Każdy kto grzebie w sprzęcie, przerabia to i owo czy tylko testuje różne wzmacniacze operacyjne lub elementy bierne spotkał się chyba ze stanem całkowitego pogubienia w ocenie efektów swoich działań. Najczęściej po pierwszym 'ohu' czy 'ahu' po dłuższej chwili odsłuchu zaczynamy zauważać jakieś minusy. Może to kwestia wygrzewania się elementów, może dokładniejszych testów na bardziej zróżnicowanym czy po prostu innym materiale. Nieważne. Czasem otworzenie uszu (?) następuje dopiero na drugi dzień, kiedy pełni dumy ze swoich 'dokonań' z zeszłej nocy wracamy do odsłuchu czekając na ten miód który jeszcze syci nam wnętrze po nocnej uczcie. Włączamy sprzęt i.... tak, totalna porażka! Jak mogłem się tak pomylić?! I tu zaczyna się temat paździerza. Otóż mam kolegę K, maniakalnego fanatyka audio, no jakże inaczej :D. Ma dużo czasu, sporo środków a w głowie nic poza audio. Główny pokój w domu zastawiony stosami sprzętu (tak mniej więcej do 1,5m) cały. Tzn są wolne tylko dwie wąskie ścieżki (trzeba mocno uważać jak się przechodzi), jedna do sypialni (nieużywana bo cała zapełniona sprzętem) i druga wejściowa od korytarza. Non stop siedzi, dłubie, reguluje, bawi się pikami muzycznymi na kompie, nagrywa CD, odsłuchuje, jednym słowem, szczęśliwy człowiek :). Kiedy go odwiedzam rozmawiamy oczywiście o jednym... a on prezentuje mi swoje ostatnie osiągnięcia. Poza genialnymi płytami czasem puszcza mi jakąś straszną muzę. Hałaśliwą, ostrą, niezrównoważoną tonalnie (to niedopowiedzenie!) jednym słowem kakofonia! Albo rzeczony paździerz :). Każdy z nas ma pewnie sporo takich płyt, takich których nie da się słuchać, ja mam ich cały karton. Zawsze wtedy proszę go by wyłączył to g.... a on odpowiada: ale wiesz... na tym najlepiej się stroi! Muszę dodać, że K posiada bezkresne pokłady cierpliwości czyli czegoś czego ja z autopsji nie znam. Potrafi 2-3 dni siedzieć przy CD-ku i kręcić dołożonym gdzieś potencjometrem by znaleźć optymalny punkt pracy. Czasem to naprawdę regulacje o 'elektron'! Tak właśnie było ostatnio... g... płyta, syczące wysokie, kartonowe perkusyjne, zero basu, wszystko wydaje się przesterowane i zmiksowane w jeden wielki chaos. Ale... regulacje, regulacje i nagle już tak nie jest, nagle wszystko jest na swoim miejscu, ostrość znika, wokale są żywe, pojawia się bas, i co najważniejsze muzyka! Muzyka w sensie emocji, przeplatania się niezależnych rytmów i poczucia obecności muzyków jako żywych istot. To stało się na naszym paździerzu, odtworzenie dobrych płyt przyniosło nowe doznania, tak jak na paździerzu wydawało się, że słucham tych płyt pierwszy raz, niby te same, ale jakby nagrał je ktoś całkiem inny! Wszystko było lepsze! Jestem już całkowicie przekonany do tej metody 'na paździerza', przy dobrych płytach regulując coś otrzymujemy zmiany które są subtelne, to raczej o włos inne granie niż lepsze czy gorsze. A to lepiej wybrzmi talerz, a to miotełki są bardziej miękkie, a to doszedł magiczny tembr w głosie wokalistki, ale równocześnie mogło zginąć coś innego, coś czego akurat w materiale nie ma i przez to tak łatwo zbłądzić na manowce. Przy paździerzu gorzej już być nie może, a lepiej? Zawsze :) !

PS. Napisałem regulacja, ale uprzedzając ewentualne pytania, to nie jest tak, że istnieją jakaś magiczne recepty na zamianę przeciętnego CD'ka na wymiatacza. Niektórym nic nie pomoże, ale z wielu można wycisnąć nieprawdopodobnie dużo jednak zawsze jest to proces żmudny i kompleksowy. Powiem tylko, że nie chodzi w tym o upgrade analogu, bo to zaledwie zabawa. Tak naprawdę pracuję właśnie nad własną cyfrą do CD'ka, całą, łącznie z korekcją błędów, jest tam tyle do poprawienia :)!