O muzyce:
Nie chcialbym dokonywac takich wyborow, ale coz... przez wiele lat Wildhoney stanowil dla mnie plyte, ktora nie miala sobie rownych. Coz, po pewnym czasie oczywiscie musi nadejsc znudzenie, co nie zmienia faktu, iz jest to swietna plyta... niepowtarzalny klimat, przepiekna muzyka... niosla natchnienie przy wielu okazjach :) Plyta stanowi muzycznie jedna, spojna calosc... chyba najbardziej przemyslana w dorobku tiamatu. I niestety (badz stety, bo to juz inna historia) na niej tiamat moim zdaniem zakonczyl pewien etap swojego istnienia. Pozniejsza muzyka to juz calkiem inne brzmienia (takze swietne kawalki, jednak juz zupelnie inne klimaty) i chyba nie nalezy sie nimi sugerowac przy odsluchach wildhoneya. Szczerze polecam.

O dźwięku:
Zrealizowana bardzo dobrze, choc nie mialem (jeszcze) okazji odsluchac tej plyty na hi-endowym analitycznym sprzecie :)

O muzyce:
Według mnie najlepszy krążek Tiamatu. Cała płyta przesiąknięta jest klimatyczną i ciężką muzyką. Nie da się jej słuchać po kawałku. By odkryć wszystkie smaczki tej płyty trzeba jej posłuchać przynajmniej kilka razy w całości. Najmocniejszą stroną jest bez wątpienia gitara prowadząca płączona z mocną perkusją i dynamiczną lub klimatyczną (w zależności od utworu) elektroniką. Polecam tę płytę każdemu, kto lubi czasem odpocząć od szybkiego trash metalu i posłychać czegoś spokojniejszego.

O dźwięku:
Co do jakości nagrania to niewiele można jej zarzucić. Brakuje mi trochę surowości dzwięków, ale płyta chyba z założenia miała mieć cieplejszą barwę. W sumie do niczego nie mogę się przyczepić. Poprawnie nagrana i wydana płyta.