czy ktoś tu czyta poezję?

[kalimorfa]

Ewa Lipska

wiersze ze zbioru WAKACJE MIZANTROPA

 

 

Tylko po to

 

O mój Boże

o mój Boże

codziennie rozmawia z Tobą

parę miliardów ludzi.

 

Telefon zaufania wiecznie jest zajęty.

Dzwonię do Ciebie już od wielu lat

tylko po to

tylko po to

aby usłyszeć Twój

przeraźliwie ludzki

głos

 

 

 

 

 

PRZYGODA PROFESORA WHITE'A

 

 

Profesor White

który pozamieniał głowy szympansom

kupił sobie modny pluszowy kapelusz

Ale zaraz po wyjściu ze sklepu

kapelusz nachyla się nad jego uchem

i szepcze:

White badż ostrożny

na bieżni twojego mózgu

odbywają się zawody lekkoatletyczne.

Twoja myśl skoczyła w dal

o wiele za daleko

jak na naszą ludzkośc.

 

 

 

 

 

 

NIEPOROZUMIENIE

 

Kiedy w magazynach broni

pojawiły się kalafiory i brukselka

wszyscy myśleli że na świecie zapanował już pokój

ale okazało się

że chodzi tylko

o zmianę amunicji

[camle]

nie karz mi pisać znowu, że "Cię kocham"

[kalimorfa]

Drodzy forumowicze w sąsiednim wątku wspomnialam o tomiku "Włókna Słońca" Paula Celana z 1968

roku, oto kilka wierszy z tego zbioru w tłumaczeniu Ryszarda Krynickiego

 

TOBĄ BYŁA moja śmierć: DU WARST mein Tod:

ciebie mogłem zatrzymać, dich konnte ich halten

gdy postradałem wszystko Wahrend mir alles entfiel

 

 

 

NA TROPIE, ZALEWANYM PRZEZ DESZCZ,

krótkie, kuglarskie kazanie ciszy.

 

Tak, jak gdybyś słyszała,

że jeszcze cię kocham

 

 

 

MIIŁOŚĆ, piekny kaftan bezpieczeństwa,

skrada się do pary żurawi.

 

Kogo, gdy tak podąża przez nicość,

zaczerpnie to wydyszane

tu, w jeden ze światów

[wojciech iwaszczukiewicz]

>kalimorfa

 

Czy w 68r. byłaś już na świecie?

[kalimorfa]

WOjtku!

oj byłam!!! Tylko w innym wcieleniu , na innej galaktyce, na Ziemi jeszcze nie

[wojciech iwaszczukiewicz]

>kalimorfa

 

Tak podejrzewałem!

[kalimorfa]

Ale to nie przeszkadza mi w odbiorze poezji czy w ogóle sztuki z tamtych czasów....

[wojciech iwaszczukiewicz]

Oczywiscie.

[kalimorfa]

Tadeusz Peiper

 

NAGA

 

Naga w obłoku z pościeli, wrysowana w ciszę,

w kołysce z nocy, z nocy o kształcie ust,

na echach słów mych, dzieł czarnego czaru,

naga na echach, gdy będziesz błyszczała

złota miednica a w niej z pereł kurz,

ty, kartka papieru którą ja zapiszę

lub może wcześniej rzucę ją, podpał, na ruszt,

naga , w ciszę wklejona, milcz i tylko paruj.

Od słów twych wyżej cenię szept twój, szept

twojego ciała,

woń twojego ciała, woń rzeźni i róż

[kalimorfa]

polecam artykuł Waśkiewicza na temat erotycznej poezji Peipera pt:"Woń rzeźni i róż"

oraz małą antologię wierszy Peipera wydawnictwa "Anagram"

[lancaster]

Mam talkie zapytanie odnosnie poezji....jak mam poetycko odpowiedziec córce(10L), ktora zapytala co przedstawia poniższy obraz ?

...pierwszy wpis kolekcjonera w wątku:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Dzis rano sobie wszedlem jakby nigdy nic bo założyłem tamten wątek zeby serio sie dowiedziec o sterowanie do cnc....a zapomniaem ze na forum jest zabawny kolekcjoner.

Masz u mnie bana .

