"Okno na świat"

 

Dziesięć lat pracy biurowej z oknami

Te okna nigdy nie były normalne

Jak wierny hodowca z pieczarkami

Czułem, że zmiany są nieodwracalne

 

Powietrza świeżego tutaj nie znajdziesz

Tylko klimatyzator na czterdzieści osób

"Nie zadawaj pytań, a daleko zajdziesz"

To był na nas Zarządu sposób

 

Siedzisz w ciemności, pachnie nieładnie

Wychylisz się - to od razu łeb utną

Pracujesz ciężko, myśląc nieporadnie

Dajesz sobie spokój z tą miną butną

 

Były to okna z widokiem na produkcję

Zupełnie nie widać krzewów ani drzew

Rujnowały me zdrowie, pogłębiając destrukcję

Pragnęliśmy usłyszeć choć raz ptaków śpiew

 

Chciałbyś wiedzieć jaka jest dziś pogoda

Czy świeci słońce, czy pada deszcz

Omija cię piękno i życia przygoda

Czytasz tylko, co napisał Wieszcz

 

Sprawa dotyczyła prawie setki ludzi

Swędzenie oczu, problemy z oddychaniem

Pomyślałem wtedy: Po co się trudzić?

Koniec z tym wrednym pracowniczym zaniedbaniem!

 

Bo biuro miało być miejscem tymczasowym

Dwa lata dawano na samym początku

Niektórym nie przeszkadzało - jak przedpoborowym

Zgłoszenia nie podpisali, nawet w drodze wyjątku

 

I trwało to lat dziesięć, a nawet jedenaście

Zanim przeprowadzka została poczyniona

Szacowano, że zakończą się wszelakie waśnie

I przywrócona zostanie zdrowia ochrona

 

Potem czterokrotnie zmieniałem pracodawcę

"Okno na świat" miałem już wszędzie

Zapytany nazajutrz przez podwykonawcę:

Czy lepiej już było, czy lepiej to będzie?

 

Trudno określić to jednoznacznie

Bo widok z okna jest dziś ponury

Twórcze myślenie zaraz się zacznie

Niech tylko odsłonią słońce te chmury

 

Przejmuje mnie zawsze ludzkie cierpienie

Nie jestem obojętny na drugiego człowieka

Dziś widok z okna to prawie więzienie

Jak gdybym przewidział co mnie jeszcze czeka

 

Kangie

7.12.2023