AudioVideoShow, to wspaniała impreza, która co roku dostarcza pasjonatom audio wiele wspaniałych emocji. Impreza dynamicznie się rozrasta, zwiększając ilość wystawców i pomieszczeń wystawowych. W tym roku organizator Show, Adam Mokrzycki zdecydował się na kolejny ruch, wynajmując część dostępnych sal na stadionie narodowym w zamian za dotychczasowe pokoje hotelu Bristol. Powiem szczerze, początkowo nie wiedziałem co o tym sądzić. Człowiek się przyzwyczaja do sprawdzonych rozwiązań, tradycji i klimatu wystawy. To wszystko okazało się jednak nieistotne, zalety stadionu są niepodważalne. Impreza zyskała w każdym aspekcie, wizerunkowo, ale przede wszystkim komfortem dla zwiedzających a także dla wystawców. W mojej opinii (a nie jestem w niej osamotniony), nie ma powrotu do starego porządku. Powiem więcej, słyszałem wiele głosów, że trzeba iść w tą stronę i przenosić ciężar wystawy w stronę przestronnych stadionowych sal.

Z wielką przyjemnością chciałbym zaprezentować wszystkim, najlepsze prezentacje, jakie moim zdaniem można było podziwiać w trakcie tegorocznej imprezy.

Audio-Connect/Albedo/Ansae/

Znam Grzegorza Gierszewskiego, właściciela firmy Albedo, od ładnych paru lat. Wiem, że lubi on ciepłe, namacalne, analogowe brzmienie. Taki też dźwięk można było usłyszeć w pokoju Audio-Connect w poprzednich latach. Tym razem do wspomnianych cech doszła niezwykła na tle konkurencyjnych pomieszczeń i ogólnie rzadko spotykana- rozdzielczość i dynamika. To wszystko odbywało się za pomocą topowych kolumn firmy Diapson Dynamis, monobloków Weels Audio Innamorata, przedwzmacniacza pasywnego Bespoke Audio, przetwornika cyfrowo analogowego Aqua Acoustic La Scala, oraz całego setu kabli Albedo i zasilania od Ansae.

Tak transparentnego przekazu, nie udało mi się usłyszeć nigdzie indziej. Szczerze mówiąc, nie mogłem znaleźć żadnej słabszej strony. Znakomite wysokie tony, doskonale spasowane ze średnicą i szybki, rytmiczny bas. Do tego wyrazista scena 3D, z wyraźnie ustawionymi na niej muzykami. Gdy to wszystko powodowało u mnie coraz większe emocje, przyszedł czas na perkusję. Ta okazała się być spektakularna, niesamowicie dynamiczna i obecna. Genialnie! Na koniec poprosiłem o wokal, ale nie zdążyłem skończyć zdania, gdy się okazało, że właśnie zaczyna się kolejny wspaniały spektakl. Niesamowite, jak dobrze to wszystko brzmiało.

To już trzeci rok z rzędu, gdzie zostaje zaskoczony przez Grzegorza i spółkę, dodam, że bardzo mile. O ile w poprzednich latach było dobrze, nawet bardzo dobrze, to w tym nie mam najmniejszych wątpliwości- to doskonała prezentacja, chyba najlepsza jaką miałem kiedykolwiek słyszeć na corocznej wystawie. Żegnając się powiedziałem uczciwie, że bardzo chciałbym mieć taki dźwięk u siebie w domu. Mam świadomość własnych słów, wiem jak entuzjastycznie to wszystko brzmi. Cóż począć, chcąc być uczciwym ze sobą, czasami trzeba napisać laurkę, choćby ta wywoływała uśmiech niedowierzania.

Dźwięk tego systemu przykuwał uwagę do świetnie podanej sceny muzycznej. Wilsony kreowały ją znakomicie, pokazując kolejne muzyczne plany. Góra pasma była nieco mniej otwarta niż bym sobie tego życzył, to chyba jedyna rzecz do której odrobinkę bym się przyczepił. Chciałoby się nieco więcej blasku i wybrzmień, ale mimo to nie można powiedzieć złego słowa o tym zakresie. Poprzednia wersja z metalową kopułką bardziej mi odpowiadała. Widać Wilson złamał się pod naciskiem audiofilii słuchających słabiej nagranych płyt. Średnica i bas to popis rozdzielczości i precyzji. Całość bardzo mi się podobała.

Wchodząc do pokoju Audio Systemu, uśmiechnąłem się pod nosem. Nigdy nie ukrywałem, że nie lubię głośników tubowych, na dodatek zastosowanych w dwudrożnej konstrukcji połączonej z olbrzymim basowcwem. Pomyślałem sobie, kolejny pokój do odstrzału... W chwili gdy wygodnie usiadłem i popłynęła muzyka, moja mina musiała wyglądać dziwacznie. Nastąpiło totalne zaskoczenie, początkowe zdziwienie pomału przeradzało się w skupienie by w końcu powrócić do uśmiechu, tyle, że zadowolenia. Przyznaję, nie spodziewałem się tak dobrego dźwięku.

