Deprecha

[TomekL3]

Teraz to potraktowales go jak pasożyta a nie człowieka.

To już Twoja projekcja.

[jar1]

16 minut temu, TomekL3 napisał:

To już Twoja projekcja.

Ale to przynajmniej moja, nie cudza ;)

[zetempowiec]

W dniu 21.02.2020 o 03:52, skynyrd napisał:

Takie pieprzenie po niewczasie... Myślę, że pójdzie do  Nieba.

Nie pójdzie. Nie ma nieba. Jest piekło. Tutaj. I jesteś jednym z tych, którzy biorą udział w jego konstruowaniu. Dlatego, ze coś zrobiłeś albo czegoś nie zrobiłeś. Miłego dnia.

[Gość Sine Metu]

Jestem pasożytem i to mnie nie boli

To po ch*j założyłeś ten wątek, jeżeli cię nie boli?

Idź do psychiatry nim skończysz z kablem na szyi.

Masz sześćdziesiąt lat i nagle szok, pępowinę odcięli. Czas na pierwszy samodzielny oddech

[toptwenty]

3 godziny temu, Sine Metu napisał:

Idź do psychiatry nim skończysz z kablem na szyi.

Po kiego mu tak poradziłeś?

[skynyrd]

7 godzin temu, jar1 napisał:

Teraz to potraktowales go jak pasożyta a nie człowieka. ?

Gratuluję dobrego samopoczucia. Jeżeli możecie wygenerować z siebie to coś...

Ja nie jestem elegantiarum, każdy kto mnie zna, wie co można się po mnie spodziewać.

Ale zniżyć się do takiego stopnia - wybaczcie, to przekroczyło nawet moje pojmowanie chamstwa

[Gość Sine Metu]

Po kiego mu tak poradziłeś?

Żeby dotarło do tego pustego łba, że nikt tu mu źle nie życzy.

[toptwenty]

4 minuty temu, Sine Metu napisał:

Żeby dotarło do tego pustego łba, że nikt tu mu źle nie życzy.

 

 

Dlaczego od razu nikt?

Trza by zrobić tajną ankietę.

[skynyrd]

10 minut temu, toptwenty napisał:

Dlaczego od razu nikt?

Trza by zrobić tajną ankietę.

Przecie na ciebie zawsze można liczyć - tak jak na wejście w psią kupę, gdy ciemno.

[dekRe]

Czasami jesteśmy zbyt samokrytyczni, szczególnie sami dla siebie.
Jedynym sposobem jest nauczyć się odpuszczać sobie. Ja, przez długi czas, miałem problem z tym, że mój dziadek zapraszał mnie kiedyś na partyjkę szachów, a mi się nie chciało i się wykręciłem. Wkrótce umarł i nie zagrałem z nim w tę ostatnią partię. Jedynym sposobem, by przestało mnie to gryźć po latach, było nauczenie się by sobie odpuścić.
Jest tylko tu i teraz, i jest szacunek i honor wojownika światła - bo one są najważniejsze. Trzeba żyć przyzwoicie, pomagać ludziom. I odpuścić sobie, bo nie możemy być idealni.

Skupiasz się teraz na przeszłości, a nie masz innego sposobu, by nie myśleć o przeszłości. Tu już padły propozycje, by zacząć biegać, ja bym zaproponował trening karate, aikido czy innej sztuki walki, bo to wysiłek, skupienie na tu i teraz - zamyślisz się o przeszłości i krew leci z nosa przez taką nieuwagę ? Męczysz ciało, umysł odpoczywa, bo skupia się na wysiłku, na tym co robisz - to dobry mechanizm, by nauczyć umysł przestać dostrzegać negatyw życia.

Nauczyłeś się teraz widzieć tylko negatywizm, bo otaczasz się wszystkim, na co reagujesz negatywnie - i nie bardzo sobie teraz z tym radzisz- odruchowo wyrzucałeś rzeczy po mamie. Trzeba nauczyć się z czasem radzenia sobie z obecnym zewsząd negatywizmem.

Z czasem polecam ćwiczenie na koniec dnia - zrelaksować się, podsumować dzień na kartce: 5 pozytywów jakie mogę odnaleźć w dzisiejszym dniu. Na początku jest strasznie trudno takie coś wypisywać, potem już lepiej... 

Po miesiącu, może dwóch - bo teraz nie dasz rady, zapomnij, możesz próbować takie ćwiczenie. 

Składa się ono z trzech etapów:

- znaleźć w swoim doświadczeniu jakieś pozytywne wydarzenie, choćby to był drobiazg (coś się nam kiedyś udało, coś nam się spodobało),
- skupić na nim uwagę, poczuć przyjemność, która z niego płynie i maksymalnie ją zintensyfikować,
- wchłonąć to doświadczenie w siebie, zintegrować ze sobą, a następnie utrzymać 10, 20, 30 sekund.

Warto posłuchać wykładów - i mimo wszystko... i odpuścić sobie, że nie było się doskonałym dzieckiem - bo takich nie ma. Liczy się dużo mniej, niż oczekujemy od samych siebie. 

 

[skynyrd]

14 minut temu, dekRe napisał:

Ja, przez długi czas, miałem problem z tym, że mój dziadek zapraszał mnie kiedyś na partyjkę szachów, a mi się nie chciało i się wykręciłem

Ja wyrzucam sobie całe mnóstwo, takich partii szachów.

