O muzyce:
Holly ma ladne nazwisko i gra na gitarze i gitarze basowej. Tu sie zaczynaja podobnienstwa do Sheryl Crow. Takze pisze i komponuje i wylacznie jej piosenki sa na plycie 'Life Is Beautiful - tu sie koncza podobienstwa z Sheryl Crow. Ta plyta jest przykladem na slynna dewize sprzedawcow - jezeli towar nie spodoba sie w ciagu pierwszych 15 sekund trzymania go w rece to szansa na sprzedaz maleje niemal do zera. Holly nie robi wielkiego wrazenia przy pierwszym sluchaniu i pewnie dlatego plyta nie kroluje na listach sprzedazy. Ale po kilku przesluchaniach okazuje sie, ze zawiera naprawde ciekawa muzyke. Czegos jednak brakuje - nieco wyrazistszych aranzacji? moze oryginalniejszego glosu? Nie wiem. Wiem, ze sukcesu nie ma i nie bedzie. Ale moze nastepnym razem. Sama dziewczyna takze nie chce sie sprzedac - dzwonowate jeansy, niedbala, krotka fryzura, brakuje tylko roweru i reklamowki z IKEI. Dobrze, ze pryszcze zaretuszowano ;-) A taka Paris Miss Hilton - pokolorowana buzia, spi z buldogiem a nie z chlopakami, jezdzi slicznym cabrio w kolorze rozowym a na swej plycie podobno nawet sama nie spiewa. I jak? Ano sprzeda sie lepiej niz Holly za przeproszeniem Lerski :-(

O dźwięku:
Dosc plasko i codziennie. Calosc wlasciwie rodem z blokowiska tyle ze nie z Ursynowa a z Birmingham czy innego Leeds. Producent inny niz ten od Paris choc wytwornia Sanctuary powinna sprawdzic sie - swietnie nagrywaja np. Gary Moora czy Pretenders. Tu jednak porazka.