Abraxas

[suluben]

Jest akcja - demokracja. Abraxas "wiadomo - nie wiadomo" - chodzi w tym przypadku o zaginionego w otchłaniach symfonicznej przeszłości przedstawiciela rocka progresywnego znad kraju, gdzie Biebrza płynie i ani kropli Dunaju.

Na jutubach pod liśćmi kryje się na ten przykład taki orzech:

rzeba go rozłupać, zjeść bez przejedzenia, a nowa wiązka neuronów - spadochronów serotoniny - sprawi, że jeden palec do tysiąca, tysiąc do miliona, milion ku trylionom wizji i "De Profundis" zasiądzie w koronie na złotym krześle, a "Ona tańczy dla mnie" stanie się synonimem "Ona była królową najwyższej wieży".

[Rysio63]

Ależ to pięknie ująłeś:-) Rekomendacja godna muzyki:-)

[Seband]

"Gdy wydaje niemożliwym się pamiętać".

Pamiętam moment, gdy pierwszy raz usłyszałem Abraxas w Trójce, w nocnej audycji Tomasza Beksińskiego. To był "Dorian Gray" i była to muzyka, wobec której nie można było pozostać obojętnym. Do dziś debiutancka płyta wywołuje dreszcze.

[grzechniks]

mam tą płytkę z koncertu trójkowego, jest pokuszenie, jest dorian gray. do zbycia.

kontakt pw.

[suluben]

Też mam tą płytę. Gdzieś leży, niekoniecznie zakurzona, może trafiła do szafki szczelnie chronionej przed niepokojąco metaforycznym nalotem.

Śpiewano kiedyś: "Nadejdą czasy, gdy te płytasy, będą głęboko, gdzieś w kącie stać, a my będziemy, tak dla zasady, tych muzykantów z youtuba słuchać!". I Nadeszły.

 

Ludzie ptaki - ludzie ryby - ludzie psy. Prosty podział, poetycki i konkretny, zacne połączenie. Kilka lat temu, współodsiadnik z więzienia, zabójca, od niechcenia kierujący się ku wierze w reinkarnację, przez uśmiech wydobywał zdanie patrząc z ukosa: - W poprzednim wcieleniu musiałem być drapieżnikiem. Człowiek pies nienawidzący psów. I gadów. Ale one nie załapały się w piosence: