Dali Oberon 5.1 - 1/1/VOKAL/SUB C-8D

Choć od niepamiętnych czasów uważam się za ortodoksyjnego stereofila, to z biegiem lat nabrałem właściwej „skamielinom” pobłażliwej łagodności i akceptacji dla innych niż moje własne wyborów. Ba, doszło nawet do tego, że okazjonalnie pozwalam sobie na wycieczki w wielokanałowe rewiry i o zgrozo większość takich eskapad bardzo miło wspominam. Co prawda w trakcie takowych eksperymentów salon zaczyna przypominać połączenie biurowego open-space’a przed ukryciem całego okablowania pod podłogą i wojskowych zasieków, domownicy pukają się w czoło a zazwyczaj pękająca w szwach szafa mieszcząca wszelakiej maści przewody nagle pustoszeje, ale jak to w życiu bywa cały ten galimatias wynagradza rodzinne nadrabianie filmowych zaległości i niejako pozakonkursowe utwierdzanie się w przekonaniu o … słuszności ponad ćwierć wieku temu obranej drogi. Przecież żeby się napić piwa wcale nie trzeba kupować całego browaru, więc skoro i tak i tak poniekąd zawodowo co i rusz coś „skażonego” wielokanałowością u mnie się pojawia, to z powodzeniem mogę właśnie na takie okazje i zbiegi okoliczności kumulować domo-kinowy repertuar. Tak też było i tym razem, gdyż w zeszłym miesiącu miałem okazję pobawić się wielce udanym amplitunerem Denon AVR-S770H a w tym wypadało wziąć pod lupę towarzyszący mu, zaproponowany przez stołecznego Horna – dystrybutora obu marek, zestaw głośników. I to dość intrygujący zestaw, bowiem składający się nie z klasycznych podłogówek w roli frontów i mniejszych, bądź większych monitorów do obsługi kanałów efektowych a z dwóch kompletów filigranowych podstawkowców Dali Oberon 1 uzupełnionych o jednostkę centralną Dali Oberon Vokal i najmniejszy w portfolio Duńczyków subwoofer SUB C-8D. Czyli taki umowny zestaw minimum, dla wszystkich tych, którzy chcą zasmakować wielokanałowości a jednocześnie niespecjalnie mają ochotę czy to „zagracać” własne lokum podłogowymi 9-kami, czy iść w naścienne Oberony On-Wall, lub nawet ich aktywne rodzeństwo  On-Wall C.

Podstawkowe Oberony 1 mogą pochwalić się 29mm tekstylną kopułką wysokotonową i charakterystycznym, wykonanym w technologii SMC 5 ¼” nisko-średniotonowcem z membraną z włókien drzewnych. Z kolei na ścianie tylnej znajdziemy, patrząc od góry uchwyt montażowy do zawieszenia kolumny na dedykowanym uchwycie/haku, ujście kanału bas refleks oraz umieszczone w niewielkiej plastikowej wytłoczce pojedyncze terminale głośnikowe akceptujące wszelki rodzaj konfekcji i gołe przewody.
Głośnik centralny Vokal wykorzystuje dokładnie takie same przetworniki, jak 1-ki, lecz ze zrozumiałych względów mid-woofery są dwa a bas refleks został spłaszczony i ulokowany tuż pod tweeterem. Skoro wentylację przeniesiono na awers, to na plecach rezydują jedynie terminale głośnikowe.
Korpusy wykonano z pokrytego winylową okleiną MDF-u i pomimo niezbyt imponujących gabarytów nie zapomniano o zastosowaniu wewnętrznych wzmocnień. Niestety fabryczne maskownice nie są montowane magnetycznie a w tradycyjny – oparty na klasycznych kołkach sposób. W zależności od wybranej szaty wzorniczej szare („Mountain Grey”) maskownice dodawane są do wersji White oraz Light Oak a czarne („Shadow Black”) do Black Ash i Dark Walnut. Jeśli jednak ktoś wolałby iść jeszcze dalej w kierunku totalnej antyseptyczności to istnieje również możliwość domówienia opcjonalnych maskownic „Marshmallow White”.
Na tle powyższej, nad wyraz kompaktowej, ferajny wyróżnia się subwoofer SUB C-8 D wyposażony w umieszczony w podstawie, wspomagany układem bas refleks 8” przetwornik niskotonowy napędzany 220W wzmacniaczem. Panel sterowania na ścianie tylnej oferuje nie tylko monofoniczne wejścia LFE, jak i klasyczne stereofoniczne RCA. Nie zabrakło płynnej regulacji głośności i częstotliwości granicznej uzupełnionych o przełącznik fazy i wybór trybu pracy . Listę zamykają włącznik główny, wybierak napięcia roboczego i zintegrowane z komora bezpiecznika gniazdo zasilające IEC. Z racji pełnionej funkcji a wiec i braku konieczności eksponowania tytułowy subwoofer dostępny jest jedynie w białym, bądź czarnym wykończeniu.

