Dobrze brzmiący Miles Davis

[Gość glubisz]

Możliwe, te stare nagrania rządzą się swoimi prawami... również pozdrawiam.

[duhzgur]

No właśnie, dobrze brzmiący Miles - napewno nie należy go szukać na wznowionej edycji w 2010 roku, w moim przypadku Birches Brew. Całość "wyprana" z intensywności kolorów, może nawet spłaszczono brzmienie ale brzmi to jakby wyprano je z kolorów. Co prawda to tylko - i aż:) - tyle jednak nie warto przepłacać moim zdaniem.

 

Są tego trzy powody:

 

1.to nowy remiks

2.to nowy remiks

3.to nowy remiks

 

Dlatego nienawidzę remiksów, po latach ktoś postanowił być mądrzejszy od artysty i to ma g... wspólnego z oryginałem. Ostatnio słuchałem zgrywki z pierwszego winyla mono "Kind of Blue" i jakbym na nowo słuchał muzyki. To jest dobrze brzmiący Miles.

[Jakew]

Nowy remix to jest własnie to czego najbardziej nie lubimy - to po takich czynnościach staje pytanie "which one's is Pink?"

[adamski]

Wersja Bitches Brew z boxu Perfect Miles Collection brzmi lepiej niż inne wersje na cd (ja mam Complete Bitches Brew Sessions) bo zdaje się że to mix taki sam jak na winylu... Wydaje mi sie ze ta sama wersja jest w Complete Miles Davis. Wszystkie inne cd moze oprocz jakichs japoncow to remix. Rowniez ta wersja na 40 lecie jak i ta w Complete Bitches Brew Sessions to remix...

[creek1]

Każdy 'Miles' brzmi dobrze, tzn. tak jak powinien brzmieć. Jak nagranie po sto pięćdziesiątym siódmym remasteringu

wreszcie zabrzmi ałdiofiołom zadowalająco, to niestety nie będzie to już przypominać Milesa.

 

Czy zna ktoś dobrze brzmiące nagrania Charlie Parkera - najlepiej koncertówki??? Może jakieś remastery z Japonii albo

Antarktydy najlepiej???

WITAM PONOWNIE , ZGADZAM SIĘ W 100 % Z TĄ ANTARKTYDĄ , ALE ONI MAJĄ OPATENTOWANĄ TECHNOLOGIĘ TŁOCZENIA MUZY NA SPECJALNYM LODOWYM NOŚNIKU , DO ODSŁUCHU TYLKO U NICH NA MIEJSCU :-))

[Gość glubisz]

Ponowny mix, czyli nagranie musi brzmieć jak nie Miles. Wiedziałem co pisze:) Dziekuje za posty.

[Chicago]

Jasne, że jedyne warte uwagi są wydania japońskie Majlsa Dejwisa, chodzi konkretnie o SBM HDCD XJRCD XTDI KCPZPN (24 Million Bit Upsampling Supermapping Using State of The Art ASS Technology). Naturalnie tylko i wyłącznie na złotym nośniku, najlepiej tłoczonym w trzecią pełnię księżyca po przesileniu zimowym. Wielu audiofili zapomina o tym ostatnim parametrze i wybiera pierwsze lepsze złote tłoczenie tego wydania, no i pewnie stąd potem pojawiają się takie wątki...

 

Pozdrawiam

 

Dodam tylko, że Miles brzmi najlepiej nie z błękitnego lasera tylko z żółtego, a w analogu tylko z igły Singer Maszin !!!

Poza tym wszystko się zgadzuje!!!

 

Wsiewo charasziewo z prazdnikom pierwowo stycznia 2012!!!

[piotr6]

polecam BILLA Laswella

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Gość glubisz]

Ale MarkN, tu nie ma takcih audiofili, zapewniam Cię! To stary wątek.

[Chicago]

To są dobre wydania !!!

 

[Gość glubisz]

Znam tylko to BB.

[tomasz_pianista]

A jak oceniacie jakość nagrania płyt E.S.P., miles smiles i inne z tego okresu? Bo mi jakoś bardzo brakuje basu i głębi dźwięku...