Ale człowiek jest twardy. Może u mnie jest za wcześnie, ale nie zagryzam się już tym. Nie mniej, tak jak pisałem, Matka po 50 latach miała do siebie pretensję, że nie skojarzyła szklanki wody sodowej. Najgorsze są te nasze idiotyczne zaniechania, które w gruncie rzeczy, nic by nas nie kosztowały. Ta partyjka z Dziadkiem, chwila rozmowy z Babcią itp.

Człowiek, nawet w największej wierze, myśli, że to nadrobi - zagram z Dziadkiem w przyszłym tygodniu, pogadam z Mamą jutro.

A jutro... kataklizm. 

Może ktoś, kto kocha rodziców czy dziadków, wyciągnie z tego wątku coś mądrego dla siebie.

I poświęci te pięć minut. I będzie mógł powiedzieć - OK, zawsze byłem w porządku.

Bo nie chodzi o kłótnie domowe, niezrozumienie pokoleń. Chodzi o te cholerne zaniechania/zaniedbania, których nawet w potocznym życiu nie jesteśmy w stanie dostrzec.

[Gość Sine Metu]

https://natemat.pl/300631,jak-zaradzic-samobojcy-jak-pomoc-samobojcy-gdzie-sie-zglosic

O proszę, jaki fajny temat. W sam raz na niedzielę

[toptwenty]

Okazuje się, że deprecha może przejść w euforię paranoidalną. 

Bocznica będzie miała swój wkład w medycynę nienaturalną.

[skynyrd]

Napisz coś, o depresji cinkciarzy

[Gość Sine Metu]

Napisz coś, o depresji cinkciarzy

Egon, weź i nie wkurwiaj. Idź do psychiatry - bo to lekarz.

A nie do jakiegoś chujka psychologa, który lekarzem nie jest.

[skynyrd]

4 minuty temu, Sine Metu napisał:

Egon, weź i nie wkurwiaj. Idź do psychiatry - bo to lekarz.

A nie do jakiegoś chujka psychologa, który lekarzem nie jest.

O depresji pisałem ogólnie - raczej o swoich głupich zaniechaniach z którymi nie mogę się pogodzić.

Po śmierci bliskiej osoby każdemu jest smutno, stawia sobie zarzuty, chyba, że jest kryształowym chrześcijaninem. Ja za bardzo nie byłem i nie jestem.

Poza tym mam pod opieką ukochaną kotkę matki, a ta, nauczyła mnie jako takiej odpowiedzialności.

Nie mam czasu na depresję, czas leci i leczy rany, akurat dzisiaj minęło dokładnie 2 miesiące od śmierci matki.

Kolejna sprawa, to zajmowanie się rzeczami, które do tej pory kompletnie mi umykały czyli utrzymaniem domu w czystości, praniem zmywaniem (horrendum), myciem okien i tysiącem innych bzdur. No i wyrzucaniem na zbitą mordę kolegów, którzy chcą się napić, tylko nie mają gdzie, bo w domu żona, albo co gorzej, teściowa.

Czekam tylko na wiosnę, by w końcu dokończyć remont, który kompletnie rozgrzebałem.

Więc lekarz mi raczej nie potrzebny. Ostatni kontakt z psychologiem miałem w powszechniaku, gdy mama chciała oddać mnie do domu wariatów za postępy w nauce i zachowanie. Z tego co pamiętam, miał jeszcze większego szmergla ode mnie, więc skończyło się kuratelą groźnego wuja, co mi wyszło na dobre.

[Gość Sine Metu]

O depresji pisałem ogólnie - raczej o swoich głupich zaniechaniach z którymi nie mogę się pogodzić.
Po śmierci bliskiej osoby każdemu jest smutno, stawia sobie zarzuty, chyba, że jest kryształowym chrześcijaninem. Ja za bardzo nie byłem i nie jestem.
Poza tym mam pod opieką ukochaną kotkę matki, a ta, nauczyła mnie jako takiej odpowiedzialności.
Nie mam czasu na depresję, czas leci i leczy rany, akurat dzisiaj minęło dokładnie 2 miesiące od śmierci matki.
Kolejna sprawa, to zajmowanie się rzeczami, które do tej pory kompletnie mi umykały czyli utrzymaniem domu w czystości, praniem zmywaniem (horrendum), myciem okien i tysiącem innych bzdur. No i wyrzucaniem na zbitą mordę kolegów, którzy chcą się napić, tylko nie mają gdzie, bo w domu żona, albo co gorzej, teściowa.
Czekam tylko na wiosnę, by w końcu dokończyć remont, który kompletnie rozgrzebałem.
Więc lekarz mi raczej nie potrzebny. Ostatni kontakt z psychologiem miałem w powszechniaku, gdy mama chciała oddać mnie do domu wariatów za postępy w nauce i zachowanie. Z tego co pamiętam, miał jeszcze większego szmergla ode mnie, więc skończyło się kuratelą groźnego wuja, co mi wyszło na dobre.

No i spoko. Cieszę się bardzo, bo pamiętam jak zupełnie idiotycznie przeginałeś po pijaku.

Trzymaj się, bo i tak wszyscy kopniemy w kalendarz

[skynyrd]

Ja na razie nie mogę przez tego kota, szantażystę jedzeniowego ?

Ale też nie chcę. Życie jest piękne. No i jestem ciekaw co tam sprokuruje Bobo.

Nie mówiąc o toptusiu.

[Gość Sine Metu]