O muzyce:
Co tu dużo gadać - Ewa Braun to najważniejsza polska gitarowa formacja końca ubiegłego wieku. Esion to ich druga "oficjalna" płyta. Wydało ją punkowe podziemne wydawnictwo Nikt Nic Nie Wie i o ile się orientuję nakład jest aktualnie wyczerpany (przynajmniej na CD, bo wyszedł tez podwójny winyl z tym materiałem). Ale jeśli kogoś to odstraszyło, to pragnę uspokoić - muzyka z Esion właściwie z punkiem niewiele ma wspólnego. To najspokojniejsza z płyt Ewy Braun. Jej wydaniu towarzyszyło spore zamieszanie - bodaj po raz pierwszy zespół kojarzony ze środowiskiem hc/punk wydał płytę tak wyciszoną i trzeba to powiedzieć -- w sumie dość nietypową i oryginalną (oczywiście jak na polskie warunki). O dziwo przyjęcie tego albumu było całkiem pozytywne. I to zarówno w kręgach ostro załoganckich jak i wśród przeciętnych zjadaczy rocka :-) Dzieki temu albumowi zespół Ewa Braun wypłynął bowiem na szersze wody i stał się jak to się ładnie mówi - "kultowy". Muzykę z Esion trudno nazwać, zaszufladkować. Pojawiały się określenia typu - "muzyka drogi" czy "odwrócony noise" (na to drugie nie było szczególnie trudno wpaść -> patrz tytuł :-) Jest transowa, oparta na jednostajnym rytmie basu i perkusji. Faktycznie może kojarzyć się z podróżą samochodem przez jakieś bezkresne hajłeje w juesej :) W kilku utworach pojawia sie gościnnie Sławek Gołaszewski grający na klarnecie (muzyk ten udzielał się też na słynnej "Legendzie" Armii). Ot, taki fajny smaczek dodający brzmieniu płyty szczyptę magii :) Najlepsze utwory na Esion to otwierający album instrumentalny "Czarny ptak" oraz "Samochodem i domem zajęła się policja" (odlot!) Natomiast utwór nr 7 (nie pamiętam w tej chwili tytułu) jest prawie żywcem zerżnięty z kawałka Sonic Youth z płyty "Dirty". Na szczęście Sonic Youth to nie Metallica ani Majkel Dżekson, więc głośnych spraw sądowych nie było ;-))) Jakieś minusy? Właściwie tylko jeden - płycie tej brakuje jakiegoś pazura, intrygującej drapieżności, która pozwoliłaby na postawienie pięciu gwiazdek :-) Różne padały określenia na

O dźwięku:
Nie wiem jaki ekstremalny hajend ma kolega poniżej, że mu ta płyta cienko brzmi. Moim zdaniem brzmienie "Esion" jest świetne - przestrzenne i naturalne. Może tylko gitary zbyt wygładzone. Ale produkcja tej płyty w niczym nie ustępuje moim zdaniem produkcji albumów z podobną muzyką zza oceanu. Choć brzmi dość charakterystycznie - po prostu ciut inaczej. W każdym razie ja byłem w szoku jak parę tygodni temu odświeżyłem sobie tą płytę już na przyzwoitym sprzęcie (a nie słuchałem jej chyba od czasów pionieersko-tonsilowskich :-)

O muzyce:
Ewa Braun to zespół a nie kobieta, tyle tytułem wstępu. Muzykę określa się różnie, czasem nawet noise ale mniejsza z tym. Raczej rejony rocka, instrument wiodący - gitara. Grupa założona przez Marcina Dymitra, dzisiaj znanego bardziej z "emiter" czy "mordy". Grupa chyba już nie istnieje, a jeżeli istnieje to nie tworzy (strona WWW działa). Na płycie dostajemy dziesięć kompozycji, w większości będących dłuższymi, wciągającymi, transowymi kawałkami o dosyć intrygujących klimatach. Wciąga i to mocno. Kojarzy mi się czasem z niektórymi wcześniejszymi dokonaniami Pink Floyd - pamiętacie Set the controls for the heart of the sun? Proste jak drut a coś w sobie ma. Tutaj podobnie, chociaż utwory są gęściejsze, bardziej obudowane. Świetny wokal i świetne granie. Jedna z kamieni milowych w rozwoju polskiej muzyki. Dobrym reprezentantem płyty jest utwór "Samochodem i domem zajęła się policja" - polecam zassać jakąś Kazą i posłuchać. Wyobraźcie sobie długi (coś ok 10 min.) transowy utwór, rozwijający się powoli, leniwie, zakończony tekstem: Wtedy przez chwilę padał deszcz a potem gdy już byliśmy razem zamknęliśmy drzwi domu na klucz zostawiliśmy samochód na parkingu I polecieliśmy w kosmos Było zimno. Nigdy już nie wróciliśmy do siebie. (cytat za wkładką) W dziesiejszych czasach stawiam "bardzo dobry", dawniej pewnie byłaby "rewelacja". Płytę ciężko dostać bo nakłady wyczerpane. Ja na swój egzemplarz czekałem chyba z 2 miesiące. I tak krócej niż na "Stereo", która jest przecież znacznie młodsza.

O dźwięku:
Nagranie fatalne, brzmi jak nagrane dyktafonem w garażu. Ta płyta ma szansę być najgorzej nagraną płytą w waszej kolekcji. Ale da się słuchać, typ muzyki nie wymaga tu rewelacji. Wytwórnia: trudno zgadnąć, w przypadku Ewa Braun zwykła to być "Antena Krzyku" ale we wkładce nie mogę znaleźć nic. Nie jest to oczywiście Virgin, ale coś musiałem wybrać.