"Każda chwila spędzona przy Leszku napawała mnie jasnością, wiarą w to, że, bez względu na wszystko, co dzieje się w naszej rzeczywistości, będzie dobrze: że należy tylko kochać świat, robić swoje, a wtedy wszystko się ułoży." A. Dymna o LESZKU MOCZULSKIM

Wpis opublikowany przez kangie w Wspomnienia · 17 Grudnia 2023

288 wyświetleń

https://www.audiostereo.pl/blogs/entry/1010-ka%C5%BCda-chwila-sp%C4%99dzona-przy-leszku-napawa%C5%82a-mnie-jasno%C5%9Bci%C4%85-wiar%C4%85-w-to-%C5%BCe-bez-wzgl%C4%99du-na-wszystko-co-dzieje-si%C4%99-w-naszej-rzeczywisto%C5%9Bci-b%C4%99dzie-dobrze-%C5%BCe-nale%C5%BCy-tylko-kocha%C4%87-%C5%9Bwiat-robi%C4%87-swoje-a-wtedy-wszystko-si%C4%99-u%C5%82o%C5%BCy-a-dymna-o-leszku-moczulskim/

Obserwujący 1

Leszek Aleksander Moczulski (ur. 18.02.1938 - zm. 17.12.2017) - poeta, autor tekstów, współtwórca Teatru STU. Z jego twórczości korzystali Skaldowie ("Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał", "Cała jesteś w skowronkach", "Szanujmy wspomnienia", "Po śniegu, po kolędzie"), Marek Grechuta z Anawa (np. "Korowód", "Magia obłoków"), Grzegorz Turnau ("Ultima", "Nawet", "Kruchy świat, kruche szkło"), Andrzej Zaucha z Dżamble (7 utworów z "Wołania o słońce nad światem"). Napisał również oratorium "Nieszpory Ludźmierskie".

Do jednego swojego utworu Niemen zapożyczył tekst od Leszka Moczulskiego.

Oto on:

***

"Z PIERWSZYCH WAŻNIEJSZYCH ODKRYĆ"

muz. Józef Skrzek

sł. Leszek Aleksander Moczulski

Początkowo
nie było zastępców.
Nie było wykrętów.
Nie szyto białych rękawiczek,
które tłumaczyły wszystko.
Nie wymyślano nieostrych pojęć
i słów bez znaczenia.
Nie było jeszcze wtedy
żadnego uczciwego zajęcia.

Nie było rozróżnienia
między tymi, którzy mają stalowe nerwy
i tymi, którzy mdleją z najbardziej błahego powodu,
między tymi, którzy mają długie smukłe palce
i tymi, którzy nie myją rąk,
między tymi z pierwszego piętra
i tymi z parteru.

Zanim nie odkryto pierwszych praw fizyki.
Zanim nie odkryto postawy na baczność.
Postawy na spocznij.

Słów
do pierwszej wojskowej komendy.
Do pierwszej dużej zabawy
na całym podwórku.

Jeszcze wtedy
człowiek był tylko bezwzględny
dla żab śpiewających w stawach,
dla bezbronnych piskląt w gniazdach.