O muzyce:
Szczury, krowy i koty. Nie, nie. Cos bardziej oczywistego. Psy, owce i swinie – proste skojarzenie. Rozowy Wiaterek tym razem poszedl oklepana sciezka i dobrze. Podobnie trywialnie potraktowal swa uprzednia tworczosc nie probujac niczego kombinowac a zaczerpnal wielka chochla z tego co zna i potrafi najlepiej. To podejscie oplacilo sie - mamy rzecz przewidywalna. Nie uzywam specjalnie terminu muzyka bo ’Animals’ to cos wiecej. PF skupili sie na nastrojach, klimatach a nie na melodii czy tekstach aczkolwiek te ostatnie wystepuja. Zatem jezeli szukacie muzyki wybierzcie co innego. Ktos uprzednio napisal, ze plyte trzeba odsluchiwac od deski do deski, najlepiej pewnie w ciemnym pokoju. I to sa swiete slowa! Mysle, ze ‘Animals’ trzeba sie nauczyc i kiedy juz sie wie co tam jest to w momencie nadejscia wlasciwego nastroju siegamy sobie po ten krazek i sluchamy. Proste. Zaloze sie o 100 zl, ze wiekszosc wielbicieli tej plyty jest dumna z jej posiadania ale slucha jej tylko raz w roku i to tylko w przestepnym.

O dźwięku:
Jakosc jest nie wybijajaca sie. Waters, znany milosnik psow, oczywiscie dal sie wyszczekac jakiejs gadzinie a do chorkow dokoptowal takze prosiaki i owce (dobrze, ze nie swinie i barany – PiS z PO odwolywaliby sie do tej plyty pez przerwy). Ujdzie.

O muzyce:
Tą płytę zaliczam do największych dokonań Pink Floyd. Jest świetnie skomponowana w perfekcyjny, przemyślany sposób. Techniczny i muzyczny majstersztyk! Nie trzeba więcej pisać, poprostu mistrzowie - PINK FLOYD!

O dźwięku:
Dźwięk lub jak kto woli brzmienie płyty wynika wprost z przesłania albumu, tekstów na nim zawartych. Nie może być to płyta brzmiąca słodko, dźwięcznie czy wręcz krystalicznie. Życie a raczej ludzie są okrutni i to słychać na Animals, a że płyta jest od początku do końca muzycznie piękna z cudowną, płaczącą gitarą Davida to kolejny dowód mistrzostwa. Pamiętajmy, że Pink Floyd to profesjonaliści w dźwięku i takie czy inne jest zawsze świadome i przemyślane. Dlatego 5 gwiazdek!

O muzyce:
Dziwię się że dopiero niedawno pojawiły się recenzje tej płyty na forum tak zdominowanym przez miłośników PF. Płyta która nie wiedziec czemu pozostaje w cieniu innych produkcji PF czasem znacznie bardziej nudnych czy "przedobrzonych" . Krytycy zarzucali płycie komercję , sluchacze zaś wręcz przeciwnie uciekli do bardziej komercyjnych produkcji typu The Wall , Dark side of the moon itd. A co do płyty to jest to wg mnie dobry kawałek rocka na bardzo wysokim poziomie płyta utrzymana zarówno tekstowo jak i muzycznie w jednej konwencji a mimo to nie zanudzająca i nawet nie trącą tandetą wplecione w muzykę (jak to u PF) różnorakie odgłosy (tu akurat pieski , owieczki , i kaczka - gitara z Wah - wah-em) Płyta jak napisał Tuba nie jest przekombinowana i chwała jej za to . Plyta idealnie rozlużniająca i dająca wiele pozytywnych emocji - szczególnie polecam na długie zimowe wieczory . Uwaga - płyty raczej nie da słuchać się wybiórczo a jedynie w całości . Jedna z lepszych płyt w dorobku PF

O dźwięku:
Nie wiem czemu ale moja płytka brzmi raczej słabiutko w porównaniu do innych płyt PF które posiadam. (Harvest ale jakies włoskie wydanie) . Co prawda pieski szczekają za oknem , a do baranków wystarczy wyciągnąć rękę to dźwięk jest jakiś taki przymulony co oczywiście nie przeszkadza w odbiorze płyty.

O muzyce:
Po nagraniu DSOTM muzycy PF popadli w twórczą niemoc. W zespole panowała podła i duszna atmosfera, którą potęgowała coraz silniejsza osobowość Watersa. Dodatkowo w Anglii pojawili się Sex Pistols i reszta. Słowem, inne czasy i muza. Odpowiedzią PF na punk rocka jest płyta Animals. Płyta dziwna, ale ogromnie ważna jak okazało się po latach dla zespołu Watersa. Zaczyna i kończy się akustycznym utworem Pigs on the Wing - od tego momentu latające świnki na stałe pojawiać się będą na koncertach zespołu. Ta płyta to płyta Watersa, całkowicie jego dzieło i wizja. Mroczne i ciężkie teksty w sam raz na jesienny syf za oknem. Ludzie to psy, czyhające na zdobycz w postaci innych, głupawych i bezwolnych: owiec, albo świnie - gotowe za wszelką cenę osiągnąć swój cel. Dołowanie i znakomita, mocna, równa rockowa muzyka. Świetna okładka wg. projektu samego Rogera Watersa i sugestywne zdjęcia. Ostatnia wielka płyta grupy PF, bo ściana to już niestety nie było dzieło PF, a jedynie pogoń Watersa za kasą w obliczu bankructwa. Rekomendacja

O dźwięku:
Dobra produkcja, niezłe brzmienie, typowe dla dla 70-tych. Najlepiej brzmi z analogu. Na CD brytyjski remaster albo wersja amerykańska, nieremasterowana.

O muzyce:
Każdy, kto lubi buszować po stojakach z płytami w sklepach, na pewno natknął się na tę okładkę: upiorny budynek starej elektrowni, z czterema kominami, pomiędzy którymi przelatuje wielka, różowa świnia. Widoczek ten przystaje do zawartości płyty: trzy dłuugie utwory (Dogs, Pigs, Sheeps), nawiązujące w treści do "Folwarku zwierzęcego" Orwella, oraz króciutkie, skromniutkie, otwierające i zamykające płytę utworki "Pigs on the wing". Trzy historyjki, zgrabnie podkreślone "głosami" zwierzątek. Szczególnie za serce łapie beczenie owieczek. Przesympatyczne. *** Jak to się teraz mówi - dobra muza. Nic dodać. Może jeszcze to, że to w żadnym wypadku nie brzmi jak staroć (jak chociażby The Dark Side...). Może dlatego, że muzyka po prostu nie jest przekombinowana.

O dźwięku:
Posiadam tylko cd poddany remasteringowi. Może być. Tym nie testuje się sprzętu, tego po prostu się słucha.