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[kalimorfa]

powiedz córce że to tylko "szalony nietoperz na fruwającym krześle-postać z baśni dla dorosłych dzieci z ADHD"

[lancaster]

kalimorfa, Ty mialaś kiedyś 10 lat ?:)

[kalimorfa]

miałam, i wymyślałam wtedy różne niestworzone bajki , bardzo dziwne historie. Jak doroslam wyobraźnia mi się trochę okiełznała i skurczyła.....

Gdybym jako dziecko usłyszała wyjaśnienie że "to nietoperz" zaraz storzyłabym jakąś wizję, pewnie bym ją namalowała. Do 14 roku życia bardzo dużo malowałam. Chodziłam zawsze w poplamionym akrylami sweterku, zdarzyło mi się że dzieciaki na podwórku śmiały się ze mnie bo kiedyś nawet usta miałam ubrudzone farbami.

A czy 10 letnia dziewczynka ma już tak szerokie zainteresowania jak audio, muzyka, literatura i sztuka że uczesticzy z tatą na tym forum?

[lancaster]

Nie, dziewczynka akurat przegladala sobie swoje strony internetowe(takie dla nastoletnich dziewczynek, albo takie o przyrodzie, albo takie o muzyce...to sie zdarza !), a tata wszedł tylko na chwilę zeby przeczyac co nowego slychac.w temacie sterowania obrabiarki cnc.

Przy odrobinie fantazji ułańskiej moznaby rozpowszechnić tego gifa na stronkach dla nastoletnich dziewczynek, bo to chyba oczywiste ze przy odrobinie fantazji widac nietoperza...i pewnie zaraz wszystkie sie rzuca na jego rysowanie.

[kolekcjoner]

Wiem juz przynajmniej jak udob-ruchać jozwę maryna !

Będę mu teraz, po kazdym Jego wpisie, wklejać tego nietoperza ! :))

(zdaje się kocha się w nietoperzach !)

[kalimorfa]

Przytaczam tu ciągle wiersze moich ulubionych poetów. Teraz może trochę refleksji na temat czym jest poezja, jakie są jej funkcje. To co niżej zamieszczę to wyciąg z tekstów teoretycznych jednego z moich mistrzów Tadeusza Peipera. Słowa co prawda wypowiedziane kilkadziesiąt lat temu nadal aktualne, podpisuję się pod nimi .

 

Z tekstu NOWE TWORZENIE

 

W poezji chodzi o sztukę . Trzeba za nią iść , tak jak by się szło w procesji; dokąd prowadzi iść .

Poezja podnosi rzeczywistość w świat zdania, stwarzając słowne ekwiwalenty rzeczy. Stwarza też ekwiwalenty uczuć. Przykładowo : językiem prozy mówię jestem smutny, językiem poezji „niebo osiadło na Ziemi jak mysz na westchnieniu”.

W słownych zestawieniach syntetycznych, które nie nazywają uczucia może być zawarte głębokie uczucie(np. rytuały, obrzędy nie są wyrazem uczuć ale w nich zawarte jest uczucie). Głębokie uczucie jest potężnym źródłem inwencji obrazowej, z niego rodzą się zestawienia które mają stać się jego śladem i ekwiwalentem. Z uczuć powstają zdania, które uczuć tych bezpośrednio nie nazywają lecz je ekwiwalentyzują przetwarzając je na ciało poematu.

 

My kochamy słowo –pisze Peiper, z tej miłości wynika wszystko inne. Każde piękne zdanie jest historią uczucia. Dobieranie i składanie wierszy rodzi się z miłości rzemiosła. Może nazwaniem rzeczy dowiodę łatwiej jej istnienia:

istnieją uczucia zawodowe poety Z tych uczuć zawodowych wywodzi się wynalazczość artystyczna. Przeżywać rzeczywistość potrafi każdy, odnowić przy biurku minione przeżycie, spojrzeć na nie wynalazczo potrafi poeta.

Dlaczego szczerość poetycka ma być szczerością jedynie wobec jakiegoś „uczuciątka życiowego” a nie wobec tych wysokich uczuć którymi gorączkuje prawda poetycka? Najważniejszą szczerością w poezji jest szczerość wobec poezji. Z uczuć zawodowych wywodzi się także rozkoszowanie się trudnością.

