O muzyce:
Taka sytuacja – przychodzi do wielbiciela jazzu wielbiciel rapowania. W pokoju czeka wielka maszyna od hajfaju. Gospodarz zatroskany – co takiemu zrapowanemu faciowi puscic do odsluchu i by zeby nie bolaly. The Roots rozwiazuja problem bez pudla! ‘The Tipping Point’ z roku 2004 to dziwaczny, akustyczny rap w oparach jazzowego dymu. No da sie sluchac nawet przez wyszukanych fanow ECM. Nie to, ze bedzie zaraz latwo, co to to nie. 6 czarnych, grubych zbojow z The Roots wciaz przeciez rapuje (jedna morda nawet na okladce i do tego w kapeluszu - fuj!). Ale ich delikatne, dotykajce duszy plumkanie da sie latwo polubic szczegolnie, ze nawet jakies okruchy etniczne typu world wystepuja. Mila dla ucha mieszanka i cos innego bo laczy przeciez ogien z woda (destylowana? ;-)). Fantastyczna koncowka plyty z ekscytujacym ostatnim utworem.

O dźwięku:
Dzwiek fajny. The Roots nagrywaja zwykle w studio ale w formie rejstracji koncertu czy raczej 'koncertu' bo rap to rap. No i owa intymna atmosfera ladnie jest oddana. Inteligentni kolesie inteligentnie nagrani. Doskonala dynamika.