Fascynacje jazzowe

[Chicago]

'Scenario' to też niezła płyta - chyba jedna z najlepszych. Mój romans z muzyką Al Di Meola zakończył się jeszcze w Polsce, chociaż powracałem do jego muzyki w latach 90-tych i sporadycznie w nowym Millennium, ale genaralnie, Al Di Meola, to już jest odległa przeszłość jak dla mnie. Mam jego trzynaście płyt - ostatnią jaką kupiłem, to 'Consequence of Chaos' z Telarc z 2006.

Edytowane 4 Grudnia 2022 przez Chicago
Edyt Zjadacz

[Chicago]

No i Chuck Berry - nie do zabicia, nie do zastąpienia, i nie do pokonania. Niby nie jazz, ale jednak 'jazz'. Co jest tutaj najpiękniejszego...??? Szczerość jest najpiękniejsza. Fajny jam!

 

„Gdybyś miał nadać rock & rollowi inną nazwę, mógłbyś nazwać ją Chuck Berry” ------ John Lennon

[GB]

Jak już widać nie byłem całkiem szczery. Poniosły mnie emocje. Zbyt dużo ciekawych dla mnie wątków, nie tylko na tym forum, zaprzepaszczono niepotrzebnymi utarczkami. Absolutnie nie chcę zajmować stanowiska "w sprawie" gdyż dla mnie najważniejsza, jeśli nie jedynie ważna, jest muzyka o której tu czytam  i będę czytał.
Niniejszym przepraszam za publiczne wyrażenie emocji które mnie poniosły.
A żeby nie bić tylko piany nieśmiało polecam płytkę z 2007 roku Seweryn Krajewski - Smooth Jazz. Można lubić lub nie Seweryna ale jego muzyka jest przyjemna w słuchaniu, zwłaszcza jeżeli są w to zamieszani wg poniższego wykazu:
Jacek Cygan         Composer
Cezary Konrad         Perkusja
Seweryn Krajewski     Composer, Guitar, Primary Artist, Soloist
Damian Kurasz         Guitar, Guitar (Electric), Soloist
Wojciech Kwapisz     Redaction
Robert Majewski     Flugelhorn, Trabka
Agnieszka Osiecka     Composer
Grzegorz Piwkowski     Mastering
Marek Podkowa         Sax (Tenor)
Zbigniew Wegehaupt     Double Bass
 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Sprawdzę, choć Seweryn nie należy do ulubionych artystów.

U mnie coś takiego. Ktoś tu chyba polecał.

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mdavis]

W dniu 3.12.2022 o 18:51, piorasz napisał:

Nie wiem jak u Was Panowie w sobotni wieczór ale u mnie aktualnie Miroslav no i obowiązkowo audiofilskie powietrze

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Owe powietrze naprawdę polecam.
Samej płyty raczej nie trzeba przedstawiać..

Mam i ja 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[soundchaser]

W dniu 24.11.2022 o 17:42, piorasz napisał:

Wracając do Dona Rendell'a i Iana Carr'a Quintet

Przesłuchałem wszystkie płyty. Bardzo dobra muzyka, z wyjątkiem pierwszej, która za bardzo mi zajeżdża kawiarnianym jazzem. Ale jeszcze jej nie skreślam...
Przy okazji natknąłem się na tę pozycję:

Neil Ardley / Ian Carr / Don Rendell – Greek Variations & Other Aegean Exercises (1970)

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Nagrana w takim składzie:

Neil Ardley, composer, director Ian Carr, trumpet, flugelhorn Don Rendell, tenor sax, soprano sax, alto flute, clarinet Barbara Thompson, flute, alto sax, soprano sax Karl Jenkins, oboe, soprano sax, baritone sax Mike Gibbs, trombone Brian Smith, tenor sax, soprano sax Stan Robinson, tenor sax, flute Frank Ricotti, marimba, vibraphone Chris Spedding, guitar Jeff Clyne, bass Jack Bruce, bass Neville Whitehead, bass John Marshall, drums Trevor Tomkins, drums plus string section.

Fantastyczna muzyka spod znaku jazz-fusion.

A... zapomniałem dodać - świetna realizacja i piękny, nisko schodzący bas słyszalny bez suba. 😉

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[piorasz]

Przy okazji natknąłem się na tę pozycję:
Neil Ardley / Ian Carr / Don Rendell – Greek Variations & Other Aegean Exercises (1970)

Super. Nie wiedziałem o istnieniu tej płyty. Wkrótce się za nią wezmę.

