Ekonomia – teorie i praktyka, falsz i prawda

vik · 16 Kwietnia 2012

Piotr,

cos mi sie wydaje, ze piszesz na inny temat. W Japonii ogromna wiekszosc strajkow to strajki w prywatnych firmach z prostej przyczyny. W 1948 rzad japonski wydal dekret, ktory zabranial strajkow pracownikow sektora publicznego. Zmiany warunkow pracy uzyskiwano glownie przez negocjacje. Pierwszy duzy strajk w sektorze panstwowym to strajk kolejarzy w Marcu 1973. Oczywiscie strajki sa zawsze poprzedzone orocesem negocjacyjnym o prawnie ustalonej dlugosci czasowej. Jak sie negocjacje nie udadza to dopiero zaczynaja sie strajki ale w iscie japonskich formach.

Wedle japonskiego prawodawstwa praktycznie nie mozna zwolnic pracownika na stale zatrudnionego poza dyscyplinarnym a Japonce sa bardzo sumienne. Trzeba uciekac sie do obchodzenia prawa i tak np w 1987 rzad sprywatyzowal JRN (linie kolejowe) aby nowy prywatny JR mogl zwolnic pracownikow, ktorych faktycznie bylo juz za duzo i linie zaczely byc deficytowe. W tym wypadku orginalny pracodawca przestal istniec wiec umowa o zatrudninie z nim przestala zobowiazywac. Nowy wlasciciel JR zatrudnil tyle ile uwazal za stosowne zatrudnic ale znow zwolnic kogokolwiek poza dyscyplinarnym jest bardzo trudno.

Ze wzgledu na trudna sytuacje gospodarki japonskiej od konca lat 1990siatych spory miedzy zwiazkami zawodowymi a pracodawcami rosna ale nadal negocjacyjne rozwiazania dominuja. Wypada dodac, ze PKB na glowe miedzy 1950 a 2011 wzrosl w Japoni ponad 25 razy a w USA 4.5 a ceny nieruchomosci w Japonii w ostaniej dekadzie spadly nawet o 80% a wiec pod tym wzgledem japonskim rodzinom ulzylo. Z drugiej strony rosnace bezrobocie i niemal stagnacja gospodarcza od dobrej dekady moga doprowadzic do wzrostu napiec spolecznych bo jak znajoma Japonka mi mowi coraz wiecej ludzi jest naprawde niezadowolonych.

pozdrawiam,

Piotr · 16 Kwietnia 2012

Jedno wynikało z drugiego bo nie zwalnia się ludzi z rodzin które dowiodły lojalności i od pokoleń związane są z danym gunbatsu/keiretsu. Na drodze prawnej podbito jedynie tradycje pochodzące z dawnych czasów. To że sama struktura postfeudalna i jej realizacja na drodze prawnej nijak nie pasuje do współczesnej gospodarki to inna rzecz. Niektóre podmioty przemysłowe rozwiązały to inaczej poprzez skomplikowaną sieć dostawców - rożnych podmiotów przy własnym jedynie montażu - co jest bardziej elastycznym rozwiązaniem ale i tam są problemy. Kryzys dotyka w Japonii postfeudalnych struktur społecznych które zbyt obciążają gospodarkę. One dają poczucie bezpieczeństwa ale okazało się że w czasach kryzysu nie pozwalają na odpowiednie reformowanie tak sektora prywatnego jak publicznego.

Sektor publiczny regulowany przez dekrety to jedynie czapka - skala państwowa. Prowincje rządzą się już własnym prawodawstwem i tradycjami niekontrolowanymi przez Tokio (jedynie na drodze zgodności legislacji, zgodność z konstytucją traktują tam bardzo luźno bo uważają konstytucję za dziwny narzucony twór).