O muzyce:
Mamy rok 1990 i fascynacja elektrycznym pop-disco ma sie ku koncowi. Pora na eksperymenty i 'uartystycznienie' gatunku. DM z pewnoscia byli tu okretem flagowym. Violator jest szczytem osiagniec zespolu. Taneczne rytmy sprowadzone sa tu do roli jezyka ale wypowiadane tresci sa dosc ponure i udaja powage. Ten zabieg dal specjalny charakter plycie. Na dodatek niezle kompozycje trzymane sa w ryzach narzuconego rygoru formalnego - prostota, wyrazistosc i dominacja elektornicznego brzmienia. To ostatnie warto podkreslic. Niektorzy 'elektronicy', tacy chciazby jak Vangelis czy Pet Shop Boys instrumentami elektoronicznymi udaja orkiestre symfoniczna czy generalnie naturalne instrumenty. DM odbija w przeciwnym kierunku. Tu nawet gitara brzmi jak syntezator. To jest jakis pomysl aczkolwiek zupelnie nie w stylu, ktory lubie. W sumie wyszla swietna calosc, dobre kompozycje i swietne wykonanie. Jezeli juz miec tylko jedna plyte DM to Violator wydaje sie byc swietnym wyborem.

O dźwięku:
Jest fajnie bo przejrzyscie i calosc latwa do ogarniecia. Tu naleza sie slowa uznania - plyty nie przekombinowano a chyba latwo by bylo. Jakosc samego nagrania zas dobra choc wole na przyklad produkcje Eurythmics z rownoleglego okresu.

O muzyce:
Wg mnie najlepsza plyta DM, pełna emocji i eksperymentalnych dźwięków. To nie są już słodcy,synthpopowi i ulizani chłopcy ale dojrzali i pewni siebie faceci.Jedna z najbardziej ponurych i tajemniczych plyt w historii zespolu, która wylansowala ich kultowy wizerunek.Plyta zaczyna sie od genialnego \\\\\\\\\\\\\\\"World In My Eyes\\\\\\\\\\\\\\\" utrzymanego w tonie starych Depechów ale następny nie pozostawia złudzen, że lata 80. się kończą.\\\\\\\\\\\\\\\"The Sweetest Perfection\\\\\\\\\\\\\\\" to nawiązanie do kształtującej się powoli sceny grunge ze świetnymi partiami gitar i wokalem Gore\\\\\\\\\\\\\\\'a. \\\\\\\\\\\\\\\"Personal Jesus\\\\\\\\\\\\\\\" nikomu chyba nie trzeba przedstawiac, świetny teledysk,genialny głos Dave\\\\\\\\\\\\\\\'a i oprawa muzyczna.Od utworu \\\\\\\\\\\\\\\"Halo\\\\\\\\\\\\\\\" zaczyna się przeprawa przez mrok,\\\\\\\\\\\\\\\"Waiting For The Night\\\\\\\\\\\\\\\" nie powstydziliby się Massive Attack.Absolutnym hitem tej plyty jest \\\\\\\\\\\\\\\"Enjoy The Silence\\\\\\\\\\\\\\\" choć mi osobiście najlepiej podoba sie \\\\\\\\\\\\\\\"Policy Of Truth\\\\\\\\\\\\\\\" pełen lęków, niepokoi i głupiego wrażenia że coś przeminęło.Płytę kończą \\\\\\\\\\\\\\\"Blue Dress\\\\\\\\\\\\\\\" i \\\\\\\\\\\\\\\"Clean\\\\\\\\\\\\\\\". Jest to jedna z najważniejszych pozycji muzycznych ostatnich lat, każdy utwór brzmi tutaj świetnie.Płyta obowiązkowa dla każdego fana DM.

O dźwięku:
dużo eksperymentów, partie syntezatorów przeplata żywa gitara, fantastyczne wejścia, wszystko brzmi tutaj idealnie, żadnych niepotrzebnych wstawek, żadnych odrzutów z innych plyt, nowy rozdział w twórcości tego genialnego zespołu