Tyle jeśli chodzi o aparycję i podstawowe technikalia. Pytanie jak ta, dostarczana w czterech niewielkich kartonach układanka sprawdza się w praniu pod względem sonicznym. I tu od razu na początek uwaga natury ogólnej, bowiem w ramach działań akomodacyjnych nie mogłem oprzeć się chęci sprawdzenia 1-ek solo, co też wiedziony wrodzoną ciekawością czym prędzej uczyniłem zaprzęgając je do pracy w miejsce moich dyżurnych Dynaudio Contour 30 napędzanych 300W integrą Vitus RI-101 Mk.II. Efekt? Zaskakująco przyjemny i biorąc pod uwagę ich nader przystępną (1,8 kPLN/para) cenę wielce pozytywny, szczególnie jeśli chodzi o chęć do grania nie tylko asekuracyjnego plumkania, lecz również rocka, jak daleko nie szukając „Almost Unplugged” Europe. Co ciekawe, może i bas nie zapuszczał się w rejony, w jakich swobodnie poruszają się moje dyżurne kolumny, ale delikatne podbicie jego wyższego zakresu wraz z faworyzowaniem jego przełomu z niższą średnicą sprawiły, iż nawet w moim 24m pokoju niespecjalnie korciło mnie do wspomagania się dostępnym na podorędziu subwooferem. Ot, przynajmniej przy reprodukcji muzyki począwszy od wspomnianego Rocka poprzez swingująco-jazzujący „Dinner Party” Gregory’ego Portera na niezobowiązującej klasyce w postaci „Quena Barroca” Orquesta del Lyceum de La Habana skończywszy wolałem stawiać na jakość a nie ilość a to, co generowały buraczkowe mid-woofery po prostu brzmiało na tyle dobrze, że nie widziałem sensu usilnych kombinacji. Za to już przy obfitujących w efekty specjalne blockbusterach przesiadka na wielokanałowego Denona i dokooptowanie rodzeństwa były aż nadto oczywiste. I tu kolejna niespodzianka. Okazało się bowiem, że jeśli tylko nie miałem ochoty masować swych trzewi infradźwiękami, to przy zupełnie cywilizowanych poziomach głośności potrafiłem obyć się bez suba. Dopiero sięgnięcie po naszpikowane eksplozjami niczym dorodna baba Panettone  rodzynkami superprodukcje skłaniało mnie do sięgnięcie po stosowną pomoc ze strony C-8D, jednak nie odkręconego na maxa, lecz precyzyjnie dopasowanego do możliwości zastosowanej amplifikacji. A, właśnie. Nie można przy tym zapominać, iż niebagatelną rolę odegrał również zaimplementowany w AVR-S770H system kalibracji Audyssey, który był w stanie wycisnąć z niepozornych podstawkowców siódme poty. Tylko owe wyciskanie nie przejawiało się stricte boomboxową, opartą na ordynarnym pobiciu skrajów reprodukowanego pasma manierą a swobodą i żywiołowością okraszonych świetnie nasyconą i zarazem rozdzielczą górą. O znikaniu ze sceny nawet nie wspominam, bo to cecha natywna monitorów i mówiąc wprost łaski pod tym względem Oberony 1 nie robiły. Wypada również skomplementować pracę Vokala, który z racji podwojenia baterii mid-wooferów przejmował na swe barki ciężar zarówno ścieżek dialogowych, jak i sporą część rozrywającej się na ekranie akcji. A, że np. w „Gen V” istotność dialogów w niczym nie ustępowała efektom specjalnym, to i zasadność inwestycji w ww. jednostkę centralną była w pełni zrozumiała. Z drugiej strony wydatek rzędu 1,8kPLN na głośnik Dali nie powinien budzić większych kontrowersji, więc nie ma co się zastanawiać, czy przypadkiem nie da się obniżyć kosztów wybierając coś z niższej serii (np. Spektor). Z kolei o klasie SUB C-8D świadczył fakt, że po precyzyjnym jego ustawieniu o jego roli w całości prezentacji można było przekonać się jedynie … go wyłączając. W trakcie pracy działał na tyle dyskretnie, że całkowicie wtapiał się w tło robiąc jedynie to, do czego został stworzony i to bez tendencji zawłaszczania sobie sąsiadujących podzakresów. Tworzył przy tym solidną i nieprzesadzoną podstawę basową ułatwiając życie reszcie kolumn.

