Oto jak Jarosław chciał zniszczyć PO

janek_dolas · 19 Listopada 2007

ta pospieszyli sie o kilka dni,benhaker bylby juz premierem.

lancaster · 19 Listopada 2007

Walery, cud....bo ponoć za dobrze nie grali....do tego Leo tez nie do końca zadowolony...no ale najwazniejsze ze jest....to taki cud na górkę, którego burcio nie przewidział :)

...a teaz czekamy na te które imiennie zadeklarował :)

...słyszałem, ze burcio ogłosił nawet dzień radosci narodowej :)))

hihihi ?

...kurde, ale za to Małysz zaczął znów skakac za kaczorów ! Jak forma, jaki lot....to dopiero cud :)

Pozdrawiam

janek_dolas · 19 Listopada 2007

ale z tym krzyzem dla leo to juz przesada

**muls** · 19 Listopada 2007

prezydent poprawia notowania.Swoje.A krzyzy u nas skolko ugodno.

zildjian · 19 Listopada 2007

A dlaczego przesada? Jeden z mentorów PO w porannym wywiadze w TVN jak najbardziej poparł krzyż

Nowy2 · 19 Listopada 2007

KAPELLI W DOBOROWYM GRONIE

Spowiedź agenta, której nie było; Piotr Gociek 19-11-2007

Dziennikarze i politycy cytowali ironiczny tekst jako rzeczywistą aferę w CBA. Bomba wybuchła o 6:15 w sobotni poranek.

Na stronie portalu onet.pl pojawiła się notka: "Agent CBA: nie miałem wyjścia, przystawiono mi spluwę do głowy...". Można było w niej przeczytać, że dzięki uprzejmości tygodnika "Newsweek" "Rzeczpospolita" opublikowała fragment artykułu z kolejnego numeru pisma".

Dalej pojawiały się obszerne cytaty z tekstu "Spowiedź Tomka". Pracownik CBA opowiadał, jak podstępem i szantażem zmuszono go do osaczania posłanki Sawickiej. "Posłałem róże. Dałem pieniądze. Ona nie chciała. Powiedziałem, że jeśli nie weźmie, to nas oboje wykończą. Patrzyła bezsilnie. Wcisnąłem jej te tysiące do ręki. Wzięła". Agent Tomasz wspominał też, że Mariusz Kamiński pytany o sprawę przeciągał znacząco palcem po szyi i mówił o naciskach z góry: "pewnie Jarosława".

Mielibyśmy może do czynienia z jedną z największych afer ostatnich lat, gdyby nie drobny fakt: tekst Pawła Lisickiego był ironicznym felietonem. Redaktor naczelny gazety wykpiwał artykuł "Kuszenie Beaty" Violetty Oziminkowski z "Newsweeka". Wyłaniał się z niego obraz niewinnej Sawickiej upodlonej przez zdegenerowanego agenta CBA, który ją rozkochał, oszukał i wrobił w łapówkę. Lisicki zastosował tę samą metodę twórczą wobec domniemanych zeznań agenta CBA. Wyobraził sobie, jak mogłyby wyglądać, gdyby stosować tę interpretację wydarzeń, i tak powstał felieton.

Machina medialna została jednak wprawiona w ruch. Informacja o spowiedzi kusiciela Sawickiej trafiła nie tylko do serwisów internetowych, ale również do telewizji TVN 24. W CBA zaczęły urywać się telefony.

– Zadzwonił do mnie jeden ze znanych dziennikarzy stacji radiowej. Chciał wiedzieć, czy opisywany przez "Rz" funkcjonariusz nadal służy – mówi dyrektor biura szefa CBA Tomasz Frątczak. – W życiu mi nie przyszło do głowy, że ktoś oczywistą ironię weźmie za fakt – dodaje.

