Rock progresywny i pochodne - dobre płyty.

[Mark75X]

13 minut temu, kangie napisał:

jednak dotarło do mnie, że mam podobnie jak Szymon, a mianowicie, że słuchanie jazzu mnie męczy

Tego "trochę" nie rozumiem, ale Ciebie w kwestii jazzu już jak najbardziej 🙂.

Nie rozumiem, iż można zupełnie odejść od gatunku, który kiedyś wpisywał się w nasze gusta i jakby nagle przestał. Jest to dla mnie stan zupełnie obcy. Rozumiem, że niekiedy zmieniają się z czasem (wiekiem) preferencje i do słuchanych gatunków rzadziej lub bardzo rzadko się wraca, ale jednak jakieś zamiłowanie zawsze w moim odczuciu pozostaje. Pozostaje pewne drzemiące chociaż przywiązanie i jednoznaczna umiejętność oddzielenia po krótkiej chwili klasy budzącej od razu radość, od typowego gniotu (jak tak mam dla przykładu z thrash/death metalem).

[iro III]

49 minut temu, Mark75X napisał:

Nie jest to w mojej ocenie nurt potrafiący budować i rozwijać jakąkolwiek wyższą nastrojowość, oddawać słuchaczowi naturę emocjonalną artysty. 

Znajdź płytę Keitha Jarretta "Survivor's Suite" z 1977 - jeśli tam nie znajdziesz wyższej nastrojowości i rozwijanych emocji zespołowych oraz solowych...

Posłuchaj koniecznie w całości od początku do końca, chociaż raz (to tylko niespełna 50 minut), najlepiej późnym wieczorem lub w nocy.

Powiem tylko tyle, swego czasu, mnie fanatyka rocka i progrocka, bardzo niechętnie nastawionego do jazzu właśnie ta muzyka sponiewierała niesamowitą paletą nastrojów i emocji.

Od tamtej pory wsiąkłem również w jazz, z rockowych klimatów nie rezygnując.

(W następnej kolejności proponuję nagranie live (z Polski) Charlesa Lloyda "Wild Man Dance")