50 MOICH ULUBIONYCH PŁYT Z WYTWÓRNI ECM.

[Janklowoda]

1/ DAVID DARLING - CYCLES 1982. za najbardziej spektakularne połączenie jazzu z etniką można by rzec, że wzorcowa płyta w tej charakterystycznej dla wytwórni estetyce za przepiękne uduchowione melodie łączące ducha Orientu z romantyzmem Europy za saksofon Garbarka za wiolonczelę Darlinga, sitar i tablę Walcotta za piano S.Kuhna za bas Andersena za gitarę Castro Nevesa.

2/ KETIL BJORNSTAD - SEA I i II 1995/1998. za kreatywną nowoczesną i zaskakującą muzykę ilustracyjną za niezmiernie twórcze i malarskie inspiracje morzem za gitarę Rypdala fortepian Bjornstada wiolonczelę Darlinga i perkusję Christensena za coś nowego szczególnego i zmysłowego. Obie płyty można traktować razem gdyż są dosyć podobne.

3/ KENNY WHEELER - THE WIDOW IN THE WINDOW 1990. za przepiękne uwodzące melodyką ballady z towarzyszeniem perlistego piana Taylora jasnej słonecznej trąbki Wheelera i pastelowych plam gitary Abercrombiego za uważną powściągliwą grę perkusji za kapitalny klimat i niepowtarzalny nastrój.

4/ KEITH JARRETT - ARBOR ZENA 1975. za piękną orkiestrową muzę na tle której Jarrett improwizuje jedne z najpiękniejszych melodii w doskonałym towarzystwie Hadena i Garbarka  za przepiękny 1 utwór za kapitalne folkowe klimat w 2 i za może przydługie duety w 3 utworze z Garbarkiem ale czy musimy słuchać do końca.

5/ KEITH JARRETT - THE SURVIVORS' SUITE 1976 rok po Arbour Zena z amerykańskim składem genialna konceptualna muzyka poświęcona holokaustowi od free jazzu do muzyki kameralnej niesamowite zmiany treści tempa i melodii chwile niebiańskiego spokoju łączą się z walką i naporem fraz doskonale osadzone w tempie i rytmie znakomite solówki Jarretta / także na sopranie /Hadena i Mountiana kapitalny Dewey Rodman na tenorze. Trudna rzecz nie najlepiej nagrana ale muza perfekt.

6/ ARILD ANDERSEN - MOLDE CONCERT 2001. w zasadzie sam koncert nagrany w 1981 roku tak wspaniała muza a musiała czekać kapitalny jazz fusion wyrazisty dynamiczny wciągający i świeży kapitalna gra Taylora na fortepianie i klawiszach szczególne pochody gitarowe Frisell na onirycznie brzmiącej gitarze doskonały Andersen z energetycznym basem i zadziorna gra Mouzon na bębnach kapitalnie skrojone kompozycje.

7/ ANOUAR BRAHEM - THIMAR 1998. z Hollandem i Surmanem kolejna wizytówka wytwórni doskonała arabska melodyka i rytmika zaklęte w brzmienie lutni /oud/ Barahema saksofony i klarnety Surmana podparta zjawiskowym basem Hollanda bezbłędny europejski jazz fusion ze wspaniałym klimatem i skupioną improwizacją.

8/ JAN GARBAREK - FOTO WITH.... 1976. za kapitalne muzyczne opisanie fotografii utworami Niebieski dach, Biały obłoczek,Okna, Czerwony Dach, Druty i Obrazek znakomita ilustracyjno jazzowa muza z Taylorem na romantycznym pianem Garbarkiem na folkowych saksofonach z plamami mruczącego basu Webera i świeżej kolorowej gitarze Connorsa. Bardzo urokliwa rzecz.

9/ CHARLES LLOYD - LIFT EVERY VOICE 2002. 2cd za twórczy eklektyzm połączony z własną muzyką saksofonisty za wyśmienite połączenie amerykańskiego bluesa i folku z postcoltranowskim jazzem i charakterystycznym modlitewnym soundem Lloyda za kapitalne partie gitary Abercrombiego fortepian Gery Alien i za te muzyczne medytacje lidera płyta może nie najbardziej spójna ale bardzo piękna.

