negra

Ech, tak polecieć (pojechać) do Paryża na jakiś mecz na żywo!

Panowie! W 1976 roku do emocji dokładał się jeszcze aspekt polityczny. W dniu dzisiejszym mamy to szczęście, że musimy tylko ugotować włoszczyznę ;-).

To ciekawe. Zwykle górę biorą emocje podczas oglądania i nigdy nie pomyślałam w takich kategoriach o współczesnej siatkówce. Ale jak to porównać? Może w odniesieniu do poszczególnych zawodników, mimo iż pamięć jest raczej dziurawa, to bym mogła. Ale ogólnie? Kiedyś chyba nie robiono takich dokładnych statystyk jak teraz...

Czasem zdarzało się nam ich pokonać. W ostatnich czasach najbardziej spektakularnie (jak dla mnie) to w Gdańsku, w starciu o awans na Igrzyska w Tokio.

Jak w dziewięćdziesięciu pięciu procentach naszych meczów z USA :-). Rzadko kiedy mamy z nimi łatwo. A tak na marginesie, to jestem pod wrażeniem sardonicznego poczucia humoru operatorów kamer ;-).

Soundchaser, wakacje są. Nikomu pewnie nie chce się pisać. Nic na siłę. Gdy wczoraj mecz się zaczął, pomyślałam, że teraz Brazylia odrobiła pracę domową w przeciwieństwie do poprzedniego starcia z nami. Ale nie. Byliśmy lepsi, choć i tak wiele pewnie można jeszcze poprawić, nawet w zakresie tego składu. Wódz nam się trochę za szybko dekoncentruje :-). Ale ogólnie idzie ku dobremu. I co teraz? Wprawdzie eliminacje olimpijskie ważniejszym turniejem, ale chciało by się, żeby i ten był wygrany. Co sądzicie o tej ostatniej kontrowersyjnej akcji kończącej pierwszy set, po której Bruno się bardzo zacietrzewił, jak na przedstawiciela rodziny Rezende przystało? Pzdr. D.

Brazylia raczej w marnej formie. Obyło się tie breaka :-).

I cóż? W piątek o świcie czeka nas Tie break z Brazylią? ;-)

Trochę się nie dziwię brakowi dyskusji. Sama, mimo iż obejrzałam wszystkie mecze, niewiele mam do powiedzenia. Młodzież zadanie trochę przerosło, za wyjątkiem Dawida Dulskiego. Cieszy mnie ten chłopak. Bez błysku Kamil Semeniuk, ale mam nadzieję, że odbuduje się jego forma. Czekam na Rotterdam. Ciekawe jaki będzie tam skład.