System składał się z kolumn Blumenhofer Genuin FS 1 MK 2 , monobloków lampowych Cary Audio CAD-805 AE, przedwzmacniacza Cary Audio SLP-05, oraz odtwarzacza Cary Audio DMC-600SE. W przewodniku podano inny model kolumn (Genuin FS 3 MK 2), jednak to więksi bracia dumnie reprezentowali stajnię Blumenhofera.

Średnica i jeszcze raz średnica! Kapitalnie transparentna, szybka i rozdzielcza. Nieco zadziorna, efektowna, rozedrgana, barwna. Brakuje mi słów...

Podobnie było z wysokimi częstotliwościami. Zerkałem co chwilę na skupionego kolegę forumowego DeToma, który uczestniczył mi w wędrówce po wystawie. Tomek w końcu wypalił: "Zaskoczyła mnie góra, nie ma jej dużo, ale jest jej wiele-rozumiesz? Wszystko jest nie tak technicznie, jak według mnie powinno być, tyle, że ... gra świetnie" Cóż ja mogę dodać od siebie? Może to, że ta niepoprawność techniczna kojarzy mi się nieodzownie z tubą, jej kierunkowym charakterem, oraz drobną ostrością w niższej części wysokich tonów. Całość miała nieco koncertowy wydźwięk, spory temperament i dużą dynamikę w całym przenoszonym paśmie. Miałem wrażenie, że membrany tylko czekają, kiedy eksplodować w odpowiedzi na impuls. To radosne, szybkie granie. Bardzo mi się podobało.

 

Grobel Audio

Premiera wzmacniacza Jadis I88 połączonego z kolumnami Ktema Franko Serbina. Jako źródło dźwięku magnetofon szpulowy Revoxa. Dźwięk gęsty, z namacalnie podaną średnicą, dobrym basem i z delikatną górą pasma. Wielokrotnie zachwalałem lampy KT150, testując je z Ayonem i Octavą. Tutaj w aplikacji Jadis ponownie usłyszałem znane mi cechy, a więc muzykalność i moc. To niespotykane połączenie zapewne w krótkim czasie znajdzie rzesze zwolenników. W końcu można się cieszyć z barwy lamp, nie rezygnując jednocześnie z mocy potrzebnej do wysterowania trudniejszych kolumn. Bardzo dobra i ciekawa wizualnie prezentacja, okraszona instrumentami muzycznymi w formie ozdoby.

Ostatni z wyróżnionych przez moją osobę systemów, należał do firmy AKKUS. Przez chwilę zastanawiałem się nad tym wyróżnieniem, albowiem brakowało mi nieco duszy w muzyce którą usłyszałem. Ktoś powiedział, że z systemu opartego o kolumny Akkus Red Wine 1261 oraz elektroniki Sikora, dźwięk był techniczny. Tak, po części się zgodzę. Jednak ta technika stała na najwyższym poziomie, wszystko było absolutnie doskonale ułożone, precyzyjne i rozdzielcze. Owszem, brakowało nieco magii, ale przy tak dobranym systemie to drobiazg. W godzinę można by dopiąć ten ostatni element układanki, wpinając inny kabelek czy lampkę we wzmacniaczu. To co usłyszałem było świetnym graniem, bez ograniczeń w dole pasma, detalicznym i kapitanie spójnym. Udana, dopięta w szczegółach prezentacja. W tle widoczne na zdjęciach ustroje Acoustic Manufacture.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wymienię jeszcze kilka innych systemów, które zapisały się pozytywnie w mej pamięci:

Sveda Audio+Jadis+ARC+Verictum

Całkiem niezły dźwięk, odrobinę pogrubiona niższa średnica, poza tym całkiem fajnie. Góra pasma dobrze zszyta z resztą, niezły bas jak na kolumny podstawkowe ustawione w sporym pomieszczeniu.

Nautilus, czyli System Ayona+ Lumen White+ Transrotor

Pełne, barwne brzmienie, nieco pogrubione w średnicy i lekko zaokrąglona góra. Na długie zimowe wieczory jak znalazł. Zdecydowanie wygrana korespondencyjnie walka z sąsiadami zza ściany.

Amare Musica

Bardzo dobre koherentne granie z delikatną szlachetną lampowa sygnaturą. Do elektroniki Amare ustawionej na stoliku Philar Audio, były podpięte kolumny Harpii. Niemęcząca, aczkolwiek detaliczna góra pasma świetnie zszyta ze średnicą, to wizytówka pokoju. Żywe, przestrzenne granie, duża funkcjonalność nowego serwera sterowanego za pomocą tableta.

Tradycyjnie już, nieźle wypadła prezentacja Pylona. Niedrogie systemy jakie wystawia ten producent naprawdę zadziwiają dźwiękiem. Oczywiście daleko im do najlepszych, ale w tej cenie nie sposób o nich nie wspomnieć.

Tekst i zdjęcia:

Robert Trzeszczyński