O muzyce:
To jakas paranoja! Tak mowimy kiedy wpadamy w absurdalna sytuacje. Black Sabbath jednak nie ma wiele wspolnego z absurdem. Wrecz przeciwnie – muzyka na tym albumie jest skrajnie prosta i gdyby nie data wypuszczenia na rynek – 1971 – mozna by powiedzic, ze prymitywna. Porownanie z dokonaniami pierwszych kapel punkowych z drugiej polowy lat 70-tych oraz z bardziej wyrafinowanym rockiem typu Led Zeppelin plasuje ten album gdzies posrodku pierwszej ligi sceny muzycznej tych lat. Nawiazuje do muzyki punk bo mamy tu podobnie czyste rozwiazania czytelne nawet dla ludzi o slabo pomarszczonych mozgach polaczone z pewna lekkosc w serwowaniu dan. W sumie milo sie slucha a mimo ciezkiego z pozoru brzmienia tak naprawde jest schludnie i grzecznie. Sterylnosc nagrania powoduje, ze widac ograniczenia muzyczne chlopcow ale w tym przypadku jest to raczej atut niz strata – wole kiedy gra sie to co sie potrafi nawet kiedy niewiele sie potrafi niz porywa sie z motyka na slonce ;-). Fajny wokal Ozzyego wydaje sie nieco demoniczny choc nie ma urody na przyklad pana z Grand Funk Railroad czy Roberta Planta. Za to po dodaniu ech i poglosow calosc brzmi szlachetniej niz banal jaki dostali panowie w studio. Black Sabbath mial swoja chwile w historii i zajal nowe tereny glownie za sprawa pewnosci siebie i mlodzienczej arogancji. Ktos moze nawet powie, ze wytyczli nowa sciezke. Z czasem jednak ich czysto muzyczne walory czy raczej ich brak spowodowal, ze ta muzyka zestarzala sie i jest dzis raczej podroza sentymentalna niz warta poswiecenia glebszej uwagi klasyka. Zakladajac, ze nie znali amerykanskiej muzyki z przelomu lat 60/70 i dodajac niezwykla popularnosc tej plyty mozna dac ocena bardzo dobra. Dzis jednak jest ona raczej ostemplowanym znaczkiem na wyblaklej kopercie niz realnym odzwierciedleniem tego co dostajemy kupujac ta plyte.

O dźwięku:
Dzwiek jest z pozoru dobry bo nagranie chirurgiczne a muzyka czysciutka zatem i na kiepskim sprzecie bedzie sie wydawalo, ze jest cudnie. Kiedy jednak wsluchamy sie w barwe glosu Ozzyego czy talerzy perkusji to widac pewne niedociagniecia.

O muzyce:
Jeden z najlepszych albumów rockowych, hard-rockowych, metalowych. Bez tej płyty nie byłoby trashu i wszystkich późniejszych odmian metalu. Nie byłoby grunge'u , nie byłoby Nirvany... Genialna mieszanka riffów, solidnej pompującej sekcji i diabelnego głosu Ozzy'ego. Teksty może nieco grafomańskie, ale czy za to nie za to ich kochamy? Nie wyobrażam sobie żadnej kolekcji rockowej bez tego albumu. Dla mnie to jedna z najważniejszych płyt w moim życiu.

O dźwięku:
Dźwięk w przypadku rzeczy wielkich nie ma znaczenia. Warto polować na wczesne wydania analogowe. CD bez zarzutu.

O muzyce:
Bardzo charakterystyczny album, który ugruntował pozycję zespołu w tamtych czasach (zresztą nadal jeden z najsłynniejszych albumów wszech czasów). Przygniatające riffy, charyzmatyczny głos Osbourne'a, hiciory takie jak War Pigs, Paranoid, Iron Man, Electric Funeral. Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chciałby zapoznać się z twórczością zespołu oraz dla osób chcących posłuchać dobrze zrealizowanej płyty-można potestować sprzęt na tym :)

O dźwięku:
Chyba najlepiej zrealizowana płytka zespołu. Nawet dla samego przetestowania sprzętu warto ją zdobyć. Aż przyjemnie posłuchać !