10/ STEPHAN MICUS - ATHOS 1994. bardzo kreatywny projekt połączenie muzyki bizantyjskiej z muzyką współczesną i etniczną podczas 3 dniowego pobytu w Meteorach na greckim półwyspie Athos niemiecki multiinstrumentalista nagrał prawdziwy muzyczny poemat ilustrując dni brzmieniem instrumentów takich jak: Bavarian Zither, Sattar, Shakuhachi, Suling, Flowerpots, Nay a noce chóralnymi głosami greckich mnichów niesamowity nastrój piękno naturalnych akustycznych smętnych i melancholijno podniosłych brzmień oraz świetna realizacja.

11/ MASQUALERO - AERO 1988. za kapitalny projekt pełen eterycznego światła powietrza i przestrzeni znakomite harmonie i kreatywnie skomponowane utwory na ciekawą gitarę Frode Alnaesa świetnie zawodzącą trąbkę Molvaera i kapitalnie pracującą sekcję rytmiczną za soczysty fusion z koncepcją.

12/ MISHA ALPERIN - NORTH STORY 1997. kolejna wizytówka Ecm już nawet po samej okładce bardzo soczyste skandynawskie klimaty zaaranżowane na kapitalną promienistą trąbkę Shilklopera ludyczny saksofon Brunborga i barwne piano lidera o semicko nordycko słowiańskich wpływach na płycie cały czas dzieje się.

13/ SIDSEL ENDRESEN - SO I WRITE 1990. eceemowski damski wokal bez cienia swingu tylko zadumany skandynawski głos pod urokliwy fortepian Jango Batesa i spogłosowaną trąbkę Molvaera i cykające w dali talerze Christensena nastrój jak się patrzy.

14/ COREA /VITOUS /HAYNES - TRIO MUSIC 1981 znakomite jazzowe nowoczesne improwizacje na trio i duet a w drugiej części rarytas utwory Monka w 8 rewelacyjnych interpretacjach prawdziwy nowoczesny jazz na trio w najlepszej z możliwych formie co za inwencja polot i muzyczny intelekt.

15/ DAVID HOLLAND QUINTET - NOT FOR NOTHIN' 2001. za kapitalną koncepcję rewelacyjnie napisane utwory i genialne prowadzenie zespołu, muzyki Hollanda słucha się jakby się czytało wyśmienitą powieść od której nie można się oderwać wszystko przemyślane i super dokładnie wykonane z mistrzowską lekkością i finezją.

16/ NILS PETER MOLVAER - KHMER 1997. za szczególnie nowatorski odważny i hiper niekonwencjonalny projekt który zamienia tajski mroczny ceremoniał w prawdziwą feerię szalonych rytmów i wyciszonych momentów transowa potężna sekcja rytmiczna zwłaszcza w 2 utworze bardzo kreatywne użycie nowoczesnych technik muzycznych jak: trip-hop, drum’n’bass, ambient/illbient, techno, industrial, electronica and samples.

17/ OREGON - CROSSING 1985. najładniejsza płytka z 3 wydanych dla Ecm najbardziej plastyczna kolorowa wręcz chwilami barokowa ze wspaniale rozwibrowaną klasyczną gitarą Townera, który gra tutaj również na pianie z kapitalnymi plamami różnych dęciaków McCandlessa i egzotyczną tablą i sitarem Walcotta oraz sprężystym basem Moore'a bardzo melodyjne ciepłe kompozycje.

18/ KEITH JARRETT - THE KOLN CONCERT 1975 za 1 utwór i jego nadzwyczajną uduchowioną melodyka oczywiście i zapanowanie nad instrumentem, który nie stroił za pasję twórczą swobodę i finezję gry za te perliste akordy wysokie błyszczące i te niskie grzmiące i pomrukujące za te orgazmiczne przyśpiewki za całokształt tego występu, który mógł stać się klapą a stał się wydarzeniem.

