"Mokre ulice miast"

Wcześnie rano miasto budzi się

Ono nie śpi nawet w nocy

Zgiełk i chaos obejmują Cię

Spełnia się sen proroczy

Dużo latarni - powinno być jasno

Ciemność widzę - tak jest - widzę ciemność

Nasz Sąsiad z Kosmosu już dawno by zasnął

Niejeden z Nich - Wielkich krzyknąłby - "Dość!"

Kierowcy ci sami, codziennie ich poznaję

Są jak w nakręconym zegarku "Retro"

Bo dzień w dzień o tej samej porze wstaję

Przydałoby się w moim mieście metro

"Metro" już było, ale to Józefowicza

Było ośrodkiem Sztuki i Kultury

Bo był kiedyś taki znany zwyczaj

Aby obalać stereotypy i Mury

Wystarczy że deszcz pada i robi się ponuro

Jakby potwór zza drzewa się skradał

A ja zamiast kryć się - sięgam po pióro

I udaję jakbym nim uprzejmie władał

Sygnalizatory świetlne w deszczu rozmyte

Ulice czarne, mokre i śliskie

To właśnie jest obraz V Rzeczypospolitej

Przed nami znów dużo pracy i pokłony niskie

Przyglądam się temu co widać w obiektywie:

Słupy, ciężarówki i znaki

Wszystko jak w zegarku lub dyrektywie

Na pewno są organizacyjne braki

Bo człowiek jest istotą zwyczajnie omylną

Pracuje, udaje lub też bardzo się stara

Bzdurami zajmie się zamiast sprawą pilną

Zaciera rączki krzycząc "Gra gitara!"

Trzymam w kieszeni swoją własną miarę

I lubię nią mierzyć wszystkich dookoła

W futerale mam strunę, stroik i gitarę

Czasami po nią sięgam, gram i o pomoc wołam

Godzina minęła, niebo nadal pochmurne

Nie zanosi się na optymizm słońca

Chęci do pisania - jak i myśli - jurne

Ich wyczerpania nie widać końca

Kangie

20.11.2023