O muzyce:
’Lodger’ czyli na nasze ’Lokator’ to plyta z 1979 roku. Pochodzi z tego samego nurtu co o rok pozniejsze arcydzielko ‘Scary Monsters’. Plyty sa podobne ale ‘Lodger’ jest delikatniejszy i chwilami wydaje sie, ze piosenki sa nie do konca dopracowane, kolejne wersje demo. Nie to, ze jest zle – co to to nie. Ale leci sobie piosenka a potem w niej solo na gitarze a potem jaks zmiana tempa, a potem... Innymi slowy widac jak na dloni jak nad piosenka pracowano dodajac to czy owo a nie ma sie wrazenia, ze jest to calosc przemyslana od poczatku do konca a pozniej zamieniona w piosenke. Brzmieniowo ta plyta w zasadzie nie rozni sie od ‘Scary Monsters’ ale nic dziwnego, nad plyta pracowala niemal ta sama ekipa. Zastanawiam sie czasami co by sie stalo gdyby ta plyta wypadla z dyskografii Davida Bowie. Chyba niewiele zlego. ‘Lodger’ to pozycja w pewnej serii bardzo podobnych dokonan, eksperymentalny okres w karierze David Bowie. Prosze, nie myslcie, ze ‘eksperymentalny’ oznacza w tym wypadku trudny czy nieprzystepny. Nie, piosenki sa wciaz piosenkami choc zapewne nie jest to znane z nam z radia mainstreamowe granie. No i jak sie zbierze kilka takich plyt do kupy to mamy kolo 50 utworow w tym samym stylu. Marudze? Byc moze. Ale warto to sobie uzmyslowic. ‘Lodger’ wciaz jednak jest jedna ze najlepszych plyt Bowiego. Co wiecej, plyta ta rosnie w miare sluchania – ostatnie utwory sa lepsze niz dosc dretwy poczatek. Kupice sobie ‘Lodgera’ jezeli jeszcze nie macie. Ostatnio po mniej niz 20 zl.

O dźwięku:
Spolka Bowie-Visconti jak zwykle w dobrej formie. Plyta remasterowana w roku 1999 do '24-bit upsampling'. Podoba mi sie przejrzyste i czyste nagranie. Brzmienie jest przyjemne dla ucha i nie tak geste jak na 'Scary Monsters'. Dobra robota w studio.