Event horizon.

[J.Jerry]

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) - trochę o fizyce, warto zerknąć.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[Robert Gdansk]

A te neutrina caly czas szybsze od swiatla :)

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[szybki Gonzo]

Jedna z teorii podróży miedzy-gwiezdnych odnosi się do takiego zakrzywiania czas-przestrzeni, aby w "tym samym" czasie przemieścić się z jednego punktu do drugiego - TAK ?

Jeśli było by to możliwe, to pojęcie czasu "jako-takie" by nie istniało.

"Podróż" odbywałaby się natychmiast.

Jeśli pojęcie czasu, w powyższym przypadku nie zaistnieje, to zmianie powinien ulec wzór Einsteina E=mc2

Matematycy do dzieła :)

[mikson]

Jedna z teorii podróży miedzy-gwiezdnych odnosi się do takiego zakrzywiania czas-przestrzeni, aby w "tym samym" czasie przemieścić się z jednego punktu do drugiego - TAK ?

Jeśli było by to możliwe, to pojęcie czasu "jako-takie" by nie istniało.

"Podróż" odbywałaby się natychmiast.

Jeśli pojęcie czasu, w powyższym przypadku nie zaistnieje, to zmianie powinien ulec wzór Einsteina E=mc2

Matematycy do dzieła :)

raczej w tym samym czasie się nie uda bo i tak krótszą drogą w zakrzywionej przestrzeni trzeba pokonać

[szybki Gonzo]

Jeśli zakrzywienie czas-przestrzeni jest właściwe, to punkt "startu" pokryje się z punktem docelowym.

Nie nastąpi żaden upływ czasu, ten parametr we wzorze będzie pomijalny.

[stench]

Jedna z teorii podróży miedzy-gwiezdnych odnosi się do takiego zakrzywiania czas-przestrzeni, aby w "tym samym" czasie przemieścić się z jednego punktu do drugiego - TAK ?

Jeśli było by to możliwe, to pojęcie czasu "jako-takie" by nie istniało.

"Podróż" odbywałaby się natychmiast.

Jeśli pojęcie czasu, w powyższym przypadku nie zaistnieje, to zmianie powinien ulec wzór Einsteina E=mc2

Matematycy do dzieła :)

 

żeby przejść z 1 do 2 pokoju można : wyjść przez okno z 1, obejść dom do 2 okna , wejść przez nie - i już jesteśmy w docelowym pokoju ;) ,

można też otworzyć drzwi rozgraniczające pokoje i tyle - w nowym założeniu zakładamy, że mamy drzwi między dowolnymi pokojami

czas 0 sekund to chyba też czas, poza tym może podróż będzie wyglądała jak w "powrotach do przyszłości" więc jednak z minutę będzie trwać - tyle że w dowolne miejsce

koniec pitolenia:)

[szybki Gonzo]

... więc jednak z minutę będzie trwać - tyle że w dowolne miejsce

koniec pitolenia:)

Czy aby na pewno "z minutę", a nie natychmiast, bez upływu czasu ?

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mikson]

Jeśli zakrzywienie czas-przestrzeni jest właściwe, to punkt "startu" pokryje się z punktem docelowym.

Nie nastąpi żaden upływ czasu, ten parametr we wzorze będzie pomijalny.

ale punkty nie mogą ponoć się pokryć więc pozostaje minimalny ale jednak dystans do pokonania który pochłonie minimalną ilość czasu :)

[szybki Gonzo]

Z rysunku wynika że punkty się nie pokrywają, ale nigdzie nie jest powiedziane że nie mogą się pokryć.

Czas przejścia przestaje istnieć.

[mikson]

Z rysunku wynika że punkty się nie pokrywają, ale nigdzie nie jest powiedziane że nie mogą się pokryć.

Czas przejścia przestaje istnieć.

nie mogą słońca dwa być w tym samym miejscu :) w skali kwantowej możliwe to jest ale nie w skali makro :)

więc tylko mowa o przybliżeniu pewnych punktów a nie pokryciu się ich, akurat ten wykres to ilustracja z grubsza

[szybki Gonzo]

Skala makro to tylko krotność podstawy kwantowej.

Rysunek jest oczywiście poglądowy, lewa strona określa wycinek wymiaru, drogę przejścia pomiędzy punktami.

Problemem zakrzywienia czaso-przestrzeni wynika chyba z przestrzeni pozostającej poza interesującymi nas punktami.

Nie można (nawet w założeniach) zakrzywiać wycinka przestrzeni, z "pełnej" przestrzeni.

Należałoby więc zagiąć całą przestrzeń, przed i za punktami, tak aby oba punkty się na siebie nałożyły.

