Art Ensenble Of Chicago-próba oceny.

[Chicago]

Próbuję ocenić muzykę z 'Dreaming of the Masters Suite' i nic mi nie wychodzi, oprócz tego, że jest to kolejna fantastyczna płyta japońskiej edycji DIW. Po prostu jazz w najlepszym wydaniu... tak, jazz! Jak już w powyższym wpisie wspomniałem, muzyka z tej płyty jest inspirowana Johnem Coltrane i jednocześnie jemu dedykowana. Dominuje jazz i swing w mainstreamowej bopowej odmianie z bardzo delikatnym dotknięciem awangardy/contemporary lub jak ktoś woli, free. To dotknięcie jest bardzo delikatne i niczym niuans, balansuje sobie gdzieś między oryginalnymi kompozycjami grupy, a standardowymi klasykami Trane'a... których na płycie są trzy: Impressions, Naima, Spiritual. Gdybym miał się pokusić o skojarzenia soundu czy też zakwalifikowanie tej płyty do odpowiedniej półki, to umieściłbym ją pomiędzy stonowaną energią z ECM i szaleństwami oraz melodiami z rejsu atlantyckego. Piękna, jazzowa muzyka i jak najbardziej godna polecenia... Następny znakomity album z DIW Records!

 

Nagrań i miksu dokonał Joe Marciano w Systems Two Studios, Brooklyn, NY - 12 i 14 styczeń 1990 oraz 11, 17, 18, 21 i 24 marzec 1990.

[Фома]

Próbuję ocenić muzykę z 'Dreaming of the Masters Suite' i nic mi nie wychodzi, oprócz tego, że jest to kolejna fantastyczna płyta japońskiej edycji DIW. Po prostu jazz w najlepszym wydaniu... tak, jazz! Jak już w powyższym wpisie wspomniałem, muzyka z tej płyty jest inspirowana Johnem Coltrane i jednocześnie jemu dedykowana. Dominuje jazz i swing w mainstreamowej bopowej odmianie z bardzo delikatnym dotknięciem awangardy/contemporary lub jak ktoś woli, free. To dotknięcie jest bardzo delikatne i niczym niuans, balansuje sobie gdzieś między oryginalnymi kompozycjami grupy, a standardowymi klasykami Trane'a... których na płycie są trzy: Impressions, Naima, Spiritual. Gdybym miał się pokusić o skojarzenia soundu czy też zakwalifikowanie tej płyty do odpowiedniej półki, to umieściłbym ją pomiędzy stonowaną energią z ECM i szaleństwami oraz melodiami z rejsu atlantyckego. Piękna, jazzowa muzyka i jak najbardziej godna polecenia... Następny znakomity album z DIW Records!

 

Nagrań i miksu dokonał Joe Marciano w Systems Two Studios, Brooklyn, NY - 12 i 14 styczeń 1990 oraz 11, 17, 18, 21 i 24 marzec 1990.

 

A co tu oceniać .. AEOC jak AEOC . Ale jest coś dziwenego na tej płycie . Taka swego rodzaju wplatająca się senność " .?

[Chicago]

Powiedziałbym, że jest co oceniać, bo nawet jak się weżmie pod uwagę tylko trzy tytuły z DIW: Thelonious Sphere Monk, Dreaming of the Master Suite i AEOC Soweto - to zarówno muzyka, styl jak i feel na tych trzech płytach jest zupełnie odmienny i różny. To samo trzy płyty dla Atlantic, produkcje dla ECM, oraz ostatnie trzy dla Pi Recordings - zupełnie różne klimaty... AEOC, to prawie pięćdziesiąt płyt i oprócz free i etniczno-bluesowego zabarwienia, dostajemy reagge, bop, swing... a nawet zupełnie ultra przystępne przeboje, jak właśnie na płycie Soweto... które są porównywalne do folkowych klimatów Lady Smith Black Mambazo... lub Manu Dibango.