[Chicago]

No i taka ciekawostka zapowiedziana na 17 stycznia 2012 !!!

Kind Of Blue (K2 HD Master)

 

If there is one jazz album everyone should own, it is this one, musically and sonically. Also includes such well-known jazz musicians as Cannonball Adderley, Paul Chambers, Jimmy Cobb, John Coltrane, Bill Evans, & Wynton Kelly. This painterly masterpiece is one of the most important, influential and popular albums in jazz. At the time it was made, Kind of Blue was also a revolution all its own. Turning his back on standard chord progressions, trumpeter Miles Davis used modal scales as a starting point for composition and improvisation. This recording has been mastered by the K2 HD format of 24-bit 100kHz, which creates an unbelievable sound surpassing other formats! 24-Bit/100kHz Mastering! This K2 HD Mastering CD will play on ALL CD players.

[duhzgur]

W nowym roku te SACD mogą być najlepsze :)

 

 

29,99 prezydentów sztuka.

[Chicago]

A jak oceniacie jakość nagrania płyt E.S.P., miles smiles i inne z tego okresu? Bo mi jakoś bardzo brakuje basu i głębi dźwięku...

 

 

"E.S.P." - mam wydanie z 1991 i faktycznie brzmi płasko. Nie przejmuję się tym, bo i tak zbieram najciekawsze wydania

Miles'a i w sumie im więcej oryginałów - nawet tych gorzej brzmiących - tym lepiej ;)

Nieżle się zapowiada najnowszy Kind of Blue w K2 HD Master, którego zapewne kupię - bo i tak zbieram ;) Moim nieskromnym zdaniem, The Complete Columbia Album Colletion - z 2010 roku Box-set - jest pozycją jak najbardziej godną zakupu. Piękne wydanie i nieżle słychać ;) Pozycja obowiązkowa - Limited Edition, 52 albumy na 70 CDs, 1 DVD, plus inne atrakcje!!!

 

 

 

Pozdr w 2012, M.

[1siedem]

A wiecie czego Miles brzmi inazej teraz niż pierwotnie (kind of blue)? poszukajcie o strojeniu instrumentów w poszczególnych utworach :>

pozdrawiam :)

[Chicago]

A wiecie czego Miles brzmi inazej teraz niż pierwotnie (kind of blue)? poszukajcie o strojeniu instrumentów w poszczególnych utworach :>

pozdrawiam :)

 

Oświeć mnie, bo nie wiem o co chodzi z tym fine tuning'iem!!!

[1siedem]

Oświeć mnie, bo nie wiem o co chodzi z tym fine tuning'iem!!!

kiedyś w Trójce - chyba Stańko - mówił, że po latach skapnięto się, że chłopakom trochę się instrumenty rozstrajały - tzn z utworu na utwór. W każdym utworze było czysto , tylko pomiędzy utworami tonacja się "ześlizgiwała". WIecie, jak była nagrywana KInd of Blue - jedna sesja z z przerwą na obiad ( a jakie mieli wynagrodzenie - nie pamiętam sumy ale zupełna symbolika :>) . No i w czasie reedycji na iks-lecie - zorientowano się ,że to "nie gra równo" i zestrojono na mikserze na jedną nutę. Nie znam się na dmuchanych instrumentach i nie wiem czy dobrze napisałem o co kaman. ( w strunowych bym wiedział na 100%) W każdym razie różnice są niewelkie i niewprawne ucho może słyszeć , że płyty brzmią inaczej ale nie wyłapie o co chodzi.

pozdrawiam "dmuchaczy" i słuchaczy :>

[tomasz_pianista]

Raczej chodzi o to że w tamtych czasach nie było jeszcze standardu a=440hz(a jeśli był to nie zawsze był przestrzegany, zwłaszcza w jazzie). Nie slysze żeby utwory się rozstrajały podczas nagrania, wystarczy podegrać kawałek na współczesnym fortepianie dobrze nastrojonym i puścić so what - od razu słychać różnice, nagranie jest o jakieś ćwierć tonu niżej już od samego początku. Jeżeli na remasteringu wystroili na 440 hz...heh..dobrze że słucham niezremeaterowanych wersji:)

 

Fortepian nie może się zbytnio rozstroić podczas sesji, chyba że ktoś ma coś więcej niż słuch absolutny to może to usłyszy. Instrumenty dęte stroi się bardzo łatwo - poprzez przesunięcie ustnika, więc muzyk może podstroić instrument w każdym momencie.

