Lontano + APS Aeon = MUZYKA

[nsnotes]

"Lontano", Stanko + Trio.

 

Nie docenilem tej plyty. Nie docenilem, poniewaz plyta jest niespojna. Z jednej strony dynamiczne, glosne utwory, ale troche kotletowe. Z drugiej strony ciche, wysublimowane kompozycje, genialne nawet jak na Stanke.

 

Nie docenilem tej plyty, nie docenilem poniewaz te ciche utwory, te lepsze, wymagaja niestety dobrego sprzetu. Kiedy mialem ta plyte do sluchania pierwszy raz, sprzet nie byl jeszcze wystarczajaco dobry (NHT). Od kilku dni slucham tej plyty na APSach i dziekuje losowi, ze mam glosniki, ktora moga pokazac prawdziwe oblicze nagrania. Inaczej taka perelka umknela by mojej uwadze.

 

Pierwszy utwor jest niesamowity. I nie da sie tutaj niestety oddzielic artyzmu od jakosci odtworzenia. To jakosc odtworzenia odslania prawdziwy artyzm muzykow. Inaczej na muzyke spada przyslowiowy koc, choc w tym kontekscie slowo kotara byla by bardziej na miejscu.

 

Utwor pierwszy to mistrzostwo swiata w budowaniu nastroju. Dzwiecznosc klawiszy fortepianu jest nie oderwana od ich fizycznej masy. Rezonans pudla kontrabasu oczywisty, jak i jego precyzyjne umiejscowienie na scenie. Delikatne, wrecz filigranowe dotkienia talerzy paleczka perkusisty z ciagle zaznaczona inercja metalowego dysku. I wreszcie trabka mistrza, wydmuchana, chropowata, wielowarstwowa, czarujaca.

 

Uczta muzyki i dzwieku. Razem.

 

NHT+McInstosh vs APS+Jungson. To tu jest namacalna granica, gdzie sama muzyka sie nie obroni. Nie obroni sie, bo nigdy zamysl artysty nie dotrze do odbiorcy. Tu jest granica, gdzie muzyka wspina sie na wyzyny wspomagana technologia odtworzenia...

 

nsnotes