O muzyce:
Płytkę również nabyłem dość przypadkowo, a to ze względu, że większość tych nagrań już znałem wcześniej. Dla fanów bez zaskoku, reszta może sprawdzić, co oznacza fenomen Boba na tle czterech dekad. Minusem płyty oprócz trudnej dostępności, ceny jest fakt, iż jest nierówna i stanowi typowy przykład składanki. Mimo to warto.

O dźwięku:
Całkiem niezły, japoniec.

O muzyce:
Plyte Dylana ’Live:1961-2000’ kupilem przypadkowo ale warto bylo. Jest to wydanie z roku 2001 (Sony-Japan) urywkow koncertowych z 39 lat kariery. Wybor nie jest nastawiony na tropienie rzadkich wydarzen a raczej na dokumentowanie co i jak robil Dylan na scenie w poszczegolnych etapach swej kariery. I trzeba przyznac, ze jest to mocne przezycie. Plyta poza wszystkim jest bardzo spojna, przelatuje sie wiele watkow, wiele wcielen Dylana i dotyka sie takze bardzo malo znanych utworow. Jednoczesnie wszechobecny jest duch dylanowski. Posrodku wspaniala seria hitow: ‘Knockin’ on Heavens Door’, ‘It Ain’t Me Babe’, ‘shelter From The Storm’, ‘Dead Man, Dead Man’ i Slow Train’. Wydanie jako ze import z Japonii jest przynajmniej dla mnie malo czytelne ;-) ale ta przykrosc rekompensuja rzadkie i ciekawe zdjecia prezentowane w calkiem sporej ilosci. Dla przypadkowych lub zaawansowanych wielbicieli Dylana to plyta ze wszechmiar godna polecenia.

O dźwięku:
Dzwiek jak na japonskie wydanie przystalo jest znakomity. Szczerze mowiac widzac daty 1961 czy 1962 ma sie spore obawy. Ale w tym wypadku mila niespodzianka. Zreszta wszystkie nagrania sa na poziomie, nie nagrywane spod stolu czy na walkmana ale z mysla o zaprezentowaniu plebsowi. Swietnie, naprawde.