[adamski]

A to nie chodzi o to że wcześniejsze wydania cd (nie wiem czy LP też) powstały z taśmy która po prostu biegła za szybko? Nowe wydania są z prawidłową prędkością i tyle... Taki sam myk był z Beggars Banquet Rolling Stonesów...

[Aconitum]

A to nie chodzi o to że wcześniejsze wydania cd (nie wiem czy LP też) powstały z taśmy która po prostu biegła za szybko? Nowe wydania są z prawidłową prędkością i tyle... Taki sam myk był z Beggars Banquet Rolling Stonesów...

 

Na początku wątku o to właśnie chodziło. Ja też o tym słyszałem i czytałem w innych źródłach, ale teraz forumowi specjaliści odkryli coś o czym nie śniło się nawet fizjologom;)

[1siedem]

Raczej chodzi o to że w tamtych czasach nie było jeszcze standardu a=440hz(a jeśli był to nie zawsze był przestrzegany, zwłaszcza w jazzie). Nie slysze żeby utwory się rozstrajały podczas nagrania,

w czasie trwania kawałka nie ale z kawałka na kawałek podobno w oryginale tak. Ja mam niestety (jak się okazuje) wersję już "poprawioną"

 

A co do prędkości przesuwu taśmy - nie neguję tego, podsuwam tylko wypowiedź Mistrza na temat remasteringu Kind of blue. Dwa zjawiska mogą dziać się równolegle :)

[Gość romeksz]

WIecie, jak była nagrywana KInd of Blue - jedna sesja z z przerwą na obiad

Kind of Blue was recorded in two sessions at Columbia Records' 30th Street Studio in New York City, on March 2 for the tracks "So What", "Freddie Freeloader", and "Blue in Green", composing side one of the original LP, and April 22 for the tracks "All Blues", and "Flamenco Sketches", making up side two.

http://en.wikipedia.org/wiki/Kind_of_Blue#Recording

[1siedem]

Kind of Blue was recorded in two sessions at Columbia Records' 30th Street Studio in New York City, on March 2 for the tracks "So What", "Freddie Freeloader", and "Blue in Green", composing side one of the original LP, and April 22 for the tracks "All Blues", and "Flamenco Sketches", making up side two.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

no to dwa dni :)

 

nie sprawdzałem tej wiadomości, którą zasłyszałem w radio

 

tak czy siak - porównajcie to do obecnych "dzieł" nagrywanych tygodniami :)

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[stefek]

O tych dwóch dniach pisze Miles w swojej autobiografii,pisze także,że przyniósł do studia szkice z sugestiami dla każdego z muzyków,nikt przed nagraniem nie wiedział co będzie grał.

"Wszystko graliśmy z marszu,w pierwszym podejściu,co wystarczająco świadczy o poziomie każdego z nas.Piękna sprawa".

"Skończyliśmy "Kind Of Blue" podczas dwóch sesji-jednej w marcu i drugiej w kwietniu"-M.D.

 

No i taka ciekawostka zapowiedziana na 17 stycznia 2012 !!!

Kind Of Blue (K2 HD Master)

 

If there is one jazz album everyone should own, it is this one, musically and sonically. Also includes such well-known jazz musicians as Cannonball Adderley, Paul Chambers, Jimmy Cobb, John Coltrane, Bill Evans, & Wynton Kelly. This painterly masterpiece is one of the most important, influential and popular albums in jazz. At the time it was made, Kind of Blue was also a revolution all its own. Turning his back on standard chord progressions, trumpeter Miles Davis used modal scales as a starting point for composition and improvisation. This recording has been mastered by the K2 HD format of 24-bit 100kHz, which creates an unbelievable sound surpassing other formats! 24-Bit/100kHz Mastering! This K2 HD Mastering CD will play on ALL CD players.

Jak to na 17 stycznia,wszak mam ją już ze dwa miesiące,gdzieś wspominałem o tym wydawnictwie,że kapitalnie nagrane.

[psg]

Też mam to wydanie KoB na K2 od dobrych kilku miesięcy

[Jakew]

Słuchajcie, jestem generalnie nieczuły na poprawianie starych nagrań, lecz ten box o którym napisałem wyżej jest ...to jest naprawdę coś, bo słucham teraz płyt które mi się czy znudziły czy coś z autentyczną satysfakcją...

[Chicago]

 

Jak to na 17 stycznia,wszak mam ją już ze dwa miesiące,gdzieś wspominałem o tym wydawnictwie,że kapitalnie nagrane

 

Oryginalna data wydania to kwiecień 2011. Amazon zapowiedział wydanie tej płyty na 17 stycznia 2012. Być może jest to

już druga edycja, tego nie wiem. Tak z ciekawości, jak brzmi to wydanie? Czy nie jest za techniczne?

Mam sześć różnych edycji KoB i jak do tej pory bezkonkurencyjnym wydaniem jest wersja jubileuszowa z niebieskim analogiem, DVD i 2CD, nie tylko w kwestii technicznej. Pełny opis, piękny album, zdjęcia, kopie zapisków Bill'a Evans'a,

i szereg różnych wartościowych dodatków. Jak dla mnie - the best edition - so far ;)

 

 

SUPER-DELUXE 12-INCH SLIPCASE BOX SET CONTAINS:

 

• Two CDs (original album plus studio sequences, false starts, and alternate takes from 1958-59 sessions, plus 17-minute “So What” live in Holland, 1960)

• DVD: newly-produced documentary featuring superstars of jazz

• 60-page ‘perfect-bound’ 12x12 full-color book, tons of photos

AND

• 180-gram blue vinyl 12-inch LP– first time ever in a Legacy box set!

 

In-depth liner note essays written by award-winning Miles Davis authorities Francis Davis and Gerald Early; session transcripts by Ashley Kahn; detailed 1957-60 quintet/sextet timeline by Bob Belden and Ken Vail

Box set memorabilia: 3-page hand-written liner notes by Bill Evans; reproduction of 1959 Columbia promo brochure; six 8x10 photos; and 22x 33 foldout poster.

 

Like a fine vintage wine – an epicurean delight near and dear to Miles Davis (1926-1991) – the music contained in Kind of Blue (recorded and released on Columbia in 1959) reveals added nuance and unexpected pleasures the older it gets. And yet with each year that Kind of Blue ages, it goes through a rejuvenation process that is exciting to behold. At the same time, the album inspires renewed levels of scholarship into the context of its creation, seeking to solve the mystery of its allure after five decades.

 

All the elements of the classic album’s terroir – the earthy chemistry of Miles the creator and his “first great quintet”: Julian ‘Cannonball’ Adderley (1928-1975, alto saxophone), John Coltrane (1926-1967, tenor saxophone), Bill Evans (1929-1980, piano) or Wynton Kelly (1931-1971, piano), Paul Chambers (1935-1969, bass), and Jimmy Cobb (b. 1929, drums, the only surviving member), brought together at Columbia’s old 30th Street Studio for less than ten hours of actual recording time – resulted in a work of deceptively stunning simplicity. Tens of thousands of jazz albums, and – three? four? – generations of jazz players later, the essence of Kind of Blue has never been duplicated. That may account, in part, for its RIAA triple-platinum status in the U.S. and worldwide recognition as a timeless masterpiece, #12 on Rolling Stone magazine’s list of the 500 Greatest Albums Of All Time.

