.png.2fedbaeed142d9ffa7ad27f243687120.png){kind=logo}
|
Muzyka - ocena
Dźwięk - ocena
|
||
| O muzyce: | To bardziej 'Blood Money' niż dość w końcu delikatna 'Alice'. A może eskalacja trendu, po której strach się bać ciągu dalszego. Chyba że cel zostanie osiągnięty i wszyscy z Waitsem w głowie albo oddadzą krew wannom albo wolność wariatkowom. Albo go zrozumieją i świat będzie lepszy. Mój ulubiony (słowo to razi w opisie tej płyty) kawałek to prawie jedenastominutowa mantra Sins Of The Father. Jest trochę materiału dla waitsowej błękitno-walentynkowej konserwy: How's It Gonna End czy Trampled Rose. Baza do rozważań czym słuchamy. | |
| O dzwięku: | Opisywanie dźwięku generowanego przez tę płytę jest trudnym zadaniem. To modelowa antyestetyka audiofilska, zaimplementowana z pełną świadomością na pohybel złotouchym miłośnikom panienki Pidgeon. Przejrzystość sprzętu potęguje ból do granic wytrzymałości. Pierwszy raz jest bardzo źle, ostrzegam. Po kilku razach - lepiej, zaczynamy rozumieć o co tu chodzi. Takie audiofilskie sadomaso... No piano. Głos Waitsa i większości instrumentarium przemielony w straszliwym tyglu z najpośledniejszym elektronicznym brudem. | |
Wykryto oprogramowanie blokujące typu AdBlock!
Nasza strona utrzymuje się dzięki wyświetlanym reklamom.
Reklamy są związane tematycznie ze stroną i nie są uciążliwe.
Nie przeszkadzają podczas czytania oraz nie wymagają dodatkowych akcji aby je zamykać.
Prosimy wyłącz rozszerzenie AdBlock lub oprogramowanie blokujące, podczas przeglądania strony.
Zarejestrowani użytkownicy + mogą wyłączyć ten komunikat oraz na ukrycie połowy reklam wyświetlanych na forum.
