Boulez

Dziewięćdziesiąt lat, stale w kręgu poszukiwań i pracy, aktywnej. Przejście od klasyki do awangardy i z powrotem. Uporczywe poszukiwanie nowego i cały czas trzymanie się starego. Konceptualista, Wizjoner, Twórca.

Czy obcowanie z tym - co by nie powiedzieć - twórcą nas "ubogaca" i jakim stopniu? Czy jest to jeszcze muzyka, czy już może filozofia, a może poezja, absolut...

dodajmy - dyrygentem i kompozytorem, dla porządku. a tutaj krótka ściąga z nagrań:

Gigant, zarówno jako kompozytor, jak i dyrygent.

Kompozycje właściwie bez wyjątku interesujące, a często dające posmak rzadkiej przygody; interpretacje praktycznie zawsze warte uwagi, a niekiedy wręcz wizjonerskie.

Bez wątpienia jeden z najważniejszych muzyków naszych czasów.

Lubię jego 8 Brucknera, 2 i 6 Mahlera, no i Bolero Ravela. Najlepsze. I Strawińskiego. Lubię tą precyzję metronomu.

Tak, niewątpliwie jeden z najważniejszych muzyków naszych czasów.Ciekawe czy w pamięci ostanie się jako kompozytor czy dyrygent?

Przeszedł ciekawą drogę artystyczną.Od twórcy skrajnej awangardy ( jak na tamte czasy) negującego osiągniecia poprzedników do wykonawcy muzyki późnoromantycznej.To taka przemiana Szawła w Pawła.

Pierre Boulez - aż się wierzyć nie chce, że już dziewięćdziesiątka na karku. Obok Stockhausena jest uznawany za czołowego kompozytora powojennej awangardy. Ponoć w dzieciństwie zdradzał wybitny talent do matematyki, zresztą przygotowywał się do studiów inżynierskich w paryskiej politechnice Ecole. Jest obdarzony niezwykle wyostrzonym umysłem i z zapałem propagował ideę uprawiania muzyki jako estetycznego badania naukowego, atakując dzieła w jego mniemaniu żle ukształtowane, albo cenione tylko z powodu uwielbienia dla osobowości twórcy. Kiedy poznał u Leibovitza technikę 12-tonową, oświadczył, że 'kompozytor, który nigdy nie poczuł potrzeby pisania tą metodą, jest zupełnie bezwartościowy'. Za dzieło rekomendowane uznaje się 'Le Marteau Sans Maitre' z Deutsche Grammophon, natomiast za dzieła reprezentatywne: 'Notations', 'II Sonatę fortepianową', 'Le Soleil Des Eaux', 'Rituel' i ;Eclat'. Tak się złożyło, że zanim powstał ten wątek, dokupiłem płytkę z Doutsche Grammophon, na której Pierre Boulez steruje wspaniałą orkiestrą z Cleveland, a w repertuarze ogrywają Oliviera Messiaena - 'Poemes pour Mi', Sept Haikai', 'Le Reveli des oiseaux'.

(...) Kiedy poznał u Leibovitza technikę 12-tonową, oświadczył, że 'kompozytor, który nigdy nie poczuł potrzeby pisania tą metodą, jest zupełnie bezwartościowy'. (...)

Schoenberg i Webern pod jego batutą brzmią niezwykle smakowicie.

Koledzy w zasadzie podzielają, uzupełniają, wyliczają i podsumowują...i dobrze

Dorzucając, dla mnie takie osobowości to sens wszelkich poszukiwań muzycznych, zainteresowań i możliwość wchodzenia w coraz ciekawsze, głębsze i nieznane obszary. Niezmiernie ciekawy człowiek - z jednej strony nawołujący do burzenia oper, z drugiej piewca Wagnera w TAMTYM teatrzeto co wskazuje Wojciech - od negacji w czasach "awangardowych", Darmsztadzckich, do odkrywania na nowo Mahlera, Brucknera itd A przede wszystkim nauczył nas słuchać właśnie Weberna, Schenberga NA RÓWNI z "klasykami", pokazał, że muzyka jest tylko dobra albo zła. Że warto mieć otwarte uszy i umysł. a teraz ma 90 lat i nadal działa, niewiarygodne

Na marginesie jubileuszu dwie uwagi.Przykład Bouleza potwierdza prawdę o związkach matematyki i muzyki ( Xenaxis również) oraz to,że dyrygenci często osiągają sędziwy wiek.

Niestety muzyczna podróż Bouleza dobiegła już końca, nieodwołalnie... :( :( :(

R.I.P. [']

Wielka postać światowej muzyki.

R.I.P.

Wspaniały dyrygent, stawiający na pierwszym miejscu muzykę a nie własne fochy i nadymane wizje co nie jest tak częste. W podejściu do tekstu muzycznego potrafił być skromny a jednocześnie wyciągał z niego tak wiele. Zawodowstwo na najwyższym poziomie, w technice, metodzie i teorii muzyki. W tym warto go zapamiętać.

[!]