O muzyce:
"Voodoo"to jedna z najlepiej zrealizowanych płyt The Rolling Stones. Dopieszczona, a nie przeprodukowana. Wreszcie znalazł sie producent, (Don Was) który perfekcyjnie uchwycił brzmienie "klubowego zespołu rhytm'n'bluesowego, któremu udało się zagrać koncert na stadionach " (definicja Richardsa) Słyszymy tu swobodny klimat wspólnego muzykowania dobrych przyjaciół, którzy naprawde dobrze sie razem bawią. Jagger wreszcie tu śpiewa, a nie charczy, sporo też gra na harmonijce. 2 utwory śpiewa Keef i pasują one do całości płyty, a nie zjawiają się niespodziewanie jak UFO na samym końcu. To płyta gigantów którzy nic już nikomu nie muszą udowadniać, spinać się, ścigać z punkową hordą czy tymi nowymi - grungowcami. Po co śpieszyć ? - Pograjmy jeszcze razem, tak fajnie idzie. Świetnie ci wyszedl ten ostatni kawałek - niee, tobie to lepiej idzie. Ale posłuchaj tego ... - piękne, dawno takich rzeczy nie graliśmy. Musisz to zaśpiewać - E , co tam będę skrzeczał... Albo wiesz co - zaśpiewajmy razem! - O, to jest pomysł! Ciężko wskazać tu najlepsze utwory, zawartość płyty to tradycyjna mieszanina różnorodnych stylów. transowy klimat tworzą głównie takie utwory jak Love Is Strong, Moon Is Up, Brand New Car, SucK on the JUGULAR, ale ciężko wskazać najlepsze utwory. Jak z rozbrajającą szczerością powiedział Keef, na pytanie o the best z "Voodoo : jak moge wybierać? Te wszystkie piosenki to moje dzieci! Jeszcze trudniej wskazać takie, które są zbędne. Może poza zamykającym wydanie CD "Mean Disposition", które paradoksalnie brzmi trochę jak rozgrzewka do właściwego grania. Zresztą, jak kupowałem tę płytę w chwili jej wydania, (jeszcze na kasecie) , to tego kawałka nie było. I go nie brakowało. Dla mnie mogłoby go nie być. W skrócie - prawdziwe Voodoo!

O dźwięku:
bardzo dobre brzmienie, pełne i wyraziste. Nie ma tu nadmiernej kompresji! no przynajmniej w oryginalnym tłoczeniu ...

O muzyce:
Kolejna płyta RS z serii post-Steel Wheel. Równa, porządna, niczym nie zaskakująca. DObra muza

O dźwięku:
Dobre nagranie jak na RS

O muzyce:
Plyta z roku 1994 jest na tyle nowa, ze produkcja jest wyrafinowania i subtelna, dobra jakosciowo. Plyta takze jest w pewnym sensie tradycyjna co do zawartosci zatem wypelnia oczekiwania pobieznych wielbicieli talentow RS. Ponad godzina muzyki i 15 utworow traca dosc rozmaite gatunki ale zawsze jest to nieco zabalaganiony (z pozoru) The Rolling Stones. Kiedy nabylem ta plyta zaskoczony bylem jej starannoscia. Po zblazowanych milionerach nie oczekuje sie, ze przykladaja sie do pracy. A tu mile zaskoczenie. Kazdy utwor jest na swoj sposob wycyzelowany, dopracowany co do szczegolow a jednoczesnie zagrany spontanicznie i na luzie. Oczywiscie, sa i pelne skupienia utwory, takie jak np. Thru and Thru. Ale generalnie sporo odjazdow gitarowych i silny wokal. Duza dawka dobrej muzyczki. Z latwiej przyswajalnych: Love is Strong czy Brand New Car. Z lekko podrasowanych polecam I Go Wild czy nieco oszalale Mean Disposition. Mamy takze niewielka dawke ‘nowych brzmien’ – Moon Is Up, poscielowke – Sweethearts Together. Plyta ma interesujace teksty i wsluchiwanie sie jest wskazane. Slowa ladnie wspolgraja z muzyczka. Dla tych, co chcieliby jakos zaczac romans z tak wielkim i nieco poniewieranym w Polsce zespolem jak The Rolling Stones plyta Voodoo Lounge jest naprawde godnym polecenia punktem startowym. Lepsza zarowno od poprzedniej jak i nastepnej plyty The Rolling Stones. Kawal naprawde bardzo dobrej muzyki, ktora potrafi wciagnac i przykuc uwage na 60 minut. Brak knotow czy nudnych wypelniaczy. Silna rekomendacja!

O dźwięku:
Jakos produkcji wysmienita. Nie wiem, co moglbym zarzucic bo malo, ze przekaz jest bardzo czytelny i klarowny to jeszcze zawiera w sobie odrobine magii w postaci delikatnych ech czy wyrzucania efektow poza baze kolumn. Niemal dzwiek dookolny. Doskonala dynamika. Sprytna robota w studio.