Przesłuchałem wszystkie płyty. Bardzo dobra muzyka, z wyjątkiem pierwszej, która za bardzo mi zajeżdża kawiarnianym jazzem.

Mam podobne zdanie. Pierwsza znacznie odbiega od pozostałych płyt ale i tak mam do niej sentyment.

[Chicago]

Godzinę temu, soundchaser napisał:

Neil Ardley / Ian Carr / Don Rendell – Greek Variations & Other Aegean Exercises (1970)

Ja już wysłuchałem - duży projekt, eklektyczne granie... powiedziałbym, że w kilku momentach miałem w oczach 'romans' T. Stańki z Oregonem. Ogólnie fajne granie, chociaż nie jestem jakimś wielkim fanem Oregonu i oregonopodobnych sytuacji. Płyty nie chcę mieć - wystarczy mi wysłuchanie z YT.

[soundchaser]

Oregon tam słyszysz? Nie przyszło mi to nawet do głowy. Oregon to bardziej jazz ekologiczny.

[Lech W]

W dniu 3.12.2022 o 23:51, piorasz napisał:

 

 

A co to jest Woodford Reserve?
Co do szacunku... USA. Szacun to nie tylko muzyka. Szacunek to przede wszystkim człowiek do człowieka. Nie mylić z polityką. Polityka to najbrudniejszy brud. Jeśli ktokolwiek myśli, że w polityce zagranicznej mamy przyjaciół to jest frajerem.
A Al di Meloa jest spoko. Spoko jak gra. Jak myśli nie wiem.
Jedno jest pewne. Jak świat się nie sprzeciwi to nasz żywot jest przesądzony.
I ch*j w doope Watersowi.

 

 

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Tylko odpowiedziałem koledze.

Panowie, jesteśmy już za starzy, żeby słuchać złej muzyki i za starzy żeby pić kiepski alkohol. Wszystko ma się rozumieć z umiarem.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[piorasz]

za starzy żeby pić kiepski alkohol. Wszystko ma się rozumieć z umiarem.

Bez przesady.
Po każdym wysokoprocentowym jednakowo mordę wykrzywia
Tylko twardziele z westernów mają kamienne twarze

[GB]

Coś takiego dziś.

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

[GB]

.

[GB]

Ktoś tu polecał tego pana. Która z innych jego płyt jest w podobnym klimacie?

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

[GREGPAT]

😃

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mdavis]

 

Dla wielbicieli jazz - rocka, fusion 

Al Foster - Mixed Roots (Rok wydania 1978) Miałem wtedy 1 rok 🙂

Polecam to wydanie płyty z 2016r. 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą ) Edytowane 5 Grudnia 2022 przez mdavis

[soundchaser]

Nie znałem. Dzięki.

[GB]

Bardzo przyjemna trąbka w akompaniamęcie kontrabasu i piano.

Realizacja palce lizać.

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

[GB]

.

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

[GB]

Hammondy wymiatają.

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

[Chicago]

9 godzin temu, GB napisał:

Bardzo przyjemna trąbka w akompaniamęcie kontrabasu i piano.

Tak, też lubię Parker's Mood - fajna płytka. Szczególnie lubią tę płyte drummerzy.

[GB]

Taki samuraj i Kanadyjczyk u mnie grają dziś.

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

[mdavis]

Ten utwór jest przepiękny. Kolejna płyta z katalogu Black Jazz Records będzie do zamówienia 😈

 

[piorasz]

Przesłuchałem wszystkie płyty. Bardzo dobra muzyka, z wyjątkiem pierwszej, która za bardzo mi zajeżdża kawiarnianym jazzem. Ale jeszcze jej nie skreślam...
Przy okazji natknąłem się na tę pozycję:
Neil Ardley / Ian Carr / Don Rendell – Greek Variations & Other Aegean Exercises (1970)

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )
Nagrana w takim składzie:
Neil Ardley, composer, director Ian Carr, trumpet, flugelhorn Don Rendell, tenor sax, soprano sax, alto flute, clarinet Barbara Thompson, flute, alto sax, soprano sax Karl Jenkins, oboe, soprano sax, baritone sax Mike Gibbs, trombone Brian Smith, tenor sax, soprano sax Stan Robinson, tenor sax, flute Frank Ricotti, marimba, vibraphone Chris Spedding, guitar Jeff Clyne, bass Jack Bruce, bass Neville Whitehead, bass John Marshall, drums Trevor Tomkins, drums plus string section.
Fantastyczna muzyka spod znaku jazz-fusion.
A... zapomniałem dodać - świetna realizacja i piękny, nisko schodzący bas słyszalny bez suba.