Jest cechą każdej prawdziwej namiętności, że stawia sobie ona coraz bardziej wyszukane cele i zmierza do ich osiągnięcia coraz rzadszymi środkami.

Wie o tym każdy nałogowiec, każdy zbieracz i sportsmen. Namiętne umiłowanie słowa prowadzi na te drogi. Wyrafinowane uczucia są wyrażone w coraz bardziej wyrafinowanych zdaniach

 

Poezja jest sztuką. Nasza teoria sztuki powinna być pretekstem naszej sztuki.

Trzeba mózgu. Nie mózg szkodzi sztuce lecz pospolity mózg. Trzeba dobrego mózgu. W każdej głębszej jaźni uczucie i rozum zapalają się o siebie wzajemnie. Podwójnie czuję, gdy czuję i myślę o tym co czuję. Rozdział stwarzany między uczuciem a rozumem przypomina burdelowe rozdzielenie miłości duchowej i cielesnej . Te dwa nurty są ze sobą mocno związane-dwumian który sam podnosi się do potęgi.

Trzeba mieć takie serce, ażeby umieszczone w mózgu nie malało lecz rosło. Jednakże czy nie jesteśmy otoczeni ludźmi, których serce zaczyna istnieć dopiero kiedy znajdzie się na języku? Dlatego tyle krzyczą.

Z istoty swej dobra poezja jest trudno zrozumiałą. Jest szczególnie trudno zrozumiałą kiedy jest poezja nową. Ekwiwalentyzując rzeczywistość, piękne zdanie przekształca jej twarz. Trzeba głębokiego wzroku żeby obie twarze zidentyfikować. A że rozwój poezji polega na coraz większym oddaleniu się od imienia rzeczy ten, kto nie umie iść za nią krok w krok może się posuwać naprzód już tylko wleczony jej spopularyzowanym zwycięstwem,

Jednak niejasność ma tylko wtedy prawo bytu kiedy jest płaszczem nowego piękna.

Poeta szuka w najbliższej rzeczywistości tematów i form poetyckich .

Nowa rzeczywistość może być dla sztuki – w tym dla poezji źródłem nowych możliwości . Nadszedł czas twórczej herezji. Wielką przeszłością jest tylko ta, która w swoim czasie umiała być teraźniejszością i od której możemy się uczyć

jak robić naszą teraźniejszość. Wybieramy tradycję przeciwstawienia się tradycji kiedy jest martwa.

„Kultura nasza może uzyskać własną cerę pigmentem twórczości

Nie powtarzać! Tworzyć! Tworzyć na najświeższych warstwach życia, na ostatnich zdobyczach człowieka uniwersalnego; na najbardziej aktualnych pytaniach czasu”

 

Tyle z NOWEGO TWORZENIA, a za chwilę dam wam do poczytania wypisy z

artykułu NOWA RADOŚĆ WYOBRAŹNI

[lancaster]

Będzie o nietoperzach ?:)

[kalimorfa]

jeżeli w twojej wyobraźni w dalszym ciągu fruwają nietoperze....

ja tu piszę wyłącznie o poezji

[lancaster]

W mojej nie bylo zadnych nietoperzy :) ... myślałem ze jak tak ladnie zacząłaś z tym nietoperzem to pociagniesz temat...no ale jak nie chcesz to poczytam o poezji inspirowanej innymi tematami.

[kalimorfa]

Ponieważ zdarzenia wyobraźni dzieją się w nas bez naszej woli i bez naszego kierownictwa, nie uświadamiamy sobie że je przeżywamy, i dlatego nie uwzględniamy ważności funkcji, jaką spełniają one w naszym życiu.

Zdarzenia wyobraźni spełniają funkcję biologiczną większej wagi niż to się zauważa. Każdy nasz dzień ma je w wielkiej ilości i w wysokim natężeniu.

W ciągu 5 minut dzielących jedną naszą robotę od drugiej, dzieją się w naszej wyobraźni zdarzenia akompaniowane najsilniejszymi naszymi wzruszeniami.

