Cytat

"W młodości, jak każdy, miałem swój ideał kobiecej urody. Szukając ideału, nie można jednak deprecjonować człowieczeństwa. Prawdziwa miłość pojawia się nie tylko na płaszczyźnie kobieta – mężczyzna, ale też człowiek – człowiek."

Źródło: Wojciech Majewski, Portret artysty

 

Dziś 17. rocznica śmierci Wielkiego Mistrza Grechuty. Można o nim sporo przeczytać i sporo napisać. O twórczości, o ciężkiej chorobie pod koniec swojego życia. Dzisiaj ograniczę ten wpis do przytoczenia słów jednej z najpiękniejszych polskich piosenek z albumu z 1971 roku "Korowód".

 

R.I.P.

MAREK GRECHUTA (1945 - 2006)

***

 

 

"Ocalić od zapomnienia"

 

muzyka: Marek Grechuta i ANAWA

wiersz: Konstanty Ildefons Gałczyński

 

Ile razem dróg przebytych
Ile ścieżek przedeptanych
Ile deszczów, ile śniegów
Wiszących nad latarniami

 

Ile listów, ile rozstań
Ciężkich godzin w miastach wielu
I znów upór, żeby powstać

I znów iść i dojść do celu

 

Ile w trudzie nieustannym

Wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń
Ile chlebów rozkrajanych
Pocałunków, schodów, książek?

 

Oczy twe jak piękne świece

A w sercu źródło promienia

Więc ja chciałbym Twoje serce
Ocalić od zapomnienia

 

U Twych ramion płaszcz powisa
Krzykliwy, z leśnego ptactwa

Długi przez cały korytarz
Przez podwórze, aż gdzie gwiazda Wenus

 

A tyś lot i górność chmur
Blask wody i kamienia
Chciałbym oczu Twoich chmurność
Ocalić od zapomnienia