19/ RALPH TOWNER - SOLSTICE 1974 za tajemniczość i wysublimowane brzmienie i nieco psychodeliczny nastrój za surowe brzmienie klasycznej gitary za popiskiwanie Garbarka na saksach za nisko ścielące się chmurki basu Webera za inteligentny plankton mini dźwięków Christensena za dziwne oryginalne kompozycje.

20/ TOMASZ STAŃKO - LEOSIA 1997 za nowoczesny europejskie jazz za świetną zadziorną trąbkę akademicki oszczędny fortepian Stensona za sprężysty bas Jormina i zwłaszcza za to co Oxley wyrabia na perkusji grając na krawędziach bębnów i talerzy 4 pałeczkami i uruchamiając cały plankton kreatywnych prze ciekawych brzmień.

21/ DINO SALUZZI - CITE DE LA MUSIQUE 1997. za piękno brzmienia bandeneonu za piękną argentyńską muzykę klimat tanga i piękno brzmienia akustycznych instrumentów.

22/ MARKUS STOCKHAUSEN - KARTA  2000. za świetny koncept album i masę doskonale skrojonych kompozycji za piękne granie Andersena, Rypdala, Herala i lidera. Lubię jak w muzyce panuje taki twórczy ład i porządek.

23/ ANOUAR BRAHEM - LE PAS DU CHAT NOIR 2019. za przepiękne francuskie piano François Couturier za kolorowy ciepły akordeon Jean-Louis Matiniera za melancholię i arabskie nutki oudu Brahema. Bardzo elegancka i wysmakowana lekka zwiewna i koronkowa.

24/ KEITH JARRETT TRIO -  AT THE BLUE NOTE: THE COMPLETE RECORDINGS 1995. 6 cd za potężną dawkę tria ze standardami a także ciekawymi transowymi utworami autorskimi Jarretta za genialną formę muzyków mistrzowskie wykonanie i tą łatwość tworzenia świetnych melodii

25/ MASQUALERO - BANDE APART 1986. za piękną melodykę opartą na trąbce Movlaera i saksofonie Brunborg a także na świetnym pianie Balke i kreatywnym basie Andersena. Kurde skąd oni biorą takie fajne melodie?

26/ JOHN ABERCROMBIE - OPEN LAND 1999. za świetnie skomponowane melodie w przeciekawych aranżach kapitalne partie Feldmana na skrzypcach Whellera na trąbce i joe Lovano na tenorze ze znakomitą pracą sekcji rytmicznej i pulsującymi organami bardzo fabularne kompozycje z kreatywnym użyciem instrumentów.

27/ CHARLES LLOYD - CANTO 1997.  za modlitewny postcoltranowski sound uczciwy i surowy do bólu za świetne wschodnie improwizacje na tenorze i oboju tybetańskim za Harta, Jormina i Stensona i ich wspaniałą grę

28/ ENRICO RAVA - RAVA ON THE DANCE FLOOR 2012.  za zrozumienie "trudnej muzyki" Micheala  Jacksona i umiejętne przełożenie rytmu na harmonie i melodie i kapitalny język jazzu.

29/ AZIMUTH - "AZIMUTH/ THE TOUCHSTONE /DEPART/ 1994.  trzypłytowy box tej znakomitej kapeli w składzie: John Taylor, Kenny Wheeler, Norma Winstone + RALPH TOWNER za niesamowite ambientowe klimaty bliżej new age niż jazzu ale kapitalnie przestrzenne kolorowe i nawiedzone.

30/ HADEN/ GISMONTI /GARBAREK - FOLK SONGS 1981.  w zasadzie to płyta Egberto Gismontiego brazylijskiego kompozytora i instrumentalisty /ale Manfred chciał nazwiska na okładce" za akustyczną melodykę i brazylijski klimat at amazońskiej muzyki tak różnej od sami bossa novy kapitalne brzmienie saksofonów Garbarka niskiego  basu Hadena i gitar i piana Gismontiego świetna aura i przestrzeń.