 

KIND OF BLUE: 50th ANNIVERSARY COLLECTOR'S EDITION is an expansive and lavishly-designed, super-deluxe 12-inch slipcase box set. It gathers the entire panoramic sweep of the album’s history – past, present and future – onto two CDs (running time over two hours); a newly-produced black-and-white documentary DVD (55 minutes); a full-size (12x12) 60-page perfect-bound book of critical essays, annotations, discographic data, timeline, and copious photography; and an envelope chockful of memorabilia; all accompanied – for the first time in the history of Legacy Recordings – by the original 12-inch LP package pressed on 180-gram blue vinyl. Together with an enormous 22x33 fold-out poster of Miles, the box set will be available at all retail outlets starting September 30th through Columbia/Legacy, a division of SONY MUSIC ENTERTAINMENT.

 

 

Of special importance to Miles Davis aficionados around the globe is the DVD produced by Nell Mulderry: Celebrating A Masterpiece: Kind Of Blue. The new DVD incorporates material from the 2004 mini-documentary, Made In Heaven, including black-and-white still photography of the recording sessions and the voices of Miles (at the sessions), as well as excerpts of radio interviews with the late Bill Evans and Cannonball Adderley. There are interviews with musicians and luminaries including composer/performer David Amram, the late Ed Bradley, Ron Carter, Jimmy Cobb, Bill Cosby, Herbie Hancock (who demonstrates “So What” at the piano), Eddie Henderson, Shirley Horn, Dave Liebman, the late Jackie McLean, funk-rocker Me’Shell Ndege'Ocello, hip-hop's Q-Tip, Carlos Santana, John Scofield, Horace Silver, and many others.

 

The DVD also unearths the group’s entire 26 minute in-session appearance on “Robert Herridge Theatre: The Sound of Miles Davis,” a CBS television program recorded in 1959 and broadcast in 1960. Another bonus feature is the gallery of images captured by Columbia staff photographer Don Hunstein, covering the original recording sessions, as well as a key performance at New York’s Plaza Hotel in September 1958. (Hunstein is prominently represented in the 50-plus images in the KIND OF BLUE: 50th book.) In conjunction with the latter, an unprecedented four-week exhibit of Miles Davis photography will be mounted at New York’s downtown Morrison Hotel Gallery in November-December 2008 (also featuring live music); the exhibit will then travel to other Morrison Hotel locations and Starwood Hotels in 2009.

 

Celebrating A Masterpiece: Kind Of Blue was directed by Chris Lenz, known for his work on the bonus DVD of interviews and performances that accompanied the 2003 Legacy Edition of Jeff Buckley Live At Sin-É. The new DVD was executive produced by Adam Block, co-produced by Ashley Kahn, and written by Michael Cuscuna.

 

At the absolute core of KIND OF BLUE: 50th is the original 45-minute album program, whose five titles – “So What,” “Freddie Freeloader,” “Blue in Green,” “All Blues,” and “Flamenco Sketches” – are indelibly etched in our contemporary musical DNA, be it jazz, rock, third through fifth stream classical, or beyond. They are familiar old acquaintances on the LP as it existed in the marketplace for nearly three decades: the first three numbers occupying side one (which happened to have been cut on the first day of recording, two three-hour sessions on Monday, March 2, 1959); and the last two numbers on side two (recorded at the final three-hour session of Wednesday, April 22, 1959).

 

On KIND OF BLUE: 50th’s CD One, after the original five tunes are presented, there is the alternate take of “Flamenco Sketches,” the only complete alternate take from the original recording sessions (a track first unveiled on the 5-LP/4-CD box set of 1988, Miles Davis: The Columbia Years 1955-1985, the first Miles Davis box set ever issued by Columbia). Following the alternate take, there are “studio sequences” (ranging from 11 seconds to nearly two minutes) for every one of the five titles, and one “false start”. As transcribed and fleshed out by Ashley Kahn, these short tracks are eye-opening revelations into the studio relationship between Miles, the musicians, Columbia staff producer Irving Townsend, and recording engineer Fred Plaut, at this still-early stage in Miles’ career as a leader (though he had been making records since 1945).

