O muzyce:
Płyta historyczna i kultowa, jedna z najbardziej znanych płyt jazzowych na fortepian solo, wielu ma tylko tą jedną płytę Mistrza (co jest ze szkodą dla nich samych), wielu od tego zaczyna przygodę ze światem muzycznym Ketiha Jarretta. W tej muzyce jest romantyzm, jazz, impresjonistyczne wycieczki i to wszystko, za co kochamy KJ. Czyste piękno, chyba że ktoś ma serce ze stali i słucha tylko przełomów i kabli. Rozwinięcie tych pomysłów słychać na każdej solowej płycie KJ. Ta jest najbardziej znana, ale czy najlepsza? To jest pytanie dla każdego z nas, dla mnie taką płytą jest La Scala i nowe nagrania KJ: Radiance i Carnegie Hall.

O dźwięku:
Biorąc pod uwagę rozstrojony fortepian, zły dzień Keitha, padający deszcz i niewyspanie (podobno Mistrz nie spał prawie dobę przed tym nagraniem), brzmienie możemy uznać za wzorcowe. Aha, jeszcze jedno: to jest ECM , taka mała oficyna z Monachium, coś jak nasze ARMS ;-)

O muzyce:
Kupiłem płytę po tym, jak przeczytałem opinię poprzednika, gdzie napisał, że po odsłuchaniu zechciał poznać budowę fortepianu. Bardzo mi się podobała ta recenzja. Pewnie nie napiszę niczego lepszego. Przez jakiś czas nie mogłem przebrnąć dalej, jak do momentu gdy zaczynał się drugi kawałek. Wówczas zaczynałem słuchać od początku pierwszy. Jeśli można o muzyce napisać, że jest genialna i piękna, to właśnie podczas słuchania tego arcydzieła jest taka chwila. Mamy tam cudowną improwizację, emocje, emocje i emocje. Jarrett lubi sobie śpiewać mimo że kompletnie nie potrafi (słychać wyraźnie w tle, co przywołuje uśmiech na twarzy ale nie przeszkadza wogóle, wręcz dodaje tej płytce jeszcze więcej uroku). Kiedyś Pat Metheny zapytany, czy potrafi śpiewać, odpowiedział : "Lepiej niż Keith Jarrett". Za to grać na fortepianie nie potrafi chyba nikt na świecie lepiej niż Jarrett. Pierwszy raz słuchałem w aucie, odkręciłem głośniej, był późny wieczór, z firmy na której parkingu stałem wyszedł człowiek i zdziwiony patrzał na mnie. Powiedział, że chciał zobaczyć skąd dobiega taka piękna muzyka, bo myślał, że coś mu się wydaje... Jak się później dowiedziałem nie słucha nigdy jazzu bo go nie znosi, ale to co słyszał to było... super. :)

O dźwięku:
Jak to koncert. Słychać chrząknięcia i wiercenie się ludzi. Właśnie tak na koncertach jest.

O muzyce:
Co tu pisać...gdybym był muzykiem, ale nie jestem, to może bym się wysilił na analizy...a tak...krótko mówiąc- Dzieło.

O dźwięku:
Zainteresowałem się budową fortepianu, żeby zrozumieć dokładnie, jak on działa...zdjęcia potwierdziły obraz powstały w wyobraźni. Płyta Dobrze Nagrana.