Krótko mówiąc i niepotrzebnie nie lejąc wody zestaw Dali Oberon 1/1/Vocal/ SUB C-8D wydaje się wprost idealną propozycją dla wszystkich tych, którzy chcieliby czerpać radość z wielokanałowej rozrywki przeplatanej klasycznymi stereofonicznymi odsłuchami a jednocześnie nie czują wewnętrznej potrzeby rujnowania domowego budżetu nie tylko na same kolumny, lecz i wzmocnienie zdolne je prawidłowo wysterować. Dlatego też zarówno set Dali, jak i wykorzystywany podczas testów siedmiokanałowy Denon AVR-S770H wykazują cechy pełnej synergii, dając nadzieję na długoletni mariaż i satysfakcję ich nabywców.

Marcin Olszewski

Dystrybucja: Horn
Cena: 7 499 PLN

Dane techniczne
Dali Oberon 1
Konstrukcja: podstawkowa, dwudrożna, wentylowana
Pasmo przenoszenia [+/- 3] dB : 51 - 26 000 Hz
Skuteczność: 86 dB (2.83V/1m)
Max. SPL: 106 dB
Impedancja nominalna: 6 Ω
Częstotliwość podziału: 2 800 Hz
Rekomendowana moc wzmacniacza: 25 - 100 W
Wymiary (W x S x G): 274 x 162 x 234 mm
Waga: 4.2 kg

Dali Oberon Vokal
Konstrukcja: dwudrożna, wentylowana
Pasmo przenoszenia [+/- 3] dB : 47 - 26 000 Hz
Skuteczność: 89.5 dB (2.83V/1m)
Max. SPL: 109 dB
Impedancja nominalna: 4 Ω
Częstotliwość podziału: 2 600 Hz
Rekomendowana moc wzmacniacza: 25 - 150 W
Wymiary (W x S x G): 161 x 441 x 295 mm
Waga: 7.45 kg

Dali SUB C-8D
Pasmo przenoszenia [+/- 3] dB: 33 – 200 Hz
Max. SPL: 109 dB
Częstotliwość podziału: 40 - 120 Hz
Max. moc wyjściowa: 220 W (RMS)
Impedancja wejściowa:25 kΩ
Wejścia: RCA, Stereo (low-pass filtered) LFE (Mono)
Dostępne funkcje: Crossover Frequency, Phase Switch, Standby (Auto Power), On/Off, Volume (Gain)
Max. pobór mocy: 250 W
Wymiary (W x S x G): 335 x 295 x 310 mm
Waga: 10.4 kg