 

The 1959 sessions occupy CD One – and then CD Two turns back the calendar to May 26, 1958. The five completed tracks from that session with producer Cal Lampley – “On Green Dolphin Street,” “Fran-Dance” (with an alternate take), “Stella by Starlight,” and “Love for Sale” – are the only other studio recordings of the sextet with Adderley, Coltrane, Evans, Chambers, and Cobb (though live recordings exist from the Newport Jazz Festival in July, and the Plaza in September).

 

The five 1958 studio tracks, scattered on various LP through the years, were united in one place for the first time on the double Grammy Award-winning 6-CD box set issued in 2000, Miles Davis & John Coltrane: The Complete Columbia Recordings 1955-1961. Now, for the first time, the five 1958 studio tracks are rightfully coupled – at last – with the five sextet tracks of Kind of Blue. The final track on CD Two is a mesmerizing 17-minute live concert version of “So What” (without Adderley, with Kelly), recorded in Holland, April 1960.

 

In late 1958, after some eight months, Bill Evans left the lineup and was replaced by Wynton Kelly. As Miles began to formulate his next studio recording, Evans was invited back for the sessions and became an integral spark

ARTISTS

MD – Miles Davis (trumpet)

CA – Julian ‘Cannonball’ Adderley (alto saxophone)

JC – John Coltrane (tenor saxophone)

WK – Wynton Kelly (piano)

BE – Bill Evans (piano)

PC – Paul Chambers (bass)

JCB – Jimmy Cobb (drums)

 

TRACKS

 

CD One – Selections: 1. So What (B) • 2. Freddie Freeloader (B) • 3. Blue in Green (B) • 4. All Blues © • 5. Flamenco Sketches © • 6. Flamenco Sketches (alternate take) © • 7. Freddie Freeloader – studio sequence 1 (B) • 8. Freddie Freeloader – false start (B) • 9. Freddie Freeloader – studio sequence 2 (B) • 10. So What – studio sequence 1 (B) • 11. So What – studio sequence 2 (B) • 12. Blue in Green – studio sequence (B) • 13. Flamenco Sketches – studio sequence 1 © • 14. Flamenco Sketches – studio sequence 2 © • 15. All Blues – studio sequence ©.

 

CD Two – Selections: 1. On Green Dolphin Street (A) • 2. Fran-Dance (A) • 3. Stella by Starlight (A) • 4. Love for Sale (A) • 5. Fran-Dance (alternate take) (A) • 6. So What (D, previously released in unauthorized form).

 

180-gram LP – Selections: (Side One) 1. So What (B) • 2. Freddie Freeloader (B) • 3. Blue in Green (B) • (Side Two) 4. All Blues © • 5. Flamenco Sketches ©.

 

DVD – Celebrating A Masterpiece: Kind Of Blue documentary (55 mins); “Robert Herridge Theatre: The Sound of Miles Davis” (26 mins); photo gallery by Don Hunstein

[stefek]

Mam oczywiście to "niebieskie" wydanie ;).

Winyl brzmi znakomicie,CD także bardzo dobrze.

"Kind Of Blue" mam także kilka wydań,m in.,na BluSpec-CD.

Jak narazie najbardziej mi się podoba (oprócz LP),ten najnowszy master K2HD,wydaje się najbardziej "analogowy",choć (dzisiaj specjalnie porównywaliśmy z kolegą z LP Blue), ...jednak bez szans do LP :).

P.S.

Na e-bayu jest parę winylowych perełek KoB,w cenach od...

200 do ponad 600 dolarów (także 45rpm).

[Chicago]

Zawsze dobrze brzmiący i ponadczasowy Miles Davis! Dzisiaj, 26 maja 2012, Mistrz obchodzi swoje 86 urodziny. Jakieś refleksje???

Mój ulubiony okres Milesa to lata pięćdziesiąte... i sześćdziesiąte z drugim kwintetem. Oprócz wiadomo jakiej płyty, cenię sobie Miles in Tokyo, Sorcerer, Filles De Kilimanjaro, Miles Smiles...i jeszcze kilka innych...;-) Nie mogę słuchać wszystkich You're Under Arrest, DooBopów, Tutu (chociaż sam tytułowy Tutu jest świetny)...itd.

 

Pozdr, M.