Nat Birchall ,odrodzenie muzyki Pharoah Sandersa

Za sprawą najnowszej płyty ' Invocations ' Nata Birchalla wydanej 23 października 2015 roku a firmowaną przez wytwórnię Jazzman Records w środowisku jazzowym na obydwu półkulach - zawrzało i to nieźle. Czyżby pojawił się nam nowy Pharaoh Sanders z echem muzycznych wybrzmień Johna i Alice Coltrane ? Gdzie ? w Detroit .......New York...... a może Chicago ? pytają wszyscy....no , man is from Manchester UK. Where ? England ? No way man, you must be kidding.... A jednak to prawda.

Nat Birchall jest rodowitym anglikiem i jak słynny promotor,producent , dj, wydawca płyt i odkrywca wielu talentów NU - Gilles Petterson mówi,

Nat Birchall jest cudownie odkrytym jazzowym skarbem Wielkiej Brytanii.......i coś w tym jest. Nat śmieje się z faktu porównywania jego gry do Pharoah Sandersa i wyjaśnia że jego saksofon nie brzmi tak chropowato jak Sandersa, tylko czasami jak straci nad tym kontrolę ......

Ciekawą sprawą jest fakt że połowa z 7 wydanych albumów przez Nata jest wysprzedana i jak na razie nie ma mowy o wznowieniach.

Album kwintetu Nata Birchalla Live in Larrisa został jazzową płytą 2014 roku na Wyspach.

Scena jazzowa Manchesteru ma się niezwykle mocno bo przyjacielem Nata jest jeden z ciekwszych trębaczy światowej już sławy Matthew Hallsall któremu poświęciłem oddzielny wątek.Oboje muzycy często koncertują razem i wzajemnie się wspierają przy nagrywaniu płyt.

Ciekawe co na to nasz Chicagowski, słynny restaurator MarkN serwujący niezdrowe i wielokrotnie odgrzewane muzyczne potrawy okraszone jazzem , zapewne obgryza paznokcie z zakłopotania albo trzyma palec tam gdzie nie powinien .....he,he.

A wystarczyłoby mieć otwarty umysł na nowe trendy w jazzie i nie trzymać się kurczowo chicagowskiej sceny jak mamusinej spódnicy. Ale do tego potrzeba jednak dojrzeć i mieć pokorę, dużo pokory więc ucz się póki jest na to czas i nie błaznuj.

Trochę muzyki i relacje muzyków z bandu Nat'a Birchalla

' Sacred Dimension ' i Kwintet Nata Birchalla

Dla porównania fragment muzyczny gry Pharoah Sandersa - Harvest Time z 1977 roku.

A teraz Black Ark z przedostatniej płyty Nata Birchalla - World Without a Form z 2012 roku.

Ciekawe co na to nasz Chicagowski, słynny restaurator MarkN serwujący niezdrowe i wielokrotnie odgrzewane muzyczne potrawy okraszone jazzem , zapewne obgryza paznokcie z zakłopotania albo trzyma palec tam gdzie nie powinien .....he,he.

A wystarczyłoby mieć otwarty umysł na nowe trendy w jazzie i nie trzymać się kurczowo chicagowskiej sceny jak mamusinej spódnicy. Ale do tego potrzeba jednak dojrzeć i mieć pokorę, dużo pokory więc ucz się póki jest na to czas i nie błaznuj.

Co na to? Na to jak na lato - jak zwykle srasz marmurem Magnepan i wąchasz sztuczne kwiatki w kryształowym wazoniku. To tyle z Wietrznego Miasta Magne kołkowski...

Chicagowski jest przymiotnikiem i piszemy z małej litery, jeżeli nie jest to początek zdania, poza tym >

Oboje muzycy często koncertują razem i wzajemnie się wspierają przy nagrywaniu płyt.

Oboje - mam rozumieć, że jeden chłop jest muzykiem, a drugi muzyką - więc to jest para? Kto cię wypuścił z podstawówki głąbie?

Chicagowski jest przymiotnikiem i piszemy z małej litery, jeżeli nie jest to początek zdania, poza tym >

Tłumoku jeden, słuchaj muzyki i się nie wymądrzaj. Koniec z tą niestrawną kotleciarnią którą serwujesz Stefkowi i Papageno. Klękaj i odszczekuj . Chicago'wski jazz musi uznać genialnego Nata Birchalla za swojego mentora.....

A ty wreszcie przestań ssać tego palca bo zrobisz sobie kuku.

Szkoda mojej energii na ciebie, imbecylu... ignore all the way!

Lider Chicago Pampers Blues Band skapitulował . W sumie OK , ucz się, trenuj bo jesteś na razie niereformowalny.

Muzycy z kwintetu przedstawili się osobiście w klipie nr.1 więc tylko zwrócę uwagę na kapitalną grę pianisty zwłaszcza

na ostatniej płycie Invocations której jeszcze nie ma w necie. Dzisiaj posłuchamy utworu Dance Of The Mystic z albumu

Sacred Dimension - Nata'a Birchalla i jego kwintetu wydanego w 2011 roku przez Gondwana Records.

Ogromna uczta jazzowa i raj dźwiękowy dla uszu....

Czy te zachwyty nie są na wyrost ?

Czy te zachwyty nie są na wyrost ?

