O muzyce:
‘Masked and Anonymous’ to przedziwna plyta i w kontekscie tego do czego przywyklismy sluchajac Dylana jest przedsiewzieciem wyjatkowym. Kompozycje wylacznie Dylana dopasowane byly do filmu pod tym samym tytulem z roku 2003. 4 z nich wykonuje sam Dylan i jest to niewatpliwie wielki atut tej plyty. Jedna nowosc. Poza tym Los Lobos, Grateful Dead, Jerry Garcia i inni mniej mi znani. Sam film traca temat ograny – swiat konfliktow po III wojnie swiatowej. W tym mamy piosenki Dylana, ktore nagle okazuja sie na tyle uniwersalne, ze pasuja i do takiego wybryku wyobrazni. Strona muzyczna jest warta wspomnienia bo jezeli ktos siegnie po ta plyte z rozbiegu moze poczuc sie rozczarowany. Piosenki Dylana sa spiewane w roznych jezykach, w tym po japonsku i wlosku. Mamy hip-hop (‘Like a Rolling Stone’), i rock w starym stylu, i meksykanska ballade, i indie. Dziwna zupa z warzywami z roznych ogrodkow. Porazka jest wklad Grateful Dead – wokalista ordynarnie falszuje a jak na ironie wybitnie brzmi gitara na tym nagraniu. Szkoda – moglby byc niesamowity numer (‘It’s All Over Now Baby Blue’). Podsumowujac – ostroznie z ta plyta! Jezeli kochacie Dylana bardzo to ‘Masked and Anonymous’ niczego nie zepsuje a moze nawet bedzie warta uwagi – w koncu sam mistrz przylozyl sie do tej plyty takze jako aranzer i producent. Przypadkowego sluchacza plyta moze zaskoczyc na tyle, ze odlozy ja na ‘swiete nigdy’. Dobor tresci i formy jest wysoce konfudujacy. Nie widzialem filmu - obsada znakomita z Penelopa Cruz, Dylanem i innymi znanymi aktorami.

O dźwięku:
Dzwiek jest wybitny. Od pierwszego oddechu czuje sie najwyzszej klasy nagranie z oddaniem planow, poglosow, detali. Wzorowo pod kazdym wzgledem. Pasuje okreslenie 'plyta audiofilska'. Barwy instrumentow chwilami wyjatkowe. Plyta z uroda.