O muzyce:
A Day at the Races wydana w 1976 swym tytulem nawiazuje do filmow braci Marx podobnie jak A Night in the Opera i sugeruje kontunuacje, druga czesc albumu sprzed roku. Podobna okaldka, podobny dzien wydania, tuz przed Swietami. Czy mozna powtorzyc tak wielki sukces jakim byl Wieczor w Operze? W muzyce jest to arcytrudne zadanie. Tym razem takze powstala plyta z pozoru bardzo podobna do poprzedniczki ale juz nie tak chwytliwa. Jest wielki przeboj Somebody to Love, jest sprawdzajace sie na koncertach Tie Your Mother Down, jest impresyjna piosenka o milosci You Take My Breath Away – odpowiednik Love of My Life, jest staromodny Good Old-Fashioned Lover Boy ale czegos brakuje. Ta plyta brzmi po prostu profesjonalnie, czuje sie starannosc kompozycji i wykonania ale brakuje iskry, ktora rozpalila A Night in the Opera. Coz, moze barykady szturmuje sie tylko raz i do tego potrzeba odrobiny szalenstwa? Potem pozostaje okopanie sie na wczesniej zajetych pozycjach. I tak chyba jest w przypadku A Day at the Races. Plyty slucha sie z przyjemnoscia ale lekkosc i rozmach nie sa tu obecne zbyt czesto. Procz wspanialych momentow takich jak chocby znakomite Somebody to Love jest troche wypelniaczy i utworow jak na Queen ledwie poprawnych.

O dźwięku:
Plyta nagrana starannie i bez nadmiernych wyostrzen. Dynamika raczej stonowana i ogolny nastroj spokojny i wywazony. W stosunku do poprzedniczki zdaje sie nawet plyta spokojniejsza choc po dokladniejszym przypatrzeniu sie proporcje miedzy ostrymi i spokojnymi kawalkami rozkladaja sie podobnie. Produkcja?