.png.2fedbaeed142d9ffa7ad27f243687120.png){kind=logo}
|
Muzyka - ocena
Dźwięk - ocena
|
||
| O muzyce: | Spotkanie po latach. Kiedys mialem ta plyta i byla to nowosc - rok zatem 1988. No i teraz zakupilem wersje na CD. Moze niedobrze sie stalo? ;-) Plyta zawiera kilka prawdziwych przebojow - 'I-m Your man', 'First We Take Manhattan, Next We Tak Berlin', 'Take This Waltz' - to tylko przyklady bo z 8 piosenk procz dziwnej 'Jazz Police'¨reszta jest chwytliwa nadwyraz. Slowa to typowa poetyka folkowa lub malorolne filozofowanie typu 'zapomnialem kto, zapomnialem co' Teraz byla okazja podejsc mniej duchowo a bardziej sprzetowo. No i sprzet pokazal nowa twarz tej plyty. Po pierwsze Cohen nie spiewa nadwyraz czysciutko i jego spiew momentami przechodzi w rodzaj monologu, w ktorym branie nut nie jest priorytetem. Po drugie elektroniczny i skromny podklad muzyczny niczym nie poraza. Na szczescie jest to moze dopiero trzeci plan bo na drugim ladne chorki Anjani i Jeniffer Warnes. Fajna plyta i wciaz moze rozbierac dziewczyny, tak mysle. Ale takze zostala odarta z niezwyklosci kiedy przyszla do mnie po latach. | |
| O dzwięku: | Dzwiek jest sredni. W takiej muzyce liczy sie bardzo jakosc nagrania wokalu no i tu wlasnie nie mam odlotu. Reszta takze na srednim poziomie. | |
Wykryto oprogramowanie blokujące typu AdBlock!
Nasza strona utrzymuje się dzięki wyświetlanym reklamom.
Reklamy są związane tematycznie ze stroną i nie są uciążliwe.
Nie przeszkadzają podczas czytania oraz nie wymagają dodatkowych akcji aby je zamykać.
Prosimy wyłącz rozszerzenie AdBlock lub oprogramowanie blokujące, podczas przeglądania strony.
Zarejestrowani użytkownicy + mogą wyłączyć ten komunikat oraz na ukrycie połowy reklam wyświetlanych na forum.
