wojciech iwaszczukiewicz

Jest dokładnie odwrotnie. To prawacy chcąc upokorzyć Tuska na siłę widzą upokorzenie Polski .

Uspokoiłeś mnie . Już myślałem ,że prawacy .

Tak, widziałem ten deal na japońskim telewizorze . Amerykańskie są w Polsce nieznane .

i kwiczy...

No bo jak ogólnie wiadomo jak społeczeństwo nie pasuje do władzy to należy zmienić ...społeczeństwo . Nikt nie kwestionuje faktu ,że Trump realizuje swoje obietnice wyborcze. Problem polega na tym ,że one były głupie , bezsensowne i szkodliwe. Dla USA również .

Kolejny polski film o którym można podyskutować to " Utrata równowagi " . To historia rozgrywająca się w środowisku studentów warszawskiej szkoły teatralnej . Główną bohaterką jest Maja przygotowująca się do przedstawienia dyplomowego wraz z grupą przyjaciół . Ich opiekun artystyczny i reżyser Jacek wybrał na tę okazję " Makbeta " . I właśnie tematem filmu są przygotowania i próby tego spektaklu oraz wzajemne relacje pomiędzy studentami oraz ich relacje z opiekunem . A te w miarę rozwoju akcji stają się coraz bardziej napięte , skomplikowane aż w końcu osiągają poziom wrzenia. Bo z jednej strony widzimy zachowanie Jacka stosującego kontrowersyjne metody agitacji i mobilizacji młodych aktorów . On nimi manipuluje , stosuje prowokacje, napuszcza ich na siebie , szantażuje ( szantaż emocjonalny ) , terroryzuje. A z drugiej strony ci młodzi adepci aktorstwa też nie są niewiniątkami . Dla osiągnięcia celu, czyli upragnionej roli są gotowi do wszystkiego . Do kłamstwa, oszustwa, prowokacji , każdej intrygi a nawet przestępstwa ( to już przegięcie ). Nikt nie jest bez winy , nikt nie jest święty .A w tle mamy współczesną warszawkę , ukazaną jednak dość stereotypowo . Tak jak i samo środowisko aktorskie . W tym sensie nasunęły mi się porównania z filmem " Aktorzy prowincjonalni " Holland z okresu tzw. kina moralnego niepokoju .Przy całych oczywistych różnicach związanych z innymi uwarunkowaniami społecznymi . To mój główny zarzut wobec autorów filmu. O to ,że obraz środowiska jak dla mnie jest zbyt stereotypowy . Choć film ogląda się dobrze i jest nieźle zagrany ( do dykcji młodych aktorów można mieć zastrzeżenia ) .

Taki kit to się nadaje co najwyżej dla p. Jerzego .

Też prawda.

Życie już dawno prześcignęło tfórców .

I pseudo latający Olendrzy . Sprzedający się chłoptasiom na hulajnogach .

Są tacy co twierdzą ,że wystarczy mieć jedną płytę ale dobrą i słuchać ją na okrągło .

Wczorajsze el clasico przeszło wszystko co było do tej pory . Mam na myśli tegoroczne mecze Barcy . Co samo w sobie wydawało się niemożliwe. Kosztowało mnie sporo nerwów . Była kolejna remontada , zmiany nastrojów, fantastyczne bramki , nieuznane bramki , niewykorzystane sytuacje , błędy sędziów , walka . To był mecz błędów .Nie było kalkulacji . Chyba tytuł przesądzony .

" Homage " już przesłuchana . I wrażenia jak najbardziej pozytywne . To bardzo dobra płyta , dużo lepsza od poprzedniej ( Arctic Riff ). Mamy tu pięć kompozycji Lovano i jedną Seiferta ( Love In The Garden ). Utwory to raczej zbiorowe improwizacje niż konkretne tematy. Muzyka kolorowa, impresjonistyczna, miejscami transowa. Sporo efektów sonorystycznych na perkusji i instrumentach perkusyjnych . Oczywiście dominuje piękny , surowy ton tenoru Lovano i długie pasaże Wasilewskiego . Bardzo dobra jakość nagrania ( Van Gelder Studio NYC ). Chciałbym posłuchać tego materiału na żywo. Szkoda ,że taka krótka ( 38 min. )! Dave Douglas i nowe nagranie " Alon Farber Hagiga with Dave Douglas . The Magician Live in Jerusalam " Origin Rec. 2024. Trębacz wystąpił tu gościnnie z towarzyszeniem A. Farbera sax., Y. Cohen tenor, O. Meir puzon , K. Toobool piano, A. Hakimi bas i R. Oliel perk . Na krążku muzyka bogata brzmieniowo , momentami sprawia wrażenie big bandu. Dużo nowoczesnego mainstreamu , odjazdy frytowe, trochę transu żydowsko arabskiego. Bardzo dobra jakość nagrania. Teraz jubileuszowa płyta David Murray'a i jego kwartetu. " Birdly Serenade " Impuls 2025. W składzie ponadto M. Sanchez piano, L. Stewart bas i R. Carter perk. Doskonała płyta ukazująca wszystkie możliwości techniczne Murray'a jako saksofonisty . A te są kosmiczne ! I Mary Halverson i jej kwartet " Plays Masada Book Two " Tzadik . Mamy tu w sumie dwie gitary ( M. Okazaki ), Drew Grassa na basie i T. Fujiwarę na perk . Gitarzystka wykonuje 10 kompozycji Zorna . Muzyka oczywiście znana ale zagrana cudownie. Obie gitary brzmią delikatnie , pastelowo , impresjonistycznie. Mamy piękne dialogi gitarowe i czujną sekcję . Znakomite nagranie !

Tzw " śpioch " się wybudził ?

Romek ma to za swoje . Nie chwytasz różnicy ?