A skoro nie można określić wymiaru przestrzeni, za i przed puntami, to i nie można jej zakrzywić.

[mikson]

Skala makro to tylko krotność podstawy kwantowej.

Rysunek jest oczywiście poglądowy, lewa strona określa wycinek wymiaru, drogę przejścia pomiędzy punktami.

Problemem zakrzywienia czaso-przestrzeni wynika chyba z przestrzeni pozostającej poza interesującymi nas punktami.

Nie można (nawet w założeniach) zakrzywiać wycinka przestrzeni, z "pełnej" przestrzeni.

Należałoby więc zagiąć całą przestrzeń, przed i za punktami, tak aby oba punkty się na siebie nałożyły.

A skoro nie można określić wymiaru przestrzeni, za i przed puntami, to i nie można jej zakrzywić.

prawdopodobnie zagięcie całej czasoprzestrzeni jest nie możliwe aby dwa punkty się pokryły gdyż potrzeba nieskończonej energii więc punkty tylko zbliżają się :) rozumując w ten sam sposób jak nie można rozpędzić obiektu do prędkości światła gdyż potrzeba nieskończonej energii bo jego masa rośnie i tu może być podobnie :)

w fizyce kwantowej prawa są odmienne i jak wiadomo cząstki mogą przebywać w dwóch stanach jednocześnie ale w makro obiekty już nie jak wiadomo na chwilę obecną nawet w zakresie fizyki teoretycznej

[szybki Gonzo]

w fizyce kwantowej prawa są odmienne i jak wiadomo cząstki mogą przebywać w dwóch stanach jednocześnie

Bardzo możliwe że tak jest, ale chyba dlatego że problem tkwi w rozróżnianiu cząstek, one są po prostu "identyczne".

Dlatego można przyjąć że występują nawet w wielu wymiarach jednocześnie.

Co innego w skali makro, różnice widać "gołym okiem", występuje natomiast problem z lokalizacją dwóch takich samych obiektów.

Mówiąc inaczej, nie występują dwa identyczne obiekty, gdyż złożoność każdego z nich jest zdeterminowana odległościami pomiędzy mini, a co za tym idzie, różnymi środowiskami i wpływem tych środowisk/czynników na budowę każdego obiektu.

[mikson]

Bardzo możliwe że tak jest, ale chyba dlatego że problem tkwi w rozróżnianiu cząstek, one są po prostu "identyczne".

Dlatego można przyjąć że występują nawet w wielu wymiarach jednocześnie.

Co innego w skali makro, różnice widać "gołym okiem", występuje natomiast problem z lokalizacją dwóch takich samych obiektów.

Mówiąc inaczej, nie występują dwa identyczne obiekty, gdyż złożoność każdego z nich jest zdeterminowana odległościami pomiędzy mini, a co za tym idzie, różnymi środowiskami i wpływem tych środowisk/czynników na budowę każdego obiektu.

możliwe więc że jeżeli cząstki występują w wielu wymiarach naprzemiennie to zakrzywienie maksymalne czasoprzestrzeni nie przeniesie nas do innego punktu tylko wymiaru :)

[szybki Gonzo]

możliwe więc że jeżeli cząstki występują w wielu wymiarach naprzemiennie to zakrzywienie maksymalne czasoprzestrzeni nie przeniesie nas do innego punktu tylko wymiaru :)

Teorię zakrzywienia "mega przestrzeni" bym sobie darował, uważam ze jest to a-wykonalne, nawet w teorii trudne do wyobrażenia.

Występowanie cząstek w wielu wymiarach bardziej realne, zwłaszcza że potwierdzone naukowo.

Istnieje natomiast problem z rozróżnianiem tych samych cząstek.

Nie potwierdzono, ani nie zanegowano, czy są identyczne - a mogą się miedzy sobą różnić, a jeśli się różnią to jest problem ...

[mikson]

Teorię zakrzywienia "mega przestrzeni" bym sobie darował, uważam ze jest to a-wykonalne, nawet w teorii trudne do wyobrażenia.

Występowanie cząstek w wielu wymiarach bardziej realne, zwłaszcza że potwierdzone naukowo.

Istnieje natomiast problem z rozróżnianiem tych samych cząstek.

Nie potwierdzono, ani nie zanegowano, czy są identyczne - a mogą się miedzy sobą różnić, a jeśli się różnią to jest problem ...

możliwe że w innym wymiarze ta sama cząstka ma inne właściwości więc teoretycznie jest taka sama ale praktycznie już inaczej oddziałuje z otoczeniem zmieniają się jej parametry etc :)

[szybki Gonzo]

"Drugi" i kolejne wymiary mogą mieć inną "budowę" własnych cząstek.

