Czy to muzyczny \

porucznikzubek · 10 Marca 2005

Na temat gustu się nie dyskutuje. Pasje, że o miłości nie wspomnę to już rzecz ściśle prywatna i subiektywna. Mój dzisiejszy "dylemat" polega na tym że siedzę sobie i słucham jak zwykle swoich ulubionych płyt (i jak zwykle samotnie), lecz co chwila dopada mnie refleksja że nie mam z kim na ten jakże istotny dla mnie temat pogadać. Od lat jest tak że kiedy spotykam się z przyjaciółmi a jakże, słuchającymi dużo, to niestety jestem w opozycji. W trakcie rozmaitych spotkań bardzo często słuchamy muzyki, niestety nie tej która jest dla mnie ważna. Już dawno zaprzestałem prób dzielenia się moimi fascynacjami. Grzecznościowa wyrozumiałość nie jest niestety najwłaściwszą płaszczyzną do nawiązania dialogu. Mam pecha, nie trafiam w mody a na większych "konwentyklach" moje płyty odkładane są na bok i przegrywają z tymi bardziej znanymi. Owszem, też lubię Możdżera, Pierończyka czy Porcupine Tree, ale kiedy jeszcze bardziej chciałbym posłuchać i porozmawiać o dokonaniach innych artystów, często nawet łatwiejszych w odbiorze, trafiam w pustkę. I tak "siedzimy sobie wszyscy", sączy się Turnau, Soft Cell lub Pink Floyd a ja bez cienia pasji biorę udział w odgrzewaniu tego samego kotleta po raz enty i już sie nie narzucam (gdyż towarzyski jestem). Czy może ktoś z szanownych Forumowiczów miał bądż miewa podobne refleksje. Jaki jest zewnętrzny odbiór Waszych często przecież oryginalnych fascynacji?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )