Tom Harrell - powrot to korzeni i wielkiej formy

[rykuj]

Serce rośnie, kiedy słucha się płyt nagranych dla Highnote przez ostatni kwintet mojego ulubionego trębacza.

Przeglądam kolekcje moich płyt, kaset TH i słyszę 3 etapy twórczości muzyka.

 

Pierwszy - mainstreamowy - dla Contemporary Records już tu ujawnia się zniewalający dar Toma - pisze piękne, melodyjne kompozycje, nie rezygnując z dość skomplikowanej ich struktury. [Visions (1987), Stories (1988), Form (1990)]

 

Potem okres nagrań dla RCA - zaciera się jednorodny styl, widać różnorodne poszukiwania nowej formy wyrazu - poprzez wieksze składy, dołącznie kwintetu, kwartetu smyczkowego, wokale pań [(Labyrinth (1996); The Art of Rhythm (1997), Time's Mirror (1999), Paradise (2001), Wise Children (2003)].

 

Po 4 latach - powrót do mainstramu najwyższej próby (również z fortepianem elektrycznym w składzie) Light On (2007), Prana Dance (2009) Roman Nights (2010). Gratulacje,

 

PS

 

Na koniec - najbardziej niedoceniona płytka jazzowa w mojej kolekcji - Jim Hall Trio feat. Tom Harrell "These Rooms" (1986). Porażająco doskonałe wydawnictwo, które ukazało się "z japońskimi korzeniami" (DENON/Nippon Columbia) J.Hall w wybornej formie, sypie pomysłami, a Tom ... ciepełkiem na flugelhornie w większości kompozycji. POLECAM !!

Hidden Content

Give reaction or reply to this topic to see the hidden content.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[wojciech iwaszczukiewicz]

Harrel to rzeczywiście bardzo dobry trębacz cgoć nie należy do moich szczególnych faworytów.

Mam jego płytę z 2002r. "Live at the Village Vanguard",godna polecenia.

Hidden Content

Give reaction or reply to this topic to see the hidden content.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )