O muzyce:
Plyta oczywiscie w konwencji pop ale takze nie calkiem dla rolnikow. Sa nowe trendy (jak na owczesny czas) a wiec i nowoczesna produkcja i najnowsze w owczesnym czasie smaczki. Elektronika zreszta jest znamieniem tej plyty. Sluchajac nie wchodzimy do domu artystki jak to sie zdarza w bardziej intymnych przypadkach a raczej wychodzimy z domu - randka, jakies techno, troche romantyzmu i troche szarpiacych rytmow z ulicy czy dyskoteki. W sumie bardzo zgrabny efekt. Plyty pop nawet najlepsze maja to do siebie, ze nie sa w stanie dostarczyc 14 czy 16 hitow i zawsze sa jakies ogony i wypelniacze. Tak jest i w tym przypadku ale te mniej zauwazalne utwory po dokladnym wsluchaniu sie sa wciaz interesujace i nie sa 'odwalone'. Stad cala plyta niesiona oczywiscie na kilku bazowych utworach jest jednak wyrownanie porzadna. Wlasciwie chcialem dac 5 gwiazdeczek ale jak przeczytalem, ze oznacza to 'rewelacja' to powstrzymalem sie. 'Bardzo dobra' zas ta plyta dla mnie na pewno jest. Slucham czasami bez przymusu wiec nie jest to smiec w kolekcji

O dźwięku:
Ktos przede mna napisal, ze produkcja jest przereklamowana i nie powalajaca. Hmm... A 'Music' podobno o klase lepsze. Plyty dzieli niewiele lat wiec nie mozna napisac, ze czasy sie zmieniaja. Ale dla mnie produkcja ostatnich kilku plyt Madonny, w tym takze Ray of Light jest po prostu swietna. Owszem, sa utwory z wieksza lub mniejsza iloscia efektow i efekcikow ale nie znaczy to, ze sa gorsze i lepsze od strony produkcji. Uwazam, ze jest to plyta naprawde wyjatkowo dobrze brzmiaca. Jezeli nie lubicie Madonny ale lubicie dobry dzwiek to ta plyta bedzie z pewnoscia dla was intrygujaca.

O muzyce:
Madonna nie zawiodła i zaszokowała również przy okazji tej płyty :) Tym razem jednak rzecz nie dotyczyła głównie sfery obyczjowości, ale muzyki :) Szok podwójny! Na tym krążku królowa popu za sprawą niejakiego Williama Orbita (producenta albumu) zaczęła flirt z... tzw. "nowymi brzmieniami". Rzecz jasna w dość banalnym wydaniu, ale nie zapominajmy, że mamy do czynienia z popem, więc hartkora nie budjet :) W każdym razie w swoim gatunku jest to arcydzieło i zarazem chyba najlepsza płyta Madonny. Mi osobiście ten kompakcik już dawno się znudził, ale Frozen wciąż słucham z przyjemnoscią. Genialna piosenka. Genialany teledysk.

O dźwięku:
Ten dźwięk może i obiektywnie rzecz biorąc jest niezły, a jak na produkcję pop nawet bardzo dobry, ale jak dla mnie jest za ładny, zbyt wygładzony i ugrzeczniony i za mało wyrazisty (Choć akurat Frozen brzmi super :) Wiele osób z branży audioświrów się podniecało, że ta płyta Madonny to jakaś superprodukcja jest, ale ja prawdę mówiąc słyszałem lepsze rzeczy. Ot, chociażby... "MUSIC".

O muzyce:
Możecie się teraz śmiać z Madonny, że nagrała piosenkę do przygód agenta 007, a ja tymczasem wyciągnąłem sobie jej starszą płytę - Ray of light, nałożyłem HD-600 na uszy i wysłuchałem z przyjemnością całą płytą od początku do końca. Początek jest świetny. "Substitute of love" urzeka przemyślaną konstrukcją i świetnym brzmieniem. Sennheisery zagrały bajecznie, bo nie potrafiły nic wytknąć dźwiękowcom. Madonna właściwie poza tytułowym utworem powstrzymała się od darcia mordy i wydobyła z siebie iście bajeczny glos. Aż miło. Jak ktoś jest zmęczony po całym dniu pracy i o dziwo nie chce mu się iśc spać - najlepsze co można zrobić. Gdyby jeszcze w lodówce była zimna puszka...

O dźwięku:
Po prostu bdb