Tomasz Mreńca... krótki wywiad i koncert. Konkurs!

Przepiękne utwory mistrzowsko wykonane.

Pan Tomasz ta taki Nasz polski Jean - Michal Jarre i Ennio Morricone w jednym .

Po raz pierwszy usłyszałem Tomka  w październiku we Wrocławiu na Festiwalu Ambientalnym.  Nie spodziewałem się, że osoba, która wtedy weszła na scenę, przeniesie mnie w inny wymiar. Bez tysiąca efektów, stroboskopów, multimedialnych prezentacji w tle, bez przegadania i bez przesadzania. Ta muzyka broni się sama. Trzeba mieć niebywały talent, aby przez cały czas bycia na scenie, sprowokować ludzi do pozostawienia ciała na ziemi i odpłynięcia duszą wysoko poza to, co znane i zmierzone. Tomek ma niebywałą wrażliwość i zdolność budowania nastroju, który autentycznie zapiera dech. Podczas koncertów, słuchacze wręcz boją się wydać z siebie jakiekolwiek dźwięki, żeby nie zagłuszyć wirtuozerskiej wędrówki kompozytora i muzyka. Wędrówki od elektroniki w bardzo wyważonej postaci do przepięknych melodyjnych partii skrzypiec. Ten artysta uświadomił mi ważną rzecz-  w dzisiejszych czasach, pełnych komercji i duplikacji pomysłów, w czasach banalnej muzyki tworzonej na kolanie przy użyciu aplikacji, gdzie przerost formy nad treścią stanowi o sukcesie, istnieją jednak artyści, którzy najpierw myślą- potem mówią, najpierw czują- potem tworzą, biorą głęboki wdech i oddają się bez reszty swojej pasji. Słuchanie Tomka to nie jest zwykły odbiór muzyki- to przeżywanie całym sobą, oddychanie w rytmie dźwięków- to podróż w obszary świadomości, o których nie miałem pojęcia, że istnieją. Tomasz Mreńca- skromny, wielki i mega zdolny artysta młodego pokolenia- jest nadzieja! 🙂