Folding@home

[narsiltm]

W 2000 roku Vijaj Pande z Uniwersytetu Stanford wpadl na pomysl wykozystania komputerow podlaczonych do internetu w prowadzeniu symulacji skrecania bialek, ktora moze pomoc w walce z chorobami degeneracyjnymi, jak Alzheimer i parkinson(wiaza sie one z zaburzeniami tego procesu). Jesli chcecie sie przylaczyc do inicjatywy programik mozecie pobrac tutaj:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[narsiltm]

Nikt?

[Edward]

Zawsze mnie zastanawiało czy te programy liczą to co mają liczyć. Na podobnej zasadzie zdaje się rzesza ludzi szuka życia w kosmosie w ramach projektu SETI. Czy przypadkiem ci, którzy zarządzają tak gigantyczną mocą obliczeniową oparli się pokusie wykorzystania jej do innych celów? Nie wiem, tak sobie tylko o tym myślę...

[Molibden]

Trochę mi szkoda zamulać peceta takim programem.

Na noc nie zostawię włączonego, ani tym bardiej 24h/d - w dzień jest mi potrzebny, wygaszacza ekranu raczej nie używam, nie chcę też by dysk stale mielił a także nie chcę ograniczać wydajności systemu (która nie jest duża).

Moje koszty to: zużyta energia elektryczna, hałas, większe ryzyko awarii komputera (dysku).

Ośrodki które zajmują się liczeniem struktury białek i posiadają bazy danych ich struktur, genomów różnych organizmów, sekwencji poszczególnych białek, mają pewnie swoje klastery komputerów które robią to dość szybko.

Obecnie stosowane testy przesiewowe pozwalają znacznie ograniczyć listę potencjalych białek, enzymów, odcinków DNA i receptorów - celów przy projektowaniu leków i wybrać niewielką grupę wiodących związków skutecznych jako leki.

Nie wiem ile takie rozproszone sieci @home wnoszą udziału w takich projektach; jest to i tak tylko jeden z etapów (w sumie chyba najłatwiejszy) i najtańszy. Nawet ze wzrostem mocy obliczeniowej i zaangażowaniem środków są to badania obliczone na lata (dziesiątki lat, jeśli chodzi o całe genomy). Opracowanie przełomowego leku zajmuje 8-15 lat i wymaga kilku mld $, stąd nie spodziewam się istotnego przyspieszenia badań takim programem.