O muzyce:
Lubię tą płytę. Choć w moim prywatnym rankingu albumów SY jakoś zawsze pozostawała w cieniu bardziej "esencjonalnych" i wyrazistych dzieł słynnego nowojorskiego kwartetu (a teraz już kwintetu:) Chyba trochę bezpodstawnie. Na "Washing Machine" mamy przecież wszystko, co Soniczna Młodzież potrafi robić najlepiej - świetne gitarowe odjazdy jak i niebanalne rockowe kompozycje. Jest tu jeszcze ten przebojowy szlif charakterystyczny dla ich pierwszych albumów dla majorsa (tj. wyraźnie łatwiejszych w odbiorze "Goo" oraz "Dirty") ale zarazem mamy tu doczynienia z lekkim zradykalizowaniem przekazu muzycznego - więcej przesterów, wycieczek w bardziej wyswobodzone formy ekspresji. Jakby zapowiedź bezkompromisowości "A Thousand Leaves" (oszczędzili szoku wytwórni ;-) Świetna płyta - dobra na początek znajomości z tym zacnym zespołem. Bo wstyd go nie znać!

O dźwięku:
Dźwięk jest po prostu bardzo dobry. Wszystko słychać. I to wyraźnie. A zarazem naturalnie - nie ma tu "przesadyzmu", "wypasionego" brzmienia robionego pod boom-boxy. Ta płyta to kolejny dowód na to, że zespoły "mniej zależne" (nawet gdy wydają ich wielkie wytwórnie, jak to ma miejsce w tym przypadku) bardziej zwracają uwagę na dobre brzmienie swoich albumów. Spróbujcie posłuchać zaraz po "Washing Machine" np. nowszych płytek RHCP. Ręczę Wam - ciężko będzie wtedy przez nie przejść ;-)