Joni Mitchell

[wojciech iwaszczukiewicz]

Co sądzicie o zjawisku muzycznym pt. Joni Mitchell?Ostatnio stało sie o niej głośno z racji wydania nowej płyty "Shine" po wielu latach milczenia oraz płyty Hancocka "River: the Joni letters".

Na czym Waszym zdaniem polega wielkość i oryginalność tej artystki?Które nagrania są warte polecenia?

Dla mnie ten temat jest mało znany.Może warto to zmienić?

[dong]

^w.i.

 

warto, oj, warto! wielka postać!

ale lepiej nie zaczynać od 'Shine' (może się jeszcze przekonam, ale w pierwszym odsłuchu ten album mnie raczej rozczarował).

 

twórczość Joni można podzielić na kilka etapów; w każdym z nich da się znaleźć znakomite albumy.

wczesny okres, do 1972 ('For the Roses') - dziewczyna z gitarą (czasami z fortepianem :) - polecam szczególnie 'Ladies of The Canyon' i 'Blue'

okres eksperymentalno-jazzawy, do 1980 ('Shadows and Light'): znając Twoje upodobania może Ci najbardziej odpowiadać - 'The Hissing of Summer Lawns', 'Hejira', 'Mingus'... każdy album zresztą wart odrębnego omówienia

era nagrań dla Geffen, do 1991 ('Night Ride Home') - generalnie postrzegana jako okres najmniej twórczy; w całości znam tylko 'Wild Things Run Fast' i akurat lubię ten album

powrót do korzeni pierwotnego stylu, choć w bogatszych aranżacjach (lata 90-te) - 'Turbulent Indigo' (świetne! na tym albumie pojawił się po raz pierwszy mój ulubiony utwór JM: 'The Sire of Sorrow') i 'Taming the Tiger'

okres albumów orkiestrowych (początek 2000-ych) - 'Both Sides Now' (głównie standardy) i 'Travelogue' (ryzykowny koncept i wybitnie udana realizacja - retrospekcja własnej twórczości w aranżacji big-bandowo-symfonicznej).

później zapowiadała zejście ze sceny, ukazywały się tylko składanki, aż do minionego roku ('Shine', owoc niespodziewanego kontraktu z... siecią Starbucks).

 

ps. wątek o identycznym tytule już zresztą jest na forum:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

(choć skromny).

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[zildjian]

Turbulent Indigo to bardzo ciekawa płyta.I świetnie nagrana. Choć aranżacyjnie może trochę jednostajna.

[wojciech iwaszczukiewicz]

>dong

 

Sorry,sprawdzałem w wyszukiwarce i jakoś nie zauważyłem.

[dong]

^w.i.

 

ale w tamtym wątku jest raptem kilka dość lakonicznych wpisów, może teraz rozwinie się bujniej :)

 

uzupełniając mój poprzedni wpis: warto również zwracać uwagę na teksty Joni; tej warstwie w istotnym stopniu zawdzięcza swoją popularność

[soso]

dong, 15 Lis 2007, 14:28

 

>twórczość Joni można podzielić na kilka etapów; w każdym z nich da się znaleźć znakomite albumy.

>wczesny okres, do 1972 ('For the Roses') - dziewczyna z gitarą (czasami z fortepianem :) - polecam

>szczególnie 'Ladies of The Canyon' i 'Blue'

 

No wlasnie - ma kobieta osobowosc ale ze spiewaniem jest nieco gorzej. Napalony nabylem 'Ladies of The Canyon' i rozczarowalem sie. Jakos tak dosc monotonnie a i poziom wykonywania ma pewne amatorskie nalecialosci. W sumie warto sprobowac ale jak dla mnie czworka z plusem, nie wiecej. Teraz lezy masa Joni za 20 zl ale nie kupuje. Przeszlo mi.

 

pzdrw

 

soso

[dong]

^soso

 

czy to jest jedyna płyta Joni, którą znasz? daj jej szansę! ;-)

 

'Ladies' mają swój urok, ale nie muszą się podobać (to jest rzeczywiście jeszcze dość surowy styl, trochę tak jak np. z wczesnym Dylanem).

Polecam 'Travelogue' jako przegląd i przekrój kompozycji i tekstów (a przy okazji - świetna, naturalna realizacja i przepiękne wydanie z bonusem w postaci malunków JM). To podwójny album, niestety chyba wciąż w full-price.

[broy]

Joni to instytucja, każda jej płyta jest co najmniej ciekawa, a większość dobra i bardzo dobra. Wśród tego znajdziemy pozycje wybitne: Blue, Mingus, Hejira, Shadows&Light.

Joni to trochę taki Dylan w spódnicy. A Dylana się nie ocenia, Dylana się słucha.

Pzdr

[Frank]

Joni - również.

:-)