Znamy tylko te z naszego wymiaru, i jak się okazuje też nie do końca.

Różna "budowa" cząstek w kolejnych wymiarach uniemożliwia wymianę ich miedzy sobą, skutkuje to brakiem możliwości przemieszczania się między wymiarami.

Teoria "odrzuconego implantu" ...

[mikson]

"Drugi" i kolejne wymiary mogą mieć inną "budowę" własnych cząstek.

Znamy tylko te z naszego wymiaru, i jak się okazuje też nie do końca.

Różna "budowa" cząstek w kolejnych wymiarach uniemożliwia wymianę ich miedzy sobą, skutkuje to brakiem możliwości przemieszczania się między wymiarami.

Teoria "odrzuconego implantu" ...

osobiście przychylam się do teorii że najmniejsze składowe cząstki są takie same w innych wymiarach lecz wchodzą w inne interakcje inne mają właściwości nawet w skali kwantowej, w sumie jest możliwy przeskok samej cząstki na poziomie kwantowym ale nie większego obiektu, dla ciekawości też zahaczę o teorię Nassim z pierwszych stron wątku o jego sposobie widzenia geometrii materii jej stabilności i faktycznym przeskokom cząstek wchodzących w skład danego obiektu, w sumie też daje do myślenia iż mimo że cząstki są nieskończenie małymi punktami to w większości jesteśmy pustą przestrzenią a mimo to stabilną , twierdz on też że przeskoki cząstek są częste z tego co pamiętam pomiędzy wymiarami (lub wszechświatami) i czy one replikują te wymiary czy tworzą inne osobliwości :) dodatkowo wyliczał że same cząstki wirują wokół chyba swych osi na tyle szybko że są teoretycznie czarnymi dziurami zakrzywiającymi przestrzeń wokół siebie co by tłumaczyło iż same mogą poruszać się szybciej od światła i pomiędzy wymiarami zakładając że same w sobie są też łącznikami innych wymiarów :)

[szybki Gonzo]

osobiście przychylam się do teorii że najmniejsze składowe cząstki są takie same w innych wymiarach lecz wchodzą w inne interakcje inne mają właściwości nawet w skali kwantowej, w sumie jest możliwy przeskok samej cząstki na poziomie kwantowym ale nie większego obiektu, dla ciekawości też zahaczę o teorię Nassim z pierwszych stron wątku o jego sposobie widzenia geometrii materii jej stabilności i faktycznym przeskokom cząstek wchodzących w skład danego obiektu, w sumie też daje do myślenia iż mimo że cząstki są nieskończenie małymi punktami to w większości jesteśmy pustą przestrzenią a mimo to stabilną , twierdz on też że przeskoki cząstek są częste z tego co pamiętam pomiędzy wymiarami (lub wszechświatami) i czy one replikują te wymiary czy tworzą inne osobliwości :) dodatkowo wyliczał że same cząstki wirują wokół chyba swych osi na tyle szybko że są teoretycznie czarnymi dziurami zakrzywiającymi przestrzeń wokół siebie co by tłumaczyło iż same mogą poruszać się szybciej od światła i pomiędzy wymiarami zakładając że same w sobie są też łącznikami innych wymiarów :)

 

Szukając odpowiedzi w podniesionej dyskusji (niezwykle ciekawej), zadałem sobie pytanie.

Jak się ma cząstka kwantowa w stosunku do atomu ?

Bo skoro (za Wiki) - cyt.

"Kropka kwantowa – niewielki obszar przestrzeni ograniczony w trzech wymiarach barierami potencjału, nazywany tak, gdy wewnątrz zapułapkowana jest cząstka o długości fali porównywalnej z rozmiarami kropki. Oznacza to, że opis zachowania cząstki musi być przeprowadzony z użyciem mechaniki kwantowej.

 

Ograniczenie ruchu cząstki w trzech wymiarach oznacza kwantyzację w każdym z poszczególnych kierunków. Prowadzi to do sytuacji, gdy cząstka może znajdować się jedynie w pewnych stanach, określonych równaniem Schroedingera. Tylko dobrze określone, dyskretne poziomy energetyczne mogą być zajęte przez cząstkę. Z tego powodu kropki kwantowe nazywa się czasem sztucznymi atomami."

 

Dlatego nie wiem czy dobrze rozumuję ?

Czyżby atomy były tymi pułapkami dla cząstek kwantowych, a może poprzez własne wiązania tworzą te kropki kwantowe ?

