O muzyce:
Jest kilka takich płyt, którym z czystym sumieniem można wystawić najwyższą ocenę. To jedna z nich. Choć pamiętam, jak jechaliśmy z wycieczką szkolną autokarem do Krakowa i jeden z uczniów dał kierowcy kasetę, właśnie z "The Wall", aby puścił ją ku chwale umilenia podróży. Po jakiejś minucie od rozpoczęcia odtwarzania, pani od chemii wpadła w lekką histerię - "Wyłączcie to, chcecie, abym dostała zawału!".

O dźwięku:
Helikoptery latają, muzyka gra.

O muzyce:
To bardzo dobrze, że płyta ma dwie części. Zawsze wolałem tą drugą- ciekawsza i tekstowo, i myzycznie. Celowo zresztą nie piszę ogólnie, a wręcz przeciwnie- każdy przecież wie, że jak Pink Floyd, to - kolejna cegła w murze. A tak naprawdę Pink Floyd to muzyka wielkiego smutku świata i człowieka, który się skapnął, że wcale nie jest tak różowo. I jak dotąd, nikt tak jak Flojdzi, nie był w stanie o tym opowiedzieć. A oni potrafili. I zanucili żewnie. A na końcu tli się światełko w tunelu.

O dźwięku:
Dźwięk- bardzo dobry.

O muzyce:
Najbardziej znana tzw. 'szerokiej publiczności' płyta PF, dzięki popularnemu w radiu utworowi singlowemu i największemu hitowi w historii grupy. To dzięki tej płycie Roger W. mógł wreszcie bez ogródek obwieścić światu, iż PF to on. Tak naprawdę zespół już wtedy nie istniał, klawiszowiec grupy został z niej usunięty, a cały projekt zwany potocznie 'ścianą' to zbiór przemyśleń Rogera z czasów trudnego dzieciństwa oraz ciążącego na nim wojennego losu ojca. Zbyt trudna na owe czasy w praktyce do wystawienia na żywo (poza kilkoma koncertami), ściana stała się projektem - legendą. Stworzona w czasach, kiedy zimna wojna mogła objawić się choćby atakiem na nasz kraj, a Królestwo Albionu miało w planach zdobycie małej wyspy gdzieś daleko (o czym jeszcze zdąży zaśpiewać na swej pierwszej płycie 'solowej' Final Cut), przemawiała swym antywojennym tonem. Tak naprawdę więcej w tej muzyce taniego patosu, niż rozsądku, a przemyślenia Rogera, kiedyś interesujące - dziś są dziwaczne i śmieszą. A w zasadzie smucą, bo słychać bardzo dobrze na The Wall, jak długą i krętą drogę w celu 'zdobycia cygara' przebył ten zespół i jak dalece oddalił się od idiomu rockowego zespołu. Ale czy PF to był kiedykolwiek rockowy zespoł tak do końca? Nagrana we Francji dla pieniędzy, ściana jest końcem legendy wspaniałego kiedyś zespołu. Zespołu, który potrafił choćby w antycznej scenerii z Pompejów nagrać kilkadziesiąt minut wielkiej Muzyki, bez pomocy latających świń i innych gadżetów. Zespołu, który po sukcesie 'ciemnej strony' wypalił się, a wewnętrzna energia przemieniła się w niekończący jad i wzajemne kłótnie między muzykami. Aby zrozumieć fenomen ściany, należy obejrzeć też film. Moim zdaniem lepiej próbę czasu wytrzymał obraz, choć trudno jest mi go oglądać w całości bez znużenia. Płyta absolutnie konieczna w dyskografii każdego fana PF oraz pozycja prawie obowiązkowa w każdej rockowej płytotece. Niemniej jednak w całości, dla mnie - oddanego fana PF, niesłuchalna i po prostu niestrawna.

