15.11.2023 w Netflixie pojawiła się ekranizacja powieści Jakuba Żulczyka o tym samym tytule. Jest to serial reżyserowany przez Leszka Dawida. Scenariusz: Kacper Wysocki.

Garść cennych informacji wklejam w postaci zrzutu ekranu z portalu Świat Seriali (interia.pl).

***

Nie byłbym sobą gdybym nie dodał od siebie chociaż trzech-czterech zdań podrzędnie złożonych pochodzących z przetwarzania moich myśli, bo już kilka odcinków za mną.

 

Ten serial dość mnie poruszył. Na tapet wzięto jedne z najtrudniejszych spraw w życiu człowieka, a mianowicie relacje rodzinne, okraszone olbrzymią ilością spożywanego alkoholu z próbą podjęcia terapii alkoholowej. Ten temat znany jest wielu rodzinom. Wciąż nie daje mi do myślenia antypatia syna do ojca. Nie ona sama, a jej skala.

Postać grana przez Arkadiusza Jakubika - czyli serialowy Marcin Kania - jest szalenie przekonująca. Co prawda "ruchy sceniczne" Jakubika, a dokładnie kiwanie się na boki, nonszalancki sposób poruszania się zakrawający o styl chodzenia tudzież pełzania typowego pijanego etatowego traktorzysty z PGRu (tutaj naprawdę wiem o czym mówię) - znaliśmy już z filmu W. Smarzowskiego p.t. "Wesele" z 2004 r., kiedy to Jakubik grał przekupnego notariusza. Nie ma tutaj elementu zaskoczenia, natomiast mrozi krew w żyłach relacja ojca z synem, której to też towarzyszy matka i siostra Piotra Kani (rola Jakuba Sierenberga), które to kobiety wydawać by się mogło są w stanie ugasić ten ciągle trwający pożar lasu na olbrzymiej powierzchni.

 

Jedynie czego bym nie chciał, a mianowicie - jako ojciec własnego syna - nie chciałbym przeżyć podobnej historii co Marcin. O, nie.