 

"Tylko dobrze określone, dyskretne poziomy energetyczne mogą być zajęte przez cząstkę."

A może powinno brzmieć - Tylko właściwe poziomy energetyczne są w stanie utworzyć kropkę kwantową ?

[mikson]

Szukając odpowiedzi w podniesionej dyskusji (niezwykle ciekawej), zadałem sobie pytanie.

Jak się ma cząstka kwantowa w stosunku do atomu ?

Bo skoro (za Wiki) - cyt.

"Kropka kwantowa – niewielki obszar przestrzeni ograniczony w trzech wymiarach barierami potencjału, nazywany tak, gdy wewnątrz zapułapkowana jest cząstka o długości fali porównywalnej z rozmiarami kropki. Oznacza to, że opis zachowania cząstki musi być przeprowadzony z użyciem mechaniki kwantowej.

 

Ograniczenie ruchu cząstki w trzech wymiarach oznacza kwantyzację w każdym z poszczególnych kierunków. Prowadzi to do sytuacji, gdy cząstka może znajdować się jedynie w pewnych stanach, określonych równaniem Schroedingera. Tylko dobrze określone, dyskretne poziomy energetyczne mogą być zajęte przez cząstkę. Z tego powodu kropki kwantowe nazywa się czasem sztucznymi atomami."

 

Dlatego nie wiem czy dobrze rozumuję ?

Czyżby atomy były tymi pułapkami dla cząstek kwantowych, a może poprzez własne wiązania tworzą te kropki kwantowe ?

 

"Tylko dobrze określone, dyskretne poziomy energetyczne mogą być zajęte przez cząstkę."

A może powinno brzmieć - Tylko właściwe poziomy energetyczne są w stanie utworzyć kropkę kwantową ?

być może tak jest że atomy są pewnymi pułapkami dla mniejszych cząstek materii coś w rodzaju czarnych dziur i tylko przez wnętrza samych atomów można poruszać się pomiędzy wszechświatami tylko w ich obrębie :) fizyka kwantowa daje duże możliwości interpretacji i powstawania nowych teorii :)

albo patrząc inaczej nawiązując do kropek kwantowych wydaje mi się że rozumując iż atomy tworzą kropki kwantowe to tak jakby one były podstawowym budulcem materii a tak raczej nie jest , w sumie jeżeli odrzucić iż kropki kwantowe są cząstkami to może są pewnego rodzaju właśnie anomalii czyli czarnych dziur - zakrzywieniami czasoprzestrzeni w skali kwantowej czyli portalami do innych wszechświatów :)

[szybki Gonzo]

Skoro ...

Gęstość materii w przestrzeni kosmicznej

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

... jest tak "mała", nie sądzę aby zaistniała możliwość tworzenia kanałów do innych wszechświatów, a tym bardziej wymiarów.

Owszem, energia jest potrzebna do przemieszczania się, ale gdy brakuje nośnika - atomu, czy też kolejnego punktu kwantowego, podróż staje się niemożliwa.

Może nie tyle nie niemożliwa, co potrzeba coraz większej energii dla przekazywania "danych" pomiędzy istniejącymi jeszcze nośnikami.

Im dalej w kosmos, tym energii potrzeba więcej.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mikson]

Skoro ...

Gęstość materii w przestrzeni kosmicznej

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

... jest tak "mała", nie sądzę aby zaistniała możliwość tworzenia kanałów do innych wszechświatów, a tym bardziej wymiarów.

Owszem, energia jest potrzebna do przemieszczania się, ale gdy brakuje nośnika - atomu, czy też kolejnego punktu kwantowego, podróż staje się niemożliwa.

Może nie tyle nie niemożliwa, co potrzeba coraz większej energii dla przekazywania "danych" pomiędzy istniejącymi jeszcze nośnikami.

Im dalej w kosmos, tym energii potrzeba więcej.

średnia gęstość materii w kosmosie jest mała ale są skupiska materii o dużej gęstości w skali makro np jądra gwiazd czy czarne dziury gdzie cząstki czy materia posiada olbrzymią energię w skali makro przechodząc w inne stany np plazmę,

natomiast w skali kwantowej cząstki posiadają wysokie poziomy energii w wyniku czego np zderzeń etc zmieniają swoje stany budowę etc mimo iż dla cząstek wędrujących jest to pusta przestrzeń i olbrzymie siły przyciągajcie spajają materię ,

więc jeżeli sam np elektron kręcący się wokół własnej osi ponoć w prędkością bliską V światła musi posiadać olbrzymią energię która to w pewnych zdarzeniach kwantowych

może otwierać zakrzywiać czasoprzestrzeń w skali kwantowej lub też być może właśnie całe atomy z wirującą chmurą elektronów wokół jądra są pewnymi anomaliami tylko wewnątrz siebie dlatego też być może potrzeba tak olbrzymich energii aby zachodziły reakcje rozpadu rozbicia samych jąder, jest to ciekawy temat :)