O dźwięku:
Remaster został zrobiony poprawnie i edycja CD jest w zasadzie OK; osobiście dobrze pamiętam drżenie rąk przy kupnie mojej pierwszej ściany od handlarza za koszmarne wtedy pieniądze. Ale wtedy słuchało się tej płyty jak objawienia. Teksty, wtenczas dokładnie przetłumaczone, znam prawie w całości do dziś. Tak już dziś niestety nie słucham rocka. Płyta najlepiej brzmi na analogu. Przy nim każdy cedek można oddać do zabawy dzieciom ;-)

O muzyce:
Wlasciewie kolega koy napisal wszystko o tej swietnej i ambitnej plycie. Mi sie bardzo podoba choc czasami jest trudno wysluchac cala bo jest strasznie dluga i trudno sie slucha. Mysle, ze najlepiej sluchac ja w kawalkach. Na plycie sa swietne efekty bo lataja helikoptery, nauczyciele krzycza na dzieci na podworku i oczywiscie te dzieci takze slychac. Bardzo pomaga w sluchaniu tej plyty jezeli zna sie film rysunkowy pod tym samym tytulem. Ten film dobrze podpowiada co sie akurat dzieje na plycie a takze rozbudza fantazje sluchaczy.

O dźwięku:
Dzwiek jest bardzo dobry i wymaga wiele od sprzetu. Basowa gitara na wielu utworach jest bardzo dobrze nagrana i przyjemnie sie jej slucha. Takze efekty stereo sa na najwyzszym poziomie i oba kanaly graja co innego co jest czasami bardzo specjalne w sluchaniu. Radze nie robic glosniej jak sa ciche momenty bo potem jak glos ryknie to mozna zniszczyc sprzet. Pod tym wzgledem jest to plyta podchwytliwa.

O muzyce:
Wlasciewie kolega koy napisal wszystko o tej swietnej i ambitnej plycie. Mi sie bardzo podoba choc czasami jest trudno wysluchac cala bo jest strasznie dluga i trudno sie slucha. Mysle, ze najlepiej sluchac ja w kawalkach. Na plycie sa swietne efekty bo lataja helikoptery, nauczyciele krzycza na dzieci na podworku i oczywiscie te dzieci takze slychac. Bardzo pomaga w sluchaniu tej plyty jezeli zna sie film rysunkowy pod tym samym tytulem. Ten film dobrze podpowiada co sie akurat dzieje na plycie a takze rozbudza fantazje sluchaczy.

O dźwięku:
Dzwiek jest bardzo dobry i wymaga wiele od sprzetu. Basowa gitara na wielu utworach jest bardzo dobrze nagrana i przyjemnie sie jej slucha. Takze efekty stereo sa na najwyzszym poziomie i oba kanaly graja co innego co jest czasami bardzo specjalne w sluchaniu. Radze nie robic glosniej jak sa ciche momenty bo potem jak glos ryknie to mozna zniszczyc sprzet. Pod tym wzgledem jest to plyta podchwytliwa.

O muzyce:
No coz mozna powiedziec? Ta plyte zna chyba kazdy wielbiciel PF. Plyta zrobiona z rozmachem, wieloma ( jak to w PF) efektami ( helikopter, plaszki itd). Plyta wg mnie jest genialnia. Waters w duzej mierze opisal swoje, watki biograficzne mozna znalezc praktycznie w kazdym utworze. Oczywiscie wszechobecna jest wojna i jej obraz kreowany przez telewizje. Na tej plycie mozna znalezc jeden z chyba najbardziej znanych utworow rockowych na swiecie - Another brick in the wall. Sadze, ze jesli ktos chce zaczac swoja przygode z pink floyd to najlepiej od tej plyty.

O dźwięku:
Jak na 79, stoi na bardzo wysokim poziomie ( chociaz jak posluchalem amused to death, to troche zmienilem punkt widzenia). Polecam szczegolnie lp, dzwiek zywy, naturalny, po prostu analogowy. Ww helikopterek moze zrobic wrazenie. Nie wpadla mi w rece wersja remaster podajze z 2000, ale sadze ze to nie to samo...