Wśród tych wzruszeń mogą pojawiać się smutki, jeśli pojawiają się radości to one właśnie nadają wywołującym je zdarzeniom wysoki walor witalny.

Można powiedzieć że witalność nasza zależy od zdarzeń wyobraźniowych wywołujących u nas radość lub uczucia po których radość ma nastąpić.

Z funkcji witalnej , jaką spełniają w naszym życiu zdarzenia wyobraźni pochodzi czar poezji.

Mowa prozy obca jest naturze zdarzeń wyobraźniowych; może ona co prawda wywołać w naszej wyobraźni obraz tego czy innego wykroju świata zewnętrznego, ale obraz ten będzie powstawał z powolnością daleką od szybkości panującej w wyobraźni będzie poruszał się w przestrzeni zgoła niepodobnej do przestrzeni wyobraźniowej, będzie wypełniał się szczegółami zgoła inaczej niż to się dzieje w spontanicznych aktach wyobraźni..

Mowa poezji zbliżała się bardzo powoli do natury zdarzeń wyobraźniowych.

Teraz zbliżyła się do nich jeszcze bardziej. Uczyniła to dzięki zupełnie nowym sposobom poetyckim, takim jak nowoczesny skrót, jak układ skojarzeniowy, szczególnie zaś dzięki czynności poetyckiej nazywanej METAFORYZACJĄ

Która tworzy mowę poetycką , niosącą na rwanym nurcie zawęźlone metafory jedna za drugą.

Widzenia wewnętrzne, wywołane mową metaforyzacyjną wywołują liczne i żywe wzruszenia.

Widzenia wywołane nowymi sposobami poetyckimi mają więcej pokrewieństwa z naszymi widzeniami spontanicznymi niż obrazy wywołane dawną poezja i to pokrewieństwo daje wyobraźni tyle radości .

Najbardziej ukazuje to poezja posługująca się metaforyzacją.. Wywołane nią widzenia nie są takie same jak widzenia spontaniczne, lecz istnieje między obu gatunkami pokrewieństwo we właściwościach przestrzeni i ruchu oraz pokrewieństwo energetyki i dynamiki psychicznej .

Już choćby to że metaforyzacja wywołuje w wyobraźni przebiegi najszybsze jakie dotąd poezja umiała wywołać, że stwarza ona mowę najszybszą z dotychczasowych, już to zbliża ją do przebiegów wyobraźniowych spontanicznych.

 

 

 

Fragment Kwiatu ulicy

....”Srebro. Jezdnia. Wiec barw. Chodniki

Kobiety. Chochoły z woni. Suknie ze zwierciadeł.

Słońce na tęczujacych nitkach niewidzialnej łodygi.

Okno sklepowe. Auto. Ja, który nim nie jadę...”

[kalimorfa]

ps: to były obiecane fragmenty artykułu Peipera NOWA RADOŚĆ WYOBRAŹni

[kalimorfa]

wiersz o nietoperzach - trochę w poetyce Peipera trochę neolingwistów:

 

Brązowe fotele

Nietperze

Wibrują

W górze masują

musują mógzgi

muzungu i

nie tylko....

[kalimorfa]

Szymborska

 

Gdyby

 

Gdyby rzeczy mówiły-

ale gdyby mówiły, mogłby kłamać.

Zwłaszcza te zwykłe i mało cenione

żeby nareszcie zwrócić na siebie uwagę

 

Groza pomyśleć

co by mi powiedział twój urwany guzik,

a tobie-klucz do moich drzwi,

stary mitoman.

[kalimorfa]

a to ....dla kolekcjonera

kotów,

 

wiersz znany

 

 

Szymborska

 

 

 

Kot w pustym mieszkaniu

 

 

Umrzeć -tego nie robi się kotu

Bo co ma począć kot

w pustym mieszkaniu

 

 

Wdrapywać się na ściany.

Ocierać między meblami

Nic niby tu nie zmienione,

a jednak pozmieniane

Niby nie przesunięte,

a jednak porozsuwane

I wieczorami lampa już nie świeci

 

Słychać kroki na schodach

ale to nie te.

Ręka, co kładzie rybę na talerzyk

także nie ta, co kładła.

 

Coś się tu nie zaczyna

w swojej zwykłej porze.

