O muzyce:
Nie wiem czemu wybralem ten album do opisania gdy jest jeszcze miejsce na wiele innych, lepszych. Jednak Crises mam cos w sobie. Juz sama okladka budzi we mnie poczucie pewnej tajemniczosci, uwazam ja za najlepsza okladke tego wykonawcy. Plyta jest typem 'pol na pol' czyli jedna strone wypelnia suita a druga krotkie (raczej spiewane) piosenki. Czesc pierwsza to elektorniczna, dwudziestominutowa elektroniczna suita. Wedlug wielu nic specjalnego, inni nawet twierdza, ze jest to nudna granina na syntezatorach z dodatkiem gitary. Mnie jednak ten utwor unosi. Wystarczy, zeby bylo ciemno... Elektroniczne syntezatory brzmia kiczowato... jednak nie brzmia tak jak u innych artystow - tutaj ta kiczowatosc jest atutem, slychac proste 'plastikowe' granie - ono mnie ponosi gdzies daleko... Nie wiem dlaczego ta plyta wywoluje we mnie takie emocje, a jednak tak sie dzieje. Nie mozna tez zapomniec o wspanialej grze Simona Philipsa - to jego perkusje slyszymy. No i oczywiscie i przede wszystkim gitara Oldfielda - to ona tutaj wlasnie w duecie z perkusja Philipsa konczy w niezlym stylu piersza czesc albumu. Druga strona albumu zaczyna sie znanym wszem i wobec hitem Moonlight Shadow, ktory w 1983 roku podbil listy przebojow. Nastepnie In High Places w wykonaniu Jona Andersona - nie wiedzialem, ze piosenka, ktora jest tak prosta moze mi sie tak podobac. Lecz moze o tym glownie decydowac wspanialy glos wokalisty. Foreign Affair jest takze prosta piosenka spiewana prze Maggie Reilly, niezbyt zroznicowana, ogolnie nie wnosi wiele. Taurus 3 jest wysmienitym pokazaniem talentu Oldfielda - slychac tu szybka gre na gitarze akustycznej w stylu flamenco. Shadow on The Wall to ostatnia piosenka opowiadajaca o nacisku na czlowieka. Do napisania jej artyste zainspirowaly miedzy innymi uwczesne wydarzenia w Polsce. Podsumowujac Crises to plyta dziwna... Budzi mieszane uczucia i nie kazdemu moze sie spodobac, jednak warto ja miec chocby dla samego momentu zwanego 'The watcher and the tower'.

O dźwięku:
Dzwiek nie budzi zadnych zastrzezen. Moje zdanie opiera sie na wersji winylowej, nie wiem jak brzmi najnowszy remaster. Tak czy inaczej co do niskich czy wysokich tonow nie mozna miec zastrzezen - dzwiek po prostu dobry, bez rewelacji lecz przyjemny w niskich oraz wysokich zakresach.