Wkrótce o "newsa" "Rzeczpospolitej" w TVN 24 pytany był Bogdan Zdrojewski. Zastrzegając się, że jeżeli to prawda, uznał, iż sprawę powinna wyjaśnić sejmowa komisja śledcza. Według informacji "Rz" wydawcą sobotniego poranka w TVN 24 był Marcin Leśkiewicz wyrzucony w sierpniu z "Wiadomości" TVP.

W felietonie z "Rz" nie padła nazwa "Newsweek", jednak media internetowe kończyły notatki m.in. słowami "więcej w „Newsweeku". Wkrótce więc do tej redakcji zaczęli dobijać się dziennikarze. Zastępca redaktora naczelnego Wojciech Maziarski próbował bronić kolegów po fachu, którzy dali się wkręcić TVN i onetowi. "My też często mamy problem z rozróżnieniem, który z komentarzy "Rzeczpospolitej" jest na serio, a który jest tylko ekstrawaganckim żartem" – dowcipkował w komentarzu.

Zanim dziennikarze zorientowali się, że tekst z "Rzeczpospolitej" napisany był z ironią, minęło od godziny do trzech.

Jako pierwszy "newsa" ze strony internetowej zdjął TVN 24. Kwadrans potem wiadomość zniknęła również z serwisu onetu.

Rozmowa z dr. Tomaszem Żukowskim, politologiem z UW

Political fiction, czyli w sztucznym świecie

Spowiedź agenta, której nie było

Rz: Pastisz artykułu z "Newsweeka" wydrukowany w sobotniej "Rzeczpospolitej" część mediów potraktowała jako ujawnienie nowej afery. To brak poczucia humoru czy może są dziennikarze, dla których ochota przyłożenia PiS jest większa niż troska o prawdę?

Tomasz Żukowski: Jedno i drugie, ale przede wszystkim trzecie: przez miesiące ostrej debaty media zaangażowały się w spór polityczny. I dziś niektórzy dziennikarze uwierzyli w promowaną przez siebie wizję świata, lansowaną przecież nie po to, żeby dotrzeć do prawdy, tylko żeby wygrać. Stali się ofiarami własnych działań.

Ale nabrać dali się nie tylko dziennikarze, także odbiorcy.

Ludzie nieraz kupowali opowieści nieprawdziwe. Najsłynniejszy przykład to panika wywołana w 1938 roku słuchowiskiem Orsona Wellesa "Wojna światów". Martwi mnie co innego – że dało się nabrać tylu wytrawnych dziennikarzy i polityków.

Felieton stał się faktoidem: nieprawdziwą informacją, która zaczyna funkcjonować jako prawdziwa...

Ludzie są gotowi wierzyć w informacje, z którymi się utożsamiają emocjonalnie, potwierdzające zaakceptowane już przez nich schematy. Tekst redaktora Lisickiego był pastiszem publikacji "Newsweeka". I to tamten tekst jest najbardziej interesujący. Był dowodem postępującej tabloidyzacji debaty publicznej. Opowieść o "kuszeniu Beaty" mogłaby się przecież ukazać jako broszurka w serii Harlequina. W jednostronny sposób selekcjonowała fakty na temat działalności pani Sawickiej. Reagując na ten baśniowy obraz dawnej działaczki PO Paweł Lisicki wysłał do mediów bardzo wyraźny sygnał: uważajmy, bo jesteśmy blisko miejsca, w którym dziennikarstwo z szukania prawdy zamienia się w zwykły, polityczny PR.

Media, które złapały się w pułapkę wycofały się z doniesień po cichu. To dobra taktyka obrony?

Pokazuje, jak bardzo dziennikarze zmienili się z czwartej władzy w pierwszą. Ile w nich pychy, a w konsekwencji – nieumiejętności przyznania się do błędu. Szczególnie, gdy jest on wytknięty przez konkurentów. Na te zgubne poczucie nieomylności jedynym lekarstwem jest pluralizm środków przekazu nawzajem się kontrolujących. Dlatego bardzo się cieszę, że polskie media są na razie pluralistyczne.