Coś się tu nie odbywa

jak powinno.

Któś tutaj był i był,

a potem nagle zniknął

i uporczywie go nie ma.

 

Do wszystkich szaf się zajrzało.

Przez półki przebiegło

Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło

Nawet złamało zakaz

i rozrzuciło papiery

Co więcej jest do zrobienia.

Spać i czekać

 

Niech no on tylko wróci,

niech no się pokaże

Już on się dowie

że tak z kotem nie można

Będzie się szło w jego stronę

jakby się wcale nie chciało

pomalutku,

na bardzo obrażonych łapach.

I żadnych skoków pisków na początek

[kalimorfa]

Marzanna Kielar

z tomiku MONODIA rok 2006 Kraków wyd. Znak

 

***

 

Słońce pojawia się tylko wczesnym rankiem i późnym

popołudniem,

jak pustynna jaskrawa roślina, co nie chce tracić wilgoci

 

Rozsypane w trawie lodowe ziarna płoną wtedy

acetylenowym blaskiem.

Palą się polodowcowe rynny i wytopiska w oszrononych

lasach,

zatorfione jeziora o wodach barwy jodyny, do których

zwalono

ciemne foliały chmur

spala się świat, który u Platona był ogniem, wodą

powietrzem i

ziemią. Nade wszystko ogniem , wznieconym z lodu,

kamienia,

aby świat był widzialny

[graaf]

sorry kalimorfa :-))

 

i dzięki za wątek poświęcony wielbicielom mojej skromnej osoby :-)

 

no to tez coś wrzucę

 

chodzi o moją ukochaną poetkę średniego pokolenia Krystynę Garmaż i jej wiersz zatytułowany "Noce z Edmundem w szopie pod Dortmundem", pochodzący z tomu "Nie ma chłopa w domu", wznowionego ostatnio pod zbiorczym tytułem "Elementy rocka w muzyce Bartoka"

Przypomnijmy, iż wiersz ten stanowił integralną część spektaklu "Przyczyny awarii w środkowej Bawarii", wystawionego zagranicą jako "Hans und Helmut trinken Vermut".

 

Wiersz wykona odlewnia huty "30-ty luty" na dwa miesiące przed ustalonym terminem.

 

Motto:

Jak pozbierać wszystkie myśli,

Które z mojej głowy wyśli?

 

Przesłanie:

Zatopione w ciszę, turnie moje dzikie!

To o was dziś piszę słowa i muzykie!

 

Strofy:

Jakże ciąży mi ogromnie

Myśl o wiecznej Twej wyższości

Myśl, co znowu wraca do mnie

Aby osiąść w świadomości

W latach, co wchłonęła szkoła

Dzień ochoczo biegł co rano

Zawsze zgodnie dookoła

Za wzór Ciebie mi stawiano

Jak sen minął czas ów złoty

Niczym krótka strofa wiersza

Jedno co zostało - to Ty

Wciąż najlepsza, zawsze pierwsza

O, jak smutno mojej duszy

Jakżem blisko bram szaleństwa

Źródłem jakichże katuszy

Twego wieczny fakt pierwszeństwa

Jakiej ufać mam osobie,

Czyje ramię mnie podeprze

Bym choć raz dorównał Tobie

By raz moje było lepsze

Aż tu nagle - nie do wiary!

To co snem jedynie było

Choć to chyba istne czary

Oto wreszcie się spełniło

Bo czy powie kto żem cynik

Widząc jasność moich oczu

Wszak mam lepszy niż Ty wynik

Wynik analizy moczu!

 

oklaski!

 

pozdrawiam miło-śników połezji :-)

[Pi_etro]

p o d w a l i n y

Budowałem na piasku

I zawaliło się.

Budowałem na skale

I zawaliło się.

Teraz budując, zacznę

Od dymu z komina.

[Pi_etro]

Tłumaczenie się z twórczości

 

chcą od mojego pisania nabrania życia otoczenia

a ja ich łapię za słowa

po tocznie

po tworzę

[Pi_etro]

Siadają.

Śpiewają gamę:

do

my

sły

rze

czy

wi

sto

ści

rze

czy

wi

sto

ści

do

my

sły