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[szybki Gonzo]

elektron kręcący się wokół własnej osi ponoć w prędkością bliską V światła musi posiadać olbrzymią energię która to w pewnych zdarzeniach kwantowych

może otwierać zakrzywiać czasoprzestrzeń w skali kwantowej

Jedna z teorii mówi (z dużym prawdopodobieństwem prawdy) o elektrostatycznej, a co za tym idzie, elektrycznej budowie wszechświata.

Skoro "wszystko wiruje" to siły elektrodynamiczne są niewyobrażalnych rozmiarów.

A były jeszcze większe, w chwili apogeum "Wielkiego Wybuchu".

Nie została wówczas (moje zdanie) przekroczona masa krytyczna jako taka, tylko wartość energii elektrostatycznej,a dalej BUM.

Dlaczego o tym wspominam ?

Dlatego że, energia wirującego wokół własnej osi punktu kwantowego jest stała, musi taki punkt znaleźć się w innym obszarze odniesienia, którego rotacyjny ruch względem tego punktu będzie przeciwny.

Czy wypadkowa V będzie 2xV, czy V2 to inna sprawa, ważne że będzie większa niż V.

Nastąpi wówczas lawinowy wzrost siły elektrostatycznej ... może być przy okazji zakrzywiona przestrzeń wokół obszaru z punktem kwantowym.

[mikson]

Jedna z teorii mówi (z dużym prawdopodobieństwem prawdy) o elektrostatycznej, a co za tym idzie, elektrycznej budowie wszechświata.

Skoro "wszystko wiruje" to siły elektrodynamiczne są niewyobrażalnych rozmiarów.

A były jeszcze większe, w chwili apogeum "Wielkiego Wybuchu".

Nie została wówczas (moje zdanie) przekroczona masa krytyczna jako taka, tylko wartość energii elektrostatycznej,a dalej BUM.

Dlaczego o tym wspominam ?

Dlatego że, energia wirującego wokół własnej osi punktu kwantowego jest stała, musi taki punkt znaleźć się w innym obszarze odniesienia, którego rotacyjny ruch względem tego punktu będzie przeciwny.

Czy wypadkowa V będzie 2xV, czy V2 to inna sprawa, ważne że będzie większa niż V.

Nastąpi wówczas lawinowy wzrost siły elektrostatycznej ... może być przy okazji zakrzywiona przestrzeń wokół obszaru z punktem kwantowym.

generalnie osie spinu czyli moment własny pędu wirującej cząstki nie są spolaryzowane w jednym kierunku jeżeli cząstki występują osobno , z tego co pamiętam polaryzują się w jądrach lub chmurach elektronów ale w zasadzie nie udowodniono jeszcze relacji zmian w układach kwantowych jakie następują przez spolaryzowanie spinów :) natomiast duże cząstki będące zbudowane z wielu elementarnych cząstek mają spin będący wypadkowym spinu wszystkich cząstek i mogą występować np efekt powiększania siły magnetycznej bądź inny :)

[szybki Gonzo]

Mikson

Zajmujesz się profesjonalnie tymi zagadnieniami ?

[mikson]

Mikson

Zajmujesz się profesjonalnie tymi zagadnieniami ?

nie ale kiedyś miałem fizykę i jakieś książki o fizyce kwantowej w prostym języku czytałem :)

 

 

a teraz z innej beczki

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[szybki Gonzo]

eeee tam, ludzie zawsze doszukuja sie sensacji :)

a niektorzy mocno przeginaja

[mikson]

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

ciekawie to wygląda

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[szybki Gonzo]

Zastanawiać może wielkość tego obiektu, Merkury to przecież planeta, a nie "odłamek skalny" podróżujący w kosmosie.

Nie wiadomo w jakiej odległości od obserwatora znajdowały się oba obiekty ? Merkury i zlokalizowany po wybuchu słonecznym obiekt.

Niemniej nawet przesunięcie w płaszczyźnie obserwowania, czyli wgłąb kosmosu, nie powinno wykazywaćać aż takich wymiarów dla zaobserwowanego obiektu.

Musiał być olbrzymi.

[fox733]

Czyli wyjaśnienia, że to artefakt powstały n skutek nałożenia się poprzedniej pozycji Merkurego nie są przekonujące?