Nie wydaje mi się ale zawsze można się do czegoś przyczepić , prawda ? Jeśli sądzisz że można gościa skrytykować

za grę to podaj przykłady przynajmniej za co....Jak sam zapewne słuchałeś wypowiedź Nata Birchalla że dla niego najważniejszy jest dźwięk instrumentu a później cała reszta związana z wirtuozerią.

ale ja nie krytykuję, tylko stawiam pytanie. otwarte.

ale ja nie krytykuję, tylko stawiam pytanie. otwarte.

Czyli Nat Birchall się podoba ......

owszem

Fajne ale grają to samo co 50 lat temu grali już inni.

W numerze "Black ark" zarąbisty wibrafon trzeba przyznać.

Fajne ale grają to samo co 50 lat temu grali już inni.

He,he, widać że nie jesteś melomanem jazzu skoro gra Birchalla jest identyczna dla Ciebie do gry Pharoah Sandersa.

Wibrafonista Corcy Wmamba jest rzeczywiście dobry ale pianista Adam Fairhall jest absolutnie genialny - posłuchajcie

jego solówek. Jeszcze raz klubowy koncert w Larissie - Grecja

He,he, widać że nie jesteś melomanem jazzu skoro gra Birchalla jest identyczna dla Ciebie do gry Pharoah Sandersa.

 

Wibrafonista Corcy Wmamba jest rzeczywiście dobry ale pianista Adam Fairhall jest absolutnie genialny - posłuchajcie

jego solówek. Jeszcze raz klubowy koncert w Larissie - Grecja

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Drugi Hicago z ciebie ? :-)

Fajne ale grają to samo co 50 lat temu grali już inni.

Ok, to przedstaw tych ....INNYCH - chętnie ich posłucham.

Stylistyka Coltrane-owska z połowy lat 60-tych.

Stylistyka Coltrane-owska z połowy lat 60-tych.

Coltrane jest absolutnym wzorem dla Nata Birchalla i sam o tym mówi. Jednak chciałem się dowiedzieć kilku nazwisk

ze stylistyki Coltranowskiej jak piszesz którzy grali tak samo jak Nat Birchall.

Wystarczy Coltrane. Pisałeś że to coś nowego a okazuje się że nie za bardzo.

Wystarczy Coltrane. Pisałeś że to coś nowego a okazuje się że nie za bardzo.

No nie wystarczy sam Coltrane skoro piszesz o muzykach / saksofonistach z kręgu stylistyki Coltranowskiej ( podaj nazwiska)

Birchall przecież nie gra jak Coltrane, Coltrane jest dla niego jedynie mentorem i guru.

Bardziej jak Coltrane niż Sanders. Chodzi o to że gdzieś już to słyszałem.

Bardziej jak Coltrane niż Sanders.

Widzę że nie dostanę odpowiedzi o muzykach z kręgu stylistyki Coltranowskiej .....:-) ale mogę Ci w tym pomóc

jeśli pozwolisz.....Sony Rollins ?

Gra i brzmienie Nata Birchalla moim skromnym zdaniem jest na wskroś przypominająca grę Pharoah Sandersa.

Nat jedynie ułagodził chropowaty i uspokoił sound Sandersa i stara się to dobrze kontrolować

Ale to już było, czyż nie ?

Ale to już było, czyż nie ?

Może i było ale w kontekscie dobrego grania nie ma to większego znaczenia. Przecież nie możemy wrzucać do jednego worka wszystkich saksofonistów bo grali w jakimś okreslonym dla siebie czasie - każdy z nich miał swój styl i inny sposób

wyrazu pomimo że spotykali się często na sesjach czy wspólnych gigach i czerpali wzajemnie ze swojej gry i twórczości.

Ale tu nie tylko styl saksofonisty jest podobny ale cała koncepcja muzyczna.

Tak dla porównania puszczę Ci moją ulubioną płytę Pharoah Sandersa - Thembi w utworze Astral Travelling.

Ciekawe czy usłyszysz podobienstwo z brzmieniem Nata Birchalla

Nie działa.

Nie działa.

Gdzie nie działa.....wszystko działa bez zarzutu.

W takim razie czas na Johna Coltrane i utwór Equinox.

W tym samym utworze Pharoah Sanders

W takim razie czas na Johna Coltrane i utwór Equinox.

I na tym poprzestańmy. Nie pogniewasz się Magne?

I na tym poprzestańmy. Nie pogniewasz się Magne?

Papageno, czyżby przeprowadzka okazała się zbyt duzym przeciążeniem dla organizmu ? Coś wiem na ten temat i współczuję. Nat jest genialny, zrozumiesz to jak nakłady płyt będą wyczerpane.Już teraz 2 pozycje katalogowe są wysprzedane a na ' czarnym rynku ' chcą za kazdą po 100 funciaków. Widzę że przesiąkasz zapachem smażalni restauratora z Chicago.

Ale miło że zajrzałeś - rób to częściej i puść jakąś muzę z tych czworga saksofonistów, najchętniej Pharoah Sandersa .

Papageno, specjalnie for you It's easy to remember i Praroah Sanders na żywo 2004.

Papageno ,wiesz co jest ważne ? Sound & Sound & Sound & Sound & Sound & ONLY the SOUND ( think why ????)