O muzyce:
Jak na Pata - słabiutko. Tym razem najwyraźniej brakło pomysłów. Prawie wszystkie utwory oparte są na prostej harmonice funkcyjnej: kilka prostych akordów, parę przewrotów i bardzo przewidywalne rozwiązanie. Taki powtarzający sie schemat już po kilku minutach powoduje uczucie znużenia, a po przesłuchaniu całej płyty wszystkie utwory zlewają się w jedno. Szkoda, bo Pat udowodnił nie raz, że potrafi zaskakiwać i myśleć bardzo nieszablonowo, nawet jeśli porusza sie w obrębie mainstreamu gdzie - wydawałoby się - wszystko już wymyślono. A tutaj - nudą i pustką zionie.

O dźwięku:
Realizacja, jak zawsze, perfekcyjna. Tym razem jednak to trochę za mało.

O muzyce:
Gitara barytonowa solo, żadnego akompaniamentu, zespołu, czysty minimalizm. Tylko Pat Metheny i ja. Płyta z niezwykłym klimatem, idealna do słuchania (jak wskazuje tytuł) wieczorem lub w nocy. W innej opinii pojawiło się zdanie "Pat niczym nie zaskakuje". Zgoda, ale jeśli ktoś nie oczekuje zaskoczenia a chce się po prostu wczuć w klimat muzyki to serdecznie polecam

O dźwięku:
Nie można oczekiwać fajerwerków przestrzeni i stereofonii od solowego instrumentu. Nagranie po prostu dobre.

O muzyce:
Nudne - Pat niczym nie zaskakuje... smutne

O dźwięku:
czy to trudno nagrać solo gitarę?