"Oregon" mi nie podszedł.
Ale "Live" Rendella słucham już chyba z 4 raz i nie mogę się najeść. Fenemanalna płyta.

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[piorasz]

"Oregon" mi nie podszedł.
Ale "Live" Rendella słucham już chyba z 4 raz i nie mogę się najeść. Fenemanalna płyta.

[mention=24565]soundchaser[/mention] jak pewnie zauważyłeś krążę tak od jakiegoś czasu w okół Carra i niektórych jego muzyków, z którymi grał. Wspomniałem o tym również w innym wątku (jak wiesz).
To niewątpliwie muzycy, którzy są godni ich "studiowania". A to, że teraz jest niesamowity dostęp do informacji ale i do samej muzyki jest niewątpliwą zaletą współczesnych czasów.
Bardzo dużo się dowiedziałem przy okazji "studiowania" tej muzyki, o muzykach i o ludziach "niewidzalnych" a mających mniej bezpośredni wpływ na to co stworzyli "frontmani". Kiedyś o tym napiszę... Wstępnie warto wspomnieć o....
Choćby o Mike Taylor'rze. Kto dziś o nim pamięta i kto pisze?

[Adi777]

W dniu 4.12.2022 o 15:28, piorasz napisał:

Tak też się stało przypominając sobie ten doskonały wręcz album "Morning Glory" (1973).
Dla mnie rewelacja!

Potwierdzam 🙂

Ciekawe, czy ten album równie mocno Ci się spodoba:

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Chyba, że już słuchałeś 😉

W dniu 4.12.2022 o 15:48, Chicago napisał:

Django Reinhardt

Widzę Django Reinhardt, i słyszę to:

😎🤓

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[piorasz]

40 minut temu, Adi777 napisał:

Chyba, że już słuchałeś 

Posłucham bo chyba nie słuchałem. 

[GB]

Jazz organowy.

______________
Pozdrawiam
Grzegorz

[mdavis]

Krótkie jazzowe podsumowanie 2022r.

Wybrałem 3 BOXY, które wywarły na mnie pozytywne jazzowe wrażenie w tym roku. 1 BOX ukazał się w tym roku, 2 i 3 wcześniej (lecz dopiero w tym roku muzycznie je poznałem). Nie wyobrażam sobie nie posiadać tych pozycji na mojej półce z płytami CD 🙂

1 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

2

3

 

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

[mahavishnuu]

Neil Ardley - „Kaleidoscope Of Rainbows” (1976)

Niedawno wspominaliście o wczesnych płytach Neila Ardleya. Odzew był dość pozytywny. Nie było nic (przeoczyłem?) o późniejszych płytach, które mogą Was zainteresować. Przede wszystkim mam na myśli „Kaleidoscope Of Rainbows” (1976). Podejrzewam, że soundchaser powinien być ukontentowany. Nie zdziwiłbym się, gdyby piorasz również odebrał ją pozytywnie, bo jeśli kręci go Nucleus, to niedaleko jabłko od jabłoni...

„Kaleidoscope Of Rainbows” to pozycja przeznaczona dla osób, które lubią różne syntezy gatunkowe. W tym przypadku jest to wielobarwny melanż różnych stylów i konwencji. Głównymi składnikami są third stream, fusion i głównonurtowy jazz. Liderowi tego projektu udało się zgromadzić na pokładzie zacne grono muzyków. Jako że jest ich sporo, wymienię tylko kilku: Paul Buckmaster (ważna postać w kontekście davisowskiego „On The Corner”), szef Nucleus Ian Carr, jego kolega z zespołu Brian Smith, świetny pianista Dave MacRae (Matching Mole, Nucleus), John Taylor, Barbara Thompson. Powiązań z Nucleus, zarówno personalnych, jak i stylistycznych, jest zresztą więcej...

Trzy lata później Ardley zaproponuje nieco inną muzykę. Na „Harmony Of Spheres” w większym stopniu zbliży się do konwencji fusion i jazz-rocka. Zgodnie z duchem epoki, wyraźnie więcej będzie brzmień syntezatorowych, choć i dęciaki nadal będą odgrywały istotną rolę. „Harmony Of Spheres” nie jest jakimś szczególnie ambitnym fusion, jednak do komercyjnych miazmatów również mu daleko. Warto sprawdzić.

[mdavis]

Interesujący blog kolego mahavishnuu 👍

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )

Ukryta Zawartość

Zaloguj się, aby zobaczyć treść.

Zaloguj się, aby zobaczyć treść (możliwe logowanie za pomocą )