31/ HADEN /GISMONTI /GARBAREK - MAGICO 1980. o rok wcześniejsza ale równie malownicza i ciekawa Gismonti w swoich podróżach po Amazonii świetnie spenetrował muzykę tamtejszych tubylców i doskonale ją łączy z nowoczesnym folkowym jazzem.

32/ KENNY WHEELER - ANGEL SONG 1997. kapitalne akustyczne nawiedzone hymny rozłożone na "anielskie" głosy w osobach Frisella na onirycznie brzmiącej gitarze grającej uduchowione motywy Wheelera na jasnej słonecznej trąbce Konitza na pastelowym alcie i Hollanda na precyzyjnym ciężkim basie czego chcieć więcej.

33/ RYPDAL / VITOUS/ DEJOHNETTE - TO BE CONTINUED 1992. fascynujące barwy przestrzennej gitary czytelny precyzyjny kontrabas i prawdziwa sztuka bębnienia w kapitalnym rytmie i koherencji do pozostałych muzyków tworzy skandynawskie klimaty nie do podrobienia.

34/ JOHN SURMAN - CORUSCATING 2000. świeży muzyczny koncept saksofonisty w oprawie angielskich muzyków grających barokowe angielskie harmonie utkane z brzmień skrzypiec wiolonczeli i altówki na tle których Surman improwizuje pięknie i soczyście na tenorze barytonie i klarnecie basowym i kontrabasowym z mocnymi akcentami basu czar melodii niezaprzeczalny.

35/ TRYGVE SEIM - DIFFERENT RIVERS 1999. przepiękne liturgiczne wręcz harmonie instrumentów dętych pięknie zawisają w powietrzu czasie i przestrzeni z wolna opadając na snującą się sekcję rytmiczną i smyczkową finezja i poezja znakomicie  złożonych brzmień.

36/ EBERHARD WEBER - ENDLESS DAYS 2001. chyba ostatnia najlepsza płyta poety elektrycznego basu wielkiego sideamena i romantyka ze świetną muzyką folk ciepłą jasną i przyjazną w czym zasługa angielskich dęciaków McCandlessa fortepianu i klawiszy Rainera Brüninghausa oraz barwnego basu lidera oczywiście.

37/ RALPH TOWNER /GARY PEACOCK - A CLOSER VIEW 1999. wysmakowane i wyrafinowane duety klasycznej gitary z kontrabasem bardzo piękna akustyczna muza powściągliwa eteryczna filigranowa i klimatyczna bardzo inteligentne marzycielskie granie.

38/ ANDERSEN /TOWNER /VASCONCELOS - IF YOU LOOK FAR ENOUGH 1993. przepiękna muzyka rozpisana na gitarę kontrabas perkusjonalia i tajemnicze głosy i szepty dochodzące z głębi dżungli niesamowita wrażliwość muzyków kapitalne oszczędne brzmienie instrumentów i ten klimat tajemniczej i przepastnej Amazonii.

39/ SHANKAR - SONG FOR EVERYONE 1985. kapitalny orientalny trans szalona jazda elektrycznych skrzypiec Shankara pędzących saksofonów Garbarka i muzułmańskich transowych bębnów Gurtu i Zakira Hussaina koniecznie trzeba posłuchać głośno.

40/ PETER ERSKINE - YOU NEVER KNOW 1993. Na wskroś romantyczne wręcz evansowski muzykowanie delikatne plastyczne świetnie osadzone w rytmie i melodii kapitalna gra Taylora na pianie i Palle Danielsena na basie 1 utwór zajebisty.

41/ GARY BURTON - WHIZ KIDS 1987. kolejny poeta romantycznego wibrafonu i ludycznej marimby w znakomicie rozkołysanym radosnym jazzie fusion z prostymi liniami saksofonu perlistym pianem Ozone soczystą pulsacją elektrycznego basu Swallowa każdy utwór cieszy i głęboko wciąga swą miękką łagodną strukturą.

42/ CHRISTIAN WALLUMROD - NO BIRCH 1998. tym razem najsmutniejsza chyba płyta w Ecm tragiczna i rozdzierająca w swym surowym okrutnym pięknie ze spogłosowaną przestrzenną i smutną do bólu trąbką Heriksena purystyczną konturową bolesną bryłą fortepianu i pozbawionymi nadziei talerzami perkusji. Bez przebaczenia. Szczególna płyta.

43/ MICK GOODRICK - IN PAS(S)ING 1978. bardzo pastelowa mobilna muzycznie płyta ciekawego gitarzysty ze znakomitym śpiewnym basem Gomeza ludycznymi saksofonami Surmana i przestrzenną ogromnie skoncentrowaną grą deJohnette kapitalna kolorowa melodyka i rytmika znakomite poczucie ruchu w muzyce.

44/ JACOB YOUNG - EVENING FALLS 2004. bardzo nastrojowa o dziwo nie swingująca gitara z trąbką Eicka wyrazistym basem i "szurającą" specjalnością Christensena masę naprawdę dojrzałych ciekawie zaimprowizowanych ładnych i wyrazistych utworów.

45/ TRIO BEYOND - SAUDADES 2006 2cd. Dejohnette Goldings i Scofield 2006. 2cd kapitalny koncertowy występ gitarzysty Johna Scofielda klawiszowca i pianisty Lary Goldingsa i wiadomo kogo na bębnach jak ta płyta trafiła do Ecm /chyba to robota deJohnette / długie rozbudowane nadrzędnie i podrzędnie kompozycje świetnie osadzone w pulsie organów w wyrafinowanym brzmieniu wspaniałej gitary i silnych bębnów to raczej takie amerykańskie granie z jazdą i wielką klasą jazz przez duże J.

46/ JACK DEJOHNETTE - ONENESS 1997. przeciekawa płyta słynnego bębniarza bardzo osobista wysublimowana chwilami dekadencka chwilami etniczna bardzo kreatywne połączenia różnych instrumentów w jedną szalenie interesującą całość znakomity fortepian Michaela Caina i oniryczne dźwięki gitary Jerome Harrisa oraz szczególnie zagrana perkusja tworzą nową wartość ostatnia kompozycja palce lizać.

47/ EBERHARD WEBER - PENDULUM 1993 największy romantyk Ecm proponuje symboliczno folkową podróż w świat niskich dźwięków pełnych różnych perkusyjnych ozdobników i basowych patentów każdy utwór inny ciekawy i pomysłowy opowiada jakąś historię tego ludzika z okładki.

48/ GARBAREK / VITOUS / ERSKINE - STAR 1991 ciekawe trio z bardzo subtelną melodyką saksofonów Garbarka uważną grą Vitousa i nienachalnymi bębnami Erskina bardzo delikatnie budowana przestrzeń tworzy bardzo pastelowy obraz muzyki kapitalnie przewiewny i filigranowy.

49. CHICK COREA - RETURN TO FOREVER 1972 prawdziwy jazz fusion a może jazz rock nieco oniryczna i psychodeliczna muzyka brazylijska trochę nawiedzona ze świetnymi wokalizami Flory kapitalnym pulsem fendera Chica i basu Clarka i kolorowymi plamami saksofonu i fletu utwór pierwszy to nieco tajemnicza i schizofreniczna  folkowa opowieść a ostatni to prawdziwa free jazzowa jazda bez trzymanki.

50. MISHA ALPERIN - NIGHT 2002. przepiękna kameralna nocna opowieść z pianem o nokturnowych barwach zjawiskowo miękką wiolonczelę Anji Lechner i dyskretnym szczotkowaniem membran perkusji przez Kiosa Serensena, który dzielnie zastępuje to Christensena od czasu do czasu subtelne drewniane brzmienie marimby granie na pograniczu jawy i snu.

 

Można by tak dalej i dalej ale nawet najpiękniejsza bajka ma swój kres i tu się właśnie rozstajemy pamiętając, że są to moje prywatne typy słuchacza a nie opinia rzeczoznawcy.

Dzięki za przeczytanie. Pozdrawiam. J

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 9 Maja 2023 przez Janklowoda
poprawa tekstu