O muzyce:
Ta płyta jest chyba pierwszą, na której wykrystalizował się w pełni styl zespołu. Nie ma na niej wyraźnego naśladowania innych (jak np na "Queen 1", gdzie partie gitary żywo przypominały brzmienie Jimmiego Page'a), słychać, że Mercury i reszta zaczęli grać nieco odważniej, mieszać różne style, tworzyć to z czego zasłynęli, czyli rock z quasi-operowym zapędem. Odważniej niż na poprzednich albumach wyeksponowano gitarę May'a, wiele jest również "eksperymentów" wokalnych Freddiego i Taylora. Album zaczyna typowo rockowe "Brighton Rock", a później jest jeszcze ciekawiej. Mamy przebojowe "Killer Queen", hard rockowe "Stone Cold Creazy", i wiele rockowo-popowych eksperymentów, których zwieńczeniem jest świetne, 'stadionowe' "In The Lap Of The Gods...Revisted". Jedna z najlepszych płyt Queen. Jeżeli zaczynacie przygodę z muzyką Mercury'ego, May'a, Taylor'a i Deacon'a to nie kupujcie żadnych "Greates Hits" , tylko to. Jak styl wam się spodoba to szybko skompletujecie całą dyskografię.

O dźwięku:
Dźwięk jest poprawny. Płyta brzmi jak większość dobrze zrealizowanych płyt rockowych, więc nie wiem o czym się tu rozpisywać... Dodam tylko, że wokale są dosyć ostro nagrane, przez co czasami kłują w uszy (np w "In The Lap Of The Gods...Revisted").

O muzyce:
Sheer Heart Attack wydany w koncu 1974 to trzeci a jednoczesnie pierwszy ‘pelnowartosciowy’ album Queen. O ile dwa pierwsze byly w jakims sensie wciaz poszukiwaniem wlasnego stylu to tu juz jest Queen jaki znamy z wielu pozniejszych albumow. Nie ma wprawdzie rozbudowanych i dlugich kompozycji a wylacznie zwarte i tradycyjne piosenki ale ich jakosc jest wyjatkowa. Przebojowe ‘Killer Queen’ firmuje ten krazek – wyspiewany niemal jednym tchem stylowy kawalek o oryginalnych slowach i chwytliwej melodii. Ale to nie koniec atrakcji. Wszystkie utwory sa w swoim stylu wartosciowe poczawszy od ballad (slynne Lily of The Valley) az po ostre, heavy rockowe wyrzutnie. Lubie takze nadajacy sie do spiewania na stadionach ostatni na plycie ‘In the Lap of the Gods’ - moglby byc hymnem Gabonu po kolejnej rewolucji. Nastepny po Typowym Ataku Serca albumem byl slynny A Night in the Opera zawierajacy Bohemina Rapsody. Ten wystrzalowy album przycmil popularnosc Seer Heart Attack ale sami czlonkowie zespolu przyznaja, ze w ich opinii te albumy nie roznia sie klasa. Oba szalenie eklektyczne w stylu.

O dźwięku:
Starannie nagrany jak na owczesne czasy ale nie wyroznia sie niczym specjalnym. Czasami zbyt ostro zarysowana gitara w chociazby Stone Cold Crazy nieco moze razi uszy ale ogolnie poprawnie. Chorki chwilami nieco przymulone. Ulica z Brighton Rock